tag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post4943555877991961745..comments2023-12-01T19:20:20.963+02:00Comments on ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ: Νimertishttp://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-41831015370896587222012-02-25T15:47:06.862+02:002012-02-25T15:47:06.862+02:00και τα δικά μου σέβη Dionespa [ειδικά μετά την επί...και τα δικά μου σέβη Dionespa [ειδικά μετά την επίσκεψή μου στον ιστολόγιό σου]... καλώς όρισες στο Μαύρο Ρόδο...Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-16137612349807373372012-02-25T00:36:54.866+02:002012-02-25T00:36:54.866+02:00Και μετά το Ω έρχεται το Α.
Αχνιστό και άλικο.
ΑΑ...Και μετά το Ω έρχεται το Α.<br />Αχνιστό και άλικο.<br /><br />ΑΑΔΣΤΟΑΣΑΑΑΚ<br />Οι φθόγγοι της επίκλησης.<br /><br />Τα σέβη μου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-52944887148820729892012-02-24T20:54:17.769+02:002012-02-24T20:54:17.769+02:00Ναι, αγαπημένε μου Ιωάννη, είναι ένα τεράστιο κεφά...Ναι, αγαπημένε μου Ιωάννη, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο η 'αποδοχή' και σ'ευχαριστώ που το σημειώνεις... αποδοχή όχι ίσως το αποτέλεσμα μιας ήττας αλλά μιας νίκης... όχι ως το πέρας του αδιεξόδου αλλά η διέξοδος... και η εισδοχή μαζί σε ένα άλλο σύμπαν... το σύμπαν της αληθινής διύπαρξης...<br /><br />με διαπερνούν κάποιες λέξεις σου, κάποιες επισημάνσεις σου και η τελευταία σου φράση... σ'ευχαριστώ για τη προσέγγιση...Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-21832578525755226482012-02-24T20:06:10.020+02:002012-02-24T20:06:10.020+02:00Αγαπημένε φίλε, δεν θα ήταν υπερβολή αν σου έλεγα ...Αγαπημένε φίλε, δεν θα ήταν υπερβολή αν σου έλεγα πως η "αποδοχή" ως θέμα ήταν κάτι που περίμενα απο σένα, γιατί-ας πω την κοινοτοπία- δεν γίνεται ένας τόσο ανθρώπινος άνθρωπος όπως εσύ να μην πονάς με αυτό,,<br />" όπου πατάς πια είναι τα ίχνη της/ κι αρκέσου στην ανάμνηση ενός κόσμου.." που όμως δεν βασίστηκε παράδοξα στο άδολο βλέμμα. Η αποδοχή δεν είναι λοιπόν εφικτή στην αμεσότητα της, αλλά γι αυτό και μόνον ειναι τόσο μα τόσο αναγκαία φίλε μου..<br />"Κι όμως ένσαρκος/κι επιτέλους/με αγγίζω/και νιώθω πως πονάω.."<br />Γι αυτό και την ίδια στιγμή για το άλλο, το μη συγκεκριμένο πιά της απώλειας, η αποδοχή σαν δοξάρι παίζει το τραγούδι της αγάπης, γιατί να μην το πούμε;<br />Σε ένα ίχνος, σε ένα θαυμαστικό, σε μια λέξη που (δεν) θα έλθει..<br />Μα το δοξάρι δεν μπορεί παρά να παίζει έτσι στους πόλους..<br />Αληθινά αναζητώντας πάντα το τέλος του τραγουδιού σου, ελπίζοντας να μην τελειώσει ποτέ..Eriugenahttps://www.blogger.com/profile/01720046840132608776noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-46383716894415501072012-02-23T12:38:28.026+02:002012-02-23T12:38:28.026+02:00Γλυκιά μου Μαρία... τι λέξεις είναι αυτές που μου ...Γλυκιά μου Μαρία... τι λέξεις είναι αυτές που μου χαρίζεις... να είσαι καλά φίλη μου... σ'ευχαριστώ!Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-42290216483900178652012-02-23T02:53:29.070+02:002012-02-23T02:53:29.070+02:00Aρνούμαι τη διαφυγή..που ειναι μια υπεκφυγη απο μο...Aρνούμαι τη διαφυγή..που ειναι μια υπεκφυγη απο μονη της..μονο να..πως να χωρέσουν σε στιγμές οι αχτίδες του αείρροου φωτός..<br /><br />:)<br /><br />Φανατική θαυμάστρια της γραφης σου..<br />συχνά δεν τολμώ να αφήσω σχολιο απλα γιατι οτι και να γραφεί ειναι σαν ιεροσυλια..η αληθεια να λεγεται..<br /><br />Καλό Ξημέρωμα Αντώνη μου...εστιάζουμε στα απλά..βαθειά ανάσα και συνεχίζουμε... :))AERIKOhttps://www.blogger.com/profile/01724036371180294167noreply@blogger.com