Ανοιχτή όδευση…

Χωρίς τις «εξαρτήσεις αρχής και τέλους»...

Να κινείσαι μέσα στον ‘ερωτοχώρο’ και να μην έχεις το βλέμμα αιχμάλωτο, την καρδιά δέσμια, το νου κριτή και ανακριτή.

Να ευφραίνεσαι από την ανοιχτοσύνη της ίδιας της δράσης και να γίνεσαι άπληστος. Άπληστος για το απόλυτο που δεν θα κατακτήσεις ποτέ.

Να μην στερεώνεσαι ούτε στο βλέμμα ούτε στο πρόσωπο. Ακόμα κι εσύ ο ίδιος να είσαι ανεπαρκής, ακόμα κι εσύ ο ίδιος να είσαι απλήρωτος, ανέστιος, ενδεής.

Και μαζί, έτοιμος να πληρωθείς, να βιώσεις, να εμπειρωθείς, να εκταθείς…

Ανοιχτή όδευση…

Χωρίς τις εξαρτήσεις αρχής και τέλους…

Και ως αυτοδέσμευση δόκιμος μιας ελευθερίας που μονάχα το Αχανές μπορεί να σου προσφέρει.

Μιας ελευθερίας που μπορεί να σε αναστήσει.

 

Αλλά μπορεί και να σε σκοτώσει…

Freedom

Marcin Sobas 

 

Όπως

ο οίκτος που δεν γίνεται συμπόνια

και δεν βαφτίζεται στην απέραντη θάλασσα της περιχώρησης

που δεν τολμάει να σκεπάσει με τις φτερούγες της 

η ψυχή

το Άγνωστο

διακινδυνεύοντας

ό,τι είναι ακριβότερο απ’τη στιγμή

έτσι ομοιάζοντας

το μικρό κερδίζει τις καθημέριες μάχες

και το Απόλυτο χαμηλώνει το βλέμμα

και ξοδεύει άπληστα

με θράσος

όλη την Αγάπη Του ο Ένας

στο αιώνιο

που δεν φυλακίζεται

φιλοξενώντας απρόθυμα

τον Πρώτο και τον Έσχατο

στοχασμό και πόθο

στη φωτιά Του την ονειρεμένη από την Αρχή του

για τον άνθρωπο…

saleh aldgary

 

 

 Omen  Aeternus 

 

 …και υπήρχαν δρόμοι σκοτεινοί κατά τη διάρκεια της ημέρας

έγκυες γυναίκες απέβαλλαν δίπλα σε περιττώματα σκύλων

μοναχικοί εφιάλτες έκραζαν τους ονειρευτές τους

λεπροί  κανίβαλοι νάνοι

ιερουργούσαν στις εκκλησίες

 

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…

 

 …και υπήρχαν παιδιά πρησμένα από το χτες

δημαγωγοί σάτυροι και νεκρονόμοι

κρεμασμένοι έξω από τα σπίτια τους από τσιγκέλια

στα σχολεία

οι καθηγητές ουρούσαν πάνω στα βιβλία τους

 

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…

 

 …και λάμβανε την θεία κοινωνία ο μοιχός

και δεν νεκρωνόταν

και λάμβανε την θεία κοινωνία ο βλάσφημος

και δεν νεκρωνόταν

και λάμβανε την θεία κοινωνία ο άγιος

και πυρπολείτο το σώμα του

 

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…

 

…και πήρε τα παιδιά του ο Κερασφόρος

και τα έκλεισε όλα σε μια μεγάλη κιβωτό

της έβαλε φωτιά που θέριεψε με ανθρώπινο λίπος

και όταν κατέκαυσε ό,τι είχε απομείνει στην ταλαίπωρη γη

ανελήφθη στους ουρανούς

 

και το πνεύμα του Θεού δεν περιφερόταν πια

πάνω απ’ το λερό κορμί της Γης…

 

 

Apocalypse

© Vadim Dimoff

Who can save us?