Τετάρτη 27 Απριλίου 2016



Κι αν είναι τρομερό
και ασύμβατο ακόμη
ξυπνώντας απ’τον αρχαίο σου ύπνο
το πρώτο που αντικρίζεις
να είναι η λαιμαργία του Κτήνους
για το είναι που ρέει πάνω στο σώμα σου

προσποιήσου

ότι ληθαργείς ακόμη
ότι δεν είσαι ορατός
πως δεν μπορείς να μιλήσεις
για τίποτα τάχα
χωρίς να το προδώσεις
κι Εκείνο που τρέφεται από το ήπαρ των μικρών ημερών
δεν θα σ’ ενοχλήσει
θα σε προσπεράσει
κι αθέατος
αλλά ξυπνητός
άνοιξε τα χέρια σου
κι αναρριχήσου
στον πρώτο ουρανό
που θα προβάλλει και θα σαρκωθεί

απ’το ανοιχτό σου στόμα…


Ιαν 2014


 Birth

Σάββατο 23 Απριλίου 2016


Σκιάχτρο


Το βλέμμα σου
Αναζητώντας έναν διαλύτη σκότους
Ακρωτηρίασε όλους τους ουρανούς
Κι έχει ξεχυθεί
Σαν άτακτο παιδί
Στις εξοχές της Άβαλον

Αναρωτιέσαι ακόμη (;)
Άξιζε όλη αυτή τη σπατάλη ανθρώπων
Η Δημιουργία;

Το σώμα σου
Είδες σταυρωμένο σκιάχτρο
Να επιτηρεί την κληρονομιά του Πατρός

Κι αρνιέσαι ακόμα την συμβασιλεία
Γιατί τάχα γεύτηκες το νόστιμο καρπό
Και δεν ξέρεις
Ότι η σοδειά ήταν μολυσμένη
Και αργοπεθαίνεις…

Κι όμως
Στερεωμένος στο ευρύστερνο παθείν
Που δεσμεύτηκες να υπηρετήσεις
Κολακευμένος
Ανοίγεις το στόμα σου
Με τα σαπισμένα δόντια
Και χαμογελάς

ι έτσι) απαντάς
Σε όλα σου τα ερωτήματα
Κάθε πρωί
Λουσμένος από την αυθάδεια
Του ακριβού σου σπέρματος…

Ιουν2011

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016


Αιώρηση…


Σε κοιτούσα σιωπηλός
είχες δεσμεύσει ένα τεταρτημόριο αυγής
και μια χούφτα πλούσιο χώμα αλήθειας
αλλά δίσταζες
δίσταζες πολύ να το προσφέρεις…

Σε κοιτούσα σιωπηλός
αλλά ούρλιαζα στο υπόγειο της ψυχής μου
ένα βλέμμα εμπρός
μια λέξη πίσω
ένα ίσως ή ένα πως
τα χείλη σου υγρά
αναποφάσιστα όμως…

Τα δάχτυλά σου
μικρά παιδιά του ήλιου
έμπαιναν στα σωθικά μου
και αιφνίδια
λευτέρωναν τις αιχμάλωτες ανάσες μου…

Δεν το’ξερα αγάπη μου
τυφλός περπατούσα
στο καταχείμωνο της νύχτας μου
με τα χέρια στις τσέπες του ορίζοντα

Δεν το’ξερα

πριν από τούτη την αιώρηση
στο αντάμωμα του αιώνιου
με το φθαρτό
σε κείνη την αδιόρατη αιχμή
που ίσα χωρά η στερεότητα
μιας ολόκληρης στιγμής
πως δεν υπήρξα ακέραιος ποτέ μου
ποτέ μου στ’αλήθεια

Ζωντανός…



Σεπ2010

Τρίτη 5 Απριλίου 2016





όλοι αυτοί
οι πολύχρωμοι κόσμοι…

ένας φούρνος που μοσχοβολάει
ζεστό, φρέσκο ψωμί αγιότητας
ένα στενόμακρο μαγερειό
που αχνίζει φίλαυτες γεύσεις
απόστασης…

κι όλοι αυτοί οι γενναιόψυχοι άνθρωποι…

να χτυπιέται η καρδιά τους
και να πονούν στις αναμνήσεις τους
να ποδοπατιόνται τα όνειρά τους
και να χαμογελά η αφροντισιά τους

όλοι αυτοί οι κόσμοι…

να στερεώνεις τον ήλιο το πρωί
και ώσπου να γυρίσεις τη πλάτη
να’χει ξανά νυχτώσει
να σμιλεύεις τον έρωτα στα στήθια της
και ώσπου να πεις το πρώτο ‘σ’αγαπώ’
να οργώνεις απουσίες
και ουδέτερες ματαιώσεις

δεν κλέβεις άραγε
στο χαμόγελο της
όταν σου εμπιστεύεται το είναι της
την ακέραια ηδονή
της απόρριψης;

κι όλοι αυτοί οι πρώτοι
οι έσχατοι
οι εαυτοί μας
σαν δροσερές καλημέρες
ατμίστηκαν
απόκαμαν κι αυτοί

και αργοσβήνουν στα χέρια μας
μαζί με την αυτού μεγαλειότητα
τον ίδιο το χαμό μας…


Ιαν 2010

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016





Σάρκινος

Δρόμε του Απείρου
Γραμμή της Γης
Φοβάμαι να σε περπατήσω
Κι όμως πρέπει…

Έχεις τόσα σπαρμένα αγκάθια
Τόσες στιγμές ωκεάνιας μοναξιάς
Τόσες ιλιγγιώδεις ματαιώσεις

Δρόμε της ευθύνης αν μπορώ
Θέλω να σε αποφύγω
Κι ας με πεις δειλό…

Έχεις τόση Ανάγκη, τόση Ομορφιά
Που στο Απόλυτό τους τρέμω
Σάρκινος είμαι, κατανόησέ με
Από τη σκόνη των άστρων
Μ’ επλασαν
Από νερό και χώμα…

Δρόμε της Ύπαρξης
Αυλάκι του αιώνιου
Το πρώτο βήμα έμεινε να κάνω
Το πιο σπουδαίο
Και στο ακροσύνορό σου
Κείνος που στέκει
Αναλογίζομαι
Αν είμαι εγώ που περιμένει
Να ξεκινήσει
Έναν ακόμη δρόμο…



Ιούνιος 2009



Lost