Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Άγιν


«Το Απόλυτο Τίποτα υπάρχει μέσα στην έννοια της ανυπαρξίας του και διαθέτει τη μεγαλύτερη οντότητα απ’όλα τα όντα στον κόσμο, ωστόσο, όντας ανύπαρκτο είναι απλό κι εφόσον όλα τα απλά πράγματα είναι περίπλοκα σε σύγκριση με την απλότητα, έτσι κι αυτό σε σύγκριση με την οντότητα των άλλων πραγμάτων, ονομάστηκε Τίποτα ή Απόλυτο Τίποτα… Άγιν»

Δαυίδ μπεν Αβραάμ χα Λαβάν

[Μασορέτ χα Μπερίτ, τέλη 13ου αιώνα]


Ζητήσαμε νερό

από την άγνωστη

Αρχαία Πηγή

και ξαποστάσαμε στο Άφατο

είκοσι χιλιάδες αιώνες αργότερα

κι όμως ακόμη

διψασμένοι σαρκωνόμαστε


Ο Ανεκδήλωτος

πονούσε

εξέπνεε Χώρο

εκσπερμάτωνε Χρόνο

στροβιλιζόταν

τα εβένινα πέπλα Του

μέσα στις εσχατιές Του

εκδίπλωνε

αιμορραγούσε

κύματα Απείρου

και άκτιστο Φως…


Ζηλέψαμε το Ένα

γιατί πολλαπλοί χτιστήκαμε

στο διηνεκές χορεύουμε

του Μοναδιαίου εραστές

την ηδονή του Ακέραιου

στις μνήμες κρατήσαμε

ένας αρχέγονος πόθος

ακόμα καίει τη ψυχή μας

πυρπολημένοι

από γαλαξίες και στερεώματα

φιλοξενούμε ερειπωμένα σύμπαντα

και ρημαγμένους ήλιους


Στη Ρίζα των Ριζών

ο Δίχως Αιτία

ο Άχρονος

εκτάθηκε για τελευταία φορά

πραγματικότητες

αναρίθμητες ουσίες

μουσικές παράξενες

παρανοϊκά ξεσπάσματα

ερωτευμένων άστρων

παραληρήματα φωτιάς

και καταρράκτες Νύχτας

μονομιάς δημιουργήθηκαν

η μπέρτα του Είναι

υπέροχα αναπτύχθηκε

ωκεανοί από Αγάπες

και Αίμα

του Αδάμ-Κάδμου τα οστά

της Εύας οι νευρώνες

αχθοφόροι της σάρκας

εμείς

φύλακες και πολεμιστές

αναπνεύσαμε τη Πρώτη Αυγή…


Εκατομμύρια Χθες

πριν απ’το Αύριο

ικετέψαμε λίγη αθανασία

απ΄τον άσπλαχνο Πατέρα

κι όμως ακόμη

σάρκινοι

φθαρτοί

ενδεείς και πένητες

μανδυοφόροι σεσηπότες μάγοι

και Προμηθείς σακάτηδες

στον Καύκασο του εαυτού

κάθε που ξημερώνει το χαμόγελο

στο ηττημένο πρόσωπό μας

σταυρωμένοι αναλωνόμαστε

και στον αρχαίο μας θάνατο

μυστικά

εμμονικά

κι ερωτικά

ξαναγεννιόμαστε


Αυγ 2009

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

ΑΡΠΑΓΕΣ

Άρπαγες
φονιάδες σιωπηλοί
σύμβολα που ακόμα καίνε
αιώνες που ματωμένοι σέρνονται
όπως τα πληγιασμένα πόδια
ορφανών παιδιών

Άρπαγες
ληστές εσταυρωμένοι
βασιλιάδες πατροκτόνοι
και μοιχοί αυτοκράτορες
λάβαρα που κυματίζουν έρημα
όπως οι γενναίες ψυχές
φυλακισμένων ασκητών

Άρπαγες
θνητοί θεοί
κι ανάξιοι ρασοφόροι
στου Γολγοθά το πανίερο αίμα
έσκυψαν να πιούν
οι Πρίγκιπες της Αδειοσύνης
και δίπλα στο Πανάγιο Τάφο
έχτισαν ένα ναό
αφιερωμένο στο Τίποτε…

...Ο χρόνος ψέμα
απ’το χρόνο δανείζεται
κι ο πόνος αίμα
απ’το πόνο ποτίζεται

φλογερά φιλιά
από άσαρκα χείλη
στο απόγειο της μάχης
στης ζωής σου το δείλι

Ο φόβος σπέρμα
απ’το φόβο δανείζεται
κι ο θάνατος σκοτάδι
απ’τη ψυχή σου στολίζεται…

Ο φθόνος βλέμμα
απ’τη Στύγα δανείζεται
κι ο τρόμος αίμα
απ’το τρόμο ποτίζεται

Άρπυιες νύχτες
συλλέγουν σάρκες
κραυγές αντάρτες
θανατοδείχτες

Όλα τελειώνουν
τούτες οι ώρες
σαν φίδια ζώνουν
άρρωστο αίμα
σεντόνια θάνατοι
το μαύρο σπέρμα

Άρπαγες ήλιοι
νοσηροί και πόρνοι
της ζωής σου έδυσε
το πρωτονεύμα
εκπορνεύτηκες
στον Χιλιονόματο δόθηκες
πρόστυχο γεύμα…

...Ένοχος ο ουρανός
και η σελήνη θριαμβεύει πάλι
πως επιτρέπεις Ασημένιε Χορευτή
να διακορεύουν τα παιδιά σου;
πως αντέχεις Μέλαινα Κυρά
που βλέπεις να ανασκολοπίζουν
τα ακριβά σου τέκνα;

Έχει δύσει τούτος ο κόσμος
και αρνείται να πενθήσει ο χρόνος
φύλαξε όμως τις παλιές μοναξιές σου
κράτησε την οργή, το θυμό σου,
ένα σύμπαν καινούργιο χτίζεται τώρα
και χρειάζεσαι θύελλες στο βλέμμα σου
για ν’αντέξεις το τρόμο
και χρειάζεσαι όλη την αγάπη σου
για ν’αντέξεις το άδειο

ένα σύμπαν ολοκαίνουργιο
ετοιμάζεται τώρα
διάλεξε με ποιον θα κατοικήσεις
στη φωλιά των νεκρών προσευχών
με τη φωτιά Προμηθέας σε αφιλόξενη κλίνη
με το χώμα σάβανο, γενέθλια γη
ή με το όνειρο αντάρτη
φωτοδότη αστέρα
και πολεμιστή…


[απόσπασμα από ΤΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, 2006]

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Όλες οι λέξεις…


Λοιπόν

σκέφτηκα να σου πω

έχουν σημασία

όλες οι λέξεις

Αναχώρηση

Διαφυγή

Επιστροφή

Απαντοχή


Πρέπει κάποιες να σου μάθω

Δώσε μου μια πρόθυμη καρδιά

Και όλο μου το χρόνο πίσω

Και θα το κάνω…


Να ξέρεις

Όλες οι λέξεις σημαίνουν

Ντροπή

Φιλότιμο

Αδιαφορία

Λησμοσύνη…

Πρέπει κάποιες να μάθω κι εγώ

Σαν το δωμάτιό μου

σου άνοιξα όλα μου τα παράθυρα

μα αντί να μπει

το φως

έχασα όσο είχα...


Κι έπειτα μάθε

Όλες οι λέξεις σκοτώνουν

Φεύγω

Να σαι καλά

Σ’αγαπώ

Να προσέχεις


Θνητός

αθάνατος

αιώνιος

μικρός

τρωτός

αλώβητος


ανώλεθρος

νεκρός


ερωτευμένος


κι έχασα τόσο αίμα...


Αυγ 2009

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Αγέννητη…

Επιστροφή στο πρώτο ουσιαστικό

Επιστροφή στο πρώτο ρήμα


Χειμώνες και δάκρυα ζεστά στα χωματένια πρόσωπα

σ’ευχαριστώ που ήσουν πιο ζεστή

απ’το μοναχικό κελί μου

κι όμως

δεν ήσουν αρκετή


Επιστροφή στο πρώτο σ’αγαπώ

Επιστροφή στο πρώτο βλέμμα


Άνοιξες γεμάτες ανέξοδες υποσχέσεις αθανασίας

κι είναι αλήθεια ότι ήρθες

αλλά δεν κράτησες πολύ

κι έγινε πιο μεγάλη

η νύχτα της ενηλικίωσης


Επιστροφή στο πρώτο κύμα

Επιστροφή στο πρώτο φιλί


Καλοκαίρια φωτεινά και αλεξίνυχτα

περπατούσαμε μαζί

αλλά ήμασταν μόνοι

κάτω απ’το φεγγαρόφωτο

κιόλας ξεθώριαζες


Επιστροφή στο πρώτο σ’αγαπώ

Επιστροφή στη πρώτη διάψευση


Φθινόπωρα αγγίγματα ύμνησα

μια ικεσία βουβή

χτισμένη πάνω στο απροσδόκητο

που ξέρω, δε θα’ρθει

αφού το Άγνωστο αρνηθήκαμε

αγέννητη έμεινε

η πιο ακριβή

και η πιο σπάνια ελευθερία…

23/12/00

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009



Η τελευταία διάσταση
είναι η Νύχτα


π ρ ω τ ο ς κ υ κ λ ο ς
οραματα αιματος

Είδες κι εσύ
αυτό το ασημόγκριζο φεγγάρι
που έχει μια δόλια μοχθηρία στο φως του
ή μήπως το γέννησε η Νύχτα;
Είδες κι εσύ
τη θάλασσα να μεταμορφώνεται
και να γίνεται ένα αρυτίδωτο σεντόνι
από ψυχές
ή μήπως το γέννησε η Νύχτα;

Πες μου αλήθεια
είδες κι εσύ
το πρόσωπο του θανάτου απόψε
να θροΐζει σαν μαύρος άνεμος τα φύλλα
και να κάνει τις αναμνήσεις των ανθρώπων
να αιμορραγούν;
ή μήπως ήταν κι αυτό
ένα παιγνίδι που έπαιξε η Νύχτα;

Ό,τι σε αγγίζει
δεν είναι πραγματικό
κι όμως υπάρχει
είναι επινόηση
είναι παγίδα
είναι η ανάσα της Νύχτας!
Ό,τι σε πληγώνει
δεν είναι υλικό
κι όμως ματώνεις
είναι στέρεο σκοτάδι
είναι ο αιώνιος πόνος
είναι το αίμα της Νύχτας!
Ό,τι σε αρπάζει
δεν είναι ψέμα
είναι αρχαίο
είναι βδελυρό
ό,τι σε κλέβει
δεν είναι γέννημα δικό σου
μα σου είναι οικείο
και αρρωστημένα
ζητάς να το γευτείς...
Ξέρεις αλήθεια
τι γεύση έχει
το αίμα του θανάτου;…

…Μην μένεις μόνος απόψε
όχι απόψε
γιατί θα'ρθει ο Φύλακας
και απαιτεί από σένα να τον δ ε ι ς
και να τον πολεμήσεις
Μη μένεις αδρανής απόψε
ειδικά απόψε
γιατί είναι γεμάτη η νύχτα εχθρούς
ύπουλους και χθόνιους
και θέλουν να πιουν το μυαλό σου
και θέλουν να ρουφήξουν το βλέμμα σου
Μη μένεις απροστάτευτος απόψε
κυρίως απόψε
γιατί είναι ματωμένα τα όνειρα
και στάζει αίμα ο χρόνος
μάθε λοιπόν πως απόψε
θα δ ε ι ς τη Νύχτα
και καλά ετοιμάσου!

Πες μου αλήθεια
έχεις ιδέα
τι γεύση έχει
το αίμα του Φόβου;

…κάποιοι μιλούν από παλιά
για ένα άρρωστο φεγγάρι
κάποιοι μιλούν από παλιά
για ένα φευγαλέο θάνατο
και είναι η ανάσα σου το τελευταίο βράδυ
που θα σε προδώσει
γι'αυτό
μην ανασαίνεις!
κάποιοι που ξέρουν
μιλούν από παλιά
για ένα βλάσφημο όνομα
για μια ανίερη ικεσία
πρόσεξε
είναι ο χτύπος της καρδιάς
που θα σε αποκαλύψει
γι'αυτό σταμάτα τη καρδιά σου!
κάποιοι που ακόμη έχουν τη γνώση
για κάτι που είναι να έρθει
ψιθυρίζουν
και επικαλούνται άγνωστες δυνάμεις
να τους προστατεύσουν
είναι ο φόβος που θα σε σκοτώσει απόψε
γι'αυτό πάψε να φοβάσαι...
κάποιοι μιλούν από παλιά
για τη μεγάλη χοάνη του Τίποτα
είναι αυτοί που διάλεξε η Εκάτη
να φυλούν τα μαγικά περάσματα
είναι αυτοί που λατρεύουν το θάνατο
κι είναι αυτοί που είδαν
τους Ακέφαλους Καβαλάρηδες
και τη Νύχτα στο Κατώφλι του Χρόνου
κάποιοι που είναι ακόμη ζωντανοί
μιλούν μα είναι δεσμευμένοι απ'το Χτες
όσα πουν να είναι τα τελευταία τους λόγια
κάποιοι που στοιχειώθηκαν απ'το Χάλκινο Πρόσωπο
κάποιοι που ανέβηκαν στο Εβένινο Αρμα
μιλούν ακόμη για τις Ασημένιες Αρπάγες
κι όποιος βλέπει απόψε είναι διπλά ευλογημένος
κι όποιος ταξιδεύει απόψε
είναι αιώνια καταραμένος
μα είναι αλήθεια
όποιος αγγίχτηκε απ'την Εκάτη
γυρνά σαλεμένος στις χώρες της τρέλας...

…Είναι ατελείωτες οι στρατιές
και αναρίθμητοι οι ιππότες
κατάφρακτοι πολεμιστές
πάνω σε άσαρκα άλογα
ατελείωτες αλήθεια είναι οι στρατιές
που η Κόλαση ξερνάει απ'τις σπηλιές του Χρόνου
Στερέωσε τα λογικά σου
και αρνήσου να αγγίξεις
και να ακούσεις
όσα θα γίνουν και όσα θα βιώσεις
όλα αρνήσου τα!
γιατί είναι ρευστός ο κόσμος του φωτός σου
και θα χυθεί σ'ένα φλεγόμενο Άπειρο
Στερέωσε μαχητή τα λογικά σου
κλείσε καλά τα μάτια σου
κλείδωσε τη καρδιά σου
και ετοιμάσου...
* * *

Δ ε υ τ ε ρ ο ς κ υ κ λ ο ς
Αλλόκοτοι σχηματισμοί

…Είμαστε μυριάδες
κρυώνει ο άνεμος στο πέρασμά μας
αλλοιώνουμε τις δέσμες του φωτός
αλλόκοτοι σχηματισμοί
από νεκρούς και στάχτη...
Είμαστε αναρίθμητοι
το στερέωμα πλένεται απ'το αίμα μας
γεννηθήκαμε από την κλειστοφοβία των θεών
τρελοί νυχτοφύλακες
σε μαυσωλεία ιδεών...
Είμαστε απεριφρόνητοι
οι ποιητές υμνούν το άγγιγμά μας
φέρνουμε θάνατο και αδειοσύνη
στις νεκροπόλεις των αισθημάτων ζούμε...
Είμαστε ανίκητοι
ακέφαλοι και άσαρκοι
βλάσφημοι πόρνοι
οι βάρδοι τραγουδούν το καλπασμό μας
στις ονειροχώρες των παιδιών καραδοκούμε...

…Κάποιοι είπαν κάποτε
-οι αιώνες νυχτοπατώντας χάθηκαν
στο σούρουπο της ανοησίας τους-
πως είμαστε φανταστικοί
και αυτό είμαστε!
στα κύτταρά μας αιώνες νανουρίζεται στοργικά
το Απρόσιτο
και το Χαώδες
Κάποιοι κάποτε ισχυρίστηκαν
-τα σύμπαντα και οι αδιάσταλτοι κόσμοι χλευάζουν
την έπαρση των νάνων στοχασμών τους-
πως είμαστε πλάσματα του Σκότους
και όντως είμαστε!
τρεφόμαστε απ'το Ιχώρ του Πλούτωνα
και ο Αδης κανακεύει τα ανάπηρα παιδιά μας
σε κλίνες σμιλεμένες από κρανία φιλοσόφων
Κάποιοι αποτόλμησαν να πουν
-οι μανδύες του Άρχοντα
από ηδονή ξεδιπλώνονται
και σε βλέμματα ελπιδοφόρων ισορροπιών
απλώνουν τη τρέλα με ηδύτητα-
πως είμαστε σκέψεις νοσηρές
άδεια κελύφη και άθλια βαμπίρ
και αλήθεια είμαστε!
ρουφάμε αγνότητα
από παρθένους έρωτες
και ανασαίνουμε
βυζαίνουμε αγάπη
από ψυχωσικούς θρησκόληπτους
και αθανασία υφαίνουμε...

…Σου έμαθαν πως να χορεύεις
όχι πως να εναρμονίζεσαι
κι είσαι μια θλιβερή φιγούρα
από αδέξια μέλη που σέρνονται
κι είσαι ένα κέλυφος από νεκρές ανταύγειες
Σου έμαθαν πως να κοιτάζεις
όχι όμως πως να βλέπεις
είσαι τυφλός και δεν το ξέρεις
είσαι η όραση του τίποτα στους κόσμους του μηδέν
Σου έμαθαν να Μας σιχαίνεσαι
όχι όμως πως να Μας μισείς
στο μεγαλείο της Αρνητικότητας
σου απαγορεύτηκε να εισέλθεις
στην αγκαλιά είσαι μιας διακορευμένης αγιότητας
και θηλάζεις την μακαριότητα των ηττημένων...

…Σου έμαθαν πως να οργίζεσαι
όχι όμως πως να πολεμάς
ορθώνεις το ανάστημά σου απέναντί Μας
αλλά είναι το βλέμμα σου κενό
όπως η ύπαρξή σου
και χάνεται στο Απροσμέτρητό Μας...
Σου έμαθαν πως να αρπάζεις
όχι όμως πως να εφελκύεις
τίποτα σημαντικό δεν μπόρεσες να εκσπερματώσεις
κι έχεις αδειάσει
από τότε που πρώτη φορά ερωτεύτηκες
κι είσαι ένα ενεργειακό κουρέλι
Σου έμαθαν να βλασφημάς
όχι όμως να επικαλείσαι
μια νοσηρή υπόσχεση είσαι
κι είναι καιρός σου να μάθεις
πως είναι στο Άπειρο να ορμάς...
* * *

τρίτος κύκλος
Μαγικά Περάσματα

…Φυλάμε τα μαγικά περάσματα
είμαστε οι Εβένινοι Ιππότες της Νύχτας
στους αιώνες που μετράτε
χτίσαμε ένα απέραντο βασίλειο
από ρινίσματα ονείρων
στους κόσμους που ανασαίνουμε
συνθλίβεται ως και το σκοτάδι
Φυλάμε τα απρόσιτα κάστρα
είμαστε οι αναρίθμητοι λογχοφόροι
του Αργυρού Τίποτε
στις αιωνιότητες που ζητάτε
υμνήσαμε ένα Σύμπαν από νεκρόφιλες λαγνείες
στα λιβάδια που καλπάζουμε
εκπυρώνεται ως και ο Φόβος
Φυλάμε τα μαγικά περάσματα
είμαστε λαίμαργοι σειληνοί και γόητες φαύλοι
και όμως
στοιχειώνουμε το τρόμο και απλωνόμαστε
ως τις παραφυάδες των πρωινών σας
ο Άρχοντας μας λάτρεψε
η Νύχτα μας έθρεψε
η απληστία σας μας νανουρίζει

…Κόσμοι συγκρούονται
πλανήτες φλέγονται
και απόψε αγνοί ταξιδιώτες
φονεύονται
Κόσμοι παλεύουν
ήλιοι θρυμματίζονται
και απόψε καρδιές πολεμιστών
απ'το κάλλος της Νύχτας
εκπορνεύονται
Κόσμοι τελειώνουν
όνειρα πεθαίνουν
ματιές και προσχήματα
και απόψε
των μάγων οι μπέρτες
δονούνται ηδονικά
στην Απειροσύνη της Εκάτης...

* * *