tag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post6505056780916389585..comments2023-12-01T19:20:20.963+02:00Comments on ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ: Νimertishttp://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-53342170060629539162010-09-29T02:48:20.451+03:002010-09-29T02:48:20.451+03:00όπως μου έχει πάρει τη μιλιά το σχόλιό σου namelia...όπως μου έχει πάρει τη μιλιά το σχόλιό σου nameliart... θα είχα να γράψω σκέψεις αλλά η αίσθηση τις υπερκαλύπτει... ευχαριστώ...Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-87962682438160975782010-09-28T11:19:58.689+03:002010-09-28T11:19:58.689+03:00Είδα τα fractals των ισόπλευρων τριγώνων, το τέλει...Είδα τα fractals των ισόπλευρων τριγώνων, το τέλειο εξάγωνο, είδα «τετρακτύες», αφουγκράστηκα τη μουσική, ένοιωσα τη Πυθαγόρεια, τη στυφή και λάγνα οσμή των φυσικών αριθμών...και ακολούθησα...<br />Μετά συνάντησα «αλυσιδωτές αντιδράσεις», «κβαντική ανυπαρξία», απέδωσα στον εαυτό μου το επηρμένο άθροισμα της τετρακτύος και είπα... εδώ είμαι…στο σπίτι μου...<br />…Και μετά Διάβασα το Ποίημα... και μετά...το ξαναΔιάβασα... και ξανά...και ξανά ...με βία, με σπουδή...μήπως και με προφτάσει η Άτη...<br />Δεν ξέρω σε πόσα στρώματά του κατάφερα να διεισδύσω… Ξέρω όμως πως όταν μπόρεσα να ξαναβγώ, κάποια μάγισσα μου είχε πάρει τη μιλιά!nameliarthttps://www.blogger.com/profile/08170503990959459129noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-28144623777992859762010-09-28T02:38:05.742+03:002010-09-28T02:38:05.742+03:00Πολύ διορατικό τούτο... ο πυρετός του χρόνου κ ρ ύ...Πολύ διορατικό τούτο... ο πυρετός του χρόνου κ ρ ύ β ε ι λες Γουίκα τη μαγεία των σχημάτων... και ο ρόλος του Ποιητή Μύστη είναι να τα αποκαλύψει... αυτό είναι το ιερό έργο των ανθρώπων... δεν το αντιλαμβανόμαστε...<br />κι όχι μονάχα ο πυρετός του χρόνου ίσως... ο καθημερινός πυρετός της επιβίωσης να συνθλίψει την ύπαρξη... σ'ευχαριστώ...Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-43154116268747140292010-09-28T02:35:30.401+03:002010-09-28T02:35:30.401+03:00σε χαιρετώ κι εγώ με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση Ε...σε χαιρετώ κι εγώ με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση Ελένη... διαρκής η αναζήτηση... και το πέρας δεν έχει εδώ το χαρακτήρα της ολοκλήρωσης αλλά της κατανόησης... σ'ευχαριστώ...<br /><br />ο κόσμος προχώρησε ένα δευτερόλεπτο πιο πέρα από το Τώρα, λες Κάκια μου... μα, δεν ξέρω τι είναι εκείνο που αντιστέκεται αδρανειακά στην ίδια την πορεία της ανάλωσής του... οι Τετρακτύες δείχνουν μια ιερή γεωμετρία αλλά έχουν και μια άλλη διάσταση, αισθάνομαι... το 'στάθι και οίκτιρον'... ή αν θέλεις διαφορετικά, το 'διάλυε και συνένωνε' από μια άλλη οπτική όμως... όχι ενεργητικά... αφέσου να διαλυθείς... αφέσου να επανενωθείς... μην παρεμβαίνεις διαρκώς στην κίνηση, στο ρου, στην ενδελέχεια του Αγνώστου...<br />η παρότρυνσή σου όμως ευεργετική... και την αγκαλιάζω φίλη μου...Νimertishttps://www.blogger.com/profile/03300624967594485158noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-41201128633882636442010-09-27T19:12:10.678+03:002010-09-27T19:12:10.678+03:00Ο πυρετός του χρόνου κρύβει τη μαγεία των σχημάτων...Ο πυρετός του χρόνου κρύβει τη μαγεία των σχημάτων. Γιατί μέσα στο αναφυλητό του μαρτυρά κοσμικά μυστικά, που δεν άκουσε κανείς. Ίσως μόνο οι ποιητές.Wiccahttps://www.blogger.com/profile/16886049187666375875noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-14360646055791278162010-09-27T18:27:11.013+03:002010-09-27T18:27:11.013+03:00Στο χαρτί σου σχεδιάζεις με άγρια χαρακώματα
σχήμ...Στο χαρτί σου σχεδιάζεις με άγρια χαρακώματα <br />σχήματα που κλείνουν λες τον Κόσμο...<br /><br />Έρχομαι δίχως θεωρήματα...<br />χωράω στη συρρίκνωση του Όλου..<br />ένας ο πόνος και ένα το φιλί του...<br /><br />Μάτωσα κι απ' τα δύο..<br />αιχμηρό το σχήμα σου..<br />δεν το άντεξαν ούτε τα ματια μου..<br />τυφλη..<br />με βλέμμα χαμένο στο εσωτερικό μου σκοτάδι..<br />πλησιάζω ψηλαφώντας..<br />αρπαζω το χαρτί σου..<br />το σκίζω..<br /><br />κοιτα τα κομμάτια..<br />ιπταμενο Τίποτα στη φωτιά των άστρων..<br />κι εμεις πιο ελεύθεροι από τους προγόνους..<br /><br />Έλα τωρα να στήσουμε νεες θεωρίες..<br />μια φυσική κβαντικής ποίησης <br />που λύνει εξισωσεις νιοστού βαθμού με το χαδι..<br />κι εγω θα φορέσω τη λύση..<br /><br />Στο υποσχεθηκα,<br />όταν ο ήλιος βασιλευε <br />πανω στις γραμμές <br />που αδεξια μουντζουρωνε το αίμα μου...<br />πανω στο νέο χαρτί που γέννησες...<br />πανω στο κορμί σου..<br />που έντονα σφαδάζει σε κάθε χάδι του διαβήτη και του κανόνα....<br /><br />Πως να στήσω Τετρακτύες χωρίς να σε ματωσω, ματια μου?...<br /><br />Πως να αστρομεταφράσω τη διάλεκτο του Σύμπαντος <br />αν δεν αντεξεις τον πόνο της χαρακιάς<br />πανω στο λεξικό του κορμιού σου??...<br /><br /><br />Ελλειπες Ποίημα κβαντικής θεωρησης ενός <b>ΤΙΠΟΤΑ</b><br /><br />Ξέχασέ το...<br />ο κόσμος ήδη προχωρησε ένα δευτερόλεπτο πιο πέρα από το ΤΩΡΑ..<br />μπορεις κι εσυ!.....<br /><br />Σε φιλω....~reflection~https://www.blogger.com/profile/11052378779021118378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4305896848740352707.post-78358623508779371842010-09-27T16:28:54.846+03:002010-09-27T16:28:54.846+03:00Δεν θέλουμε το αχανές
αλλά το ευρύχωρο
σε μια ρυτί...Δεν θέλουμε το αχανές<br />αλλά το ευρύχωρο<br />σε μια ρυτίδα του Αιώνιου άραγε<br />δε χωράμε κι εμείς;<br /><br />μία διαρκής αναζήτηση της δικής μας πατρίδας μία υπόθεση ζωής και λίγοι<br />οι τυχεροί απολαμβάνουν <br />σε χαιρετώ ποιητή των αισθήσεωνποιώ - ελένη https://www.blogger.com/profile/02760769338436089805noreply@blogger.com