Εδώ θα μείνω
ως το τέλος
ώσπου να σιγήσει τούτος ο παλμός
ώσπου το σκοτάδι να προσκυνήσει το φως
και μη φοβάσαι…
Έτσι όπως μοιραστήκαμε
αιωνιότητες
το πεπερασμένο
έτσι θα υποδεχθούμε το άπειρο
εγώ το βλέμμα
εσύ τα μάτια
εγώ το χαμόγελο
εσύ το στόμα
εγώ το άγγιγμα
εσύ τα χέρια
εδώ ήμουν πάντα
κι εδώ θα μείνω
και δεν θα μιλήσουμε
λέξη δεν πρόκειται άλλη να πούμε
ποιος έχει ανάγκη το φθαρτό
όταν έχει κοινωνήσει το αιώνιο;
