γραμμές
αγάπης...

έχει μια παράξενη ησυχία απόψε...

νομίζω πως για κάποιον άγνωστο λόγο
θέλησαν όλοι
έστω για λίγο
να μου επιτρέψουν να σε ορθώσω εδώ
στο μοναχικό μου δωμάτιο
να έχω τις διαστάσεις σου
να έχω την ανάσα των χεριών σου
την αύρα των χειλιών σου

καθώς μιλάς
εγώ να μένω σιωπηλός

καθώς γελάς
εγώ να κρατάω σαν φύλακας πολεμιστής
την ιερότητα
ακέραια...

όταν εισπνέεις
να κρατάω την ανάσα μου

κι όταν εκπνέεις
να σ'ακολουθώ
να συντονίζομαι μαζί σου

σε κείνο τον όμορφο
τον μαγικό
τον σπάνιο χορό
δυο υπάρξεων
που μέσα
σε τούτη την αληθινά
παράξενη ησυχία
είναι μαζί
έχουν μαζί
νιώθουν μαζί
γεννούν μαζί
ένα ολόκληρο σύμπαν
από μουσικές
και παύσεις
και ματιές
και δρόσινα φιλιά

και ακόμη

εκείνες τις ολόφωτες
παλλόμενες
σαν μέδουσες με πολύχρωμα πλοκάμια
στων αβύσσων τα ασύνορα βάθη
αδρές κι ευγενικές

γραμμές
αγάπης...

 

 

Lovers
Art Print by Takeshi Marumoto

Αιώρηση…

Σε κοιτούσα σιωπηλός

είχες δεσμεύσει ένα τεταρτημόριο αυγής

και μια χούφτα πλούσιο χώμα αλήθειας

αλλά δίσταζες

δίσταζες πολύ να το προσφέρεις…

Σε κοιτούσα σιωπηλός

αλλά ούρλιαζα στο υπόγειο της ψυχής μου

ένα βλέμμα εμπρός

μια λέξη πίσω

ένα ίσως ή ένα πως

τα χείλη σου υγρά

αναποφάσιστα όμως…

Τα δάχτυλά σου

μικρά παιδιά του ήλιου

έμπαιναν στα σωθικά μου

και αιφνίδια

λευτέρωναν τις αιχμάλωτες ανάσες μου…

Δεν το’ξερα αγάπη μου

τυφλός περπατούσα

στο καταχείμωνο της νύχτας μου

με τα χέρια στις τσέπες του ορίζοντα

Δεν το’ξερα

πριν από τούτη την αιώρηση

στο αντάμωμα του αιώνιου

με το φθαρτό

σε κείνη την αδιόρατη αιχμή

που ίσα χωρά η στερεότητα

μιας ολόκληρης στιγμής

πως δεν υπήρξα ακέραιος ποτέ μου

ποτέ μου στ’αλήθεια

Ζωντανός…