Σάββατο 30 Ιουνίου 2012




Αλχεεγκήλ



Είπε
ξέρω τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων
κι αν κρύβουν στο βλέμμα τους
το αρχέγονο μίσος
η γεωμετρία της πτώσης
δεν ενδιαφέρεται
για το μυστικό υπόβαθρο του πόνου

με τη φωνή μου έχτισα το σώμα
με τη σιωπή μου θα το αφανίσω


Είπε
ξέρω τα ονόματα όλων των ανθρώπων
κι αν μου διαφεύγουν συλλαβές
ή φθόγγοι και ανάσες με αρνούνται
η αρχιτεκτονική του ακέραιου
δεν ρηγματώνεται
από την έπαρση του μερικού

με την αγάπη ένωσα τα μέλη μου
με την αγάπη κάθε μου αρτηρία
αιματώνει το παράλογο…

Γεννιέται αδιάκοπα μέσα στη βροχή
η φωτιά που κατακαίει τα παιδιά μου
και αν στα κλεμμένα όνειρά τους
σκίζουν τα δάνεια ρούχα των αγγέλων
έχω τ’αστέρια και τους ουρανούς
και την ανάγκη
να τα υφάνω πάλι απ΄την αρχή


με τη λάσπη και το φόβο έσπειρα ψυχές
με την ακόρεστη δίψα να υπάρχω
θα τις παίρνω
πάντα πίσω…


ιουν2012



THE TEMPLE

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012




Όπταις άμμε

Οι άνθρωποι συναντιούνται
με καρβουνιασμένα δάχτυλα
δίνουν χειραψίες
χωρίς αποτυπώματα
κι αποκεφαλίζουν τις ηδονές τους
σε γωνίες με παιδιά – αυταπάτες
σε γήπεδα με φοβίες – όχλους

…κλειστό είναι μάτια μου
το παράθυρο του πρώτου σου βλέμματος
αλλά έχεις ακόμα δροσιά στα χείλη
κι ας καίγεσαι απ’τον πόθο
να κάνεις τη σάρκα σώμα
και το σώμα να επιστρέψεις
ανέπαφο σε κείνο το βλέμμα…

…πυροβατείς στο ακρωτήρι
της κορεσμένης από ήλιους ελπίδας
κι έχεις στερεώματα
νανουρισμένα γλυκά
και υπέροχα
από τον αλητήριο άνεμο
που κάποιους άγνωστους
αιώνες πριν
σ’έφερε στο φως…

μην τους κοιτάς…

… οι άνθρωποι λιμοκτονούν
ταΐζοντας γενναιόδωρα
μονάχα ό,τι αφανίζει από μέσα τους
το αύριο…

εκείνοι σου μιλούν
εσύ μην τους μιλάς…

Οκτ2011


Metamorphosis

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012




Εϊ εσείς!
λωτοφάγοι  του πένθους!
μια νυχτερινή βαρκάδα
ήσασταν για μένα
στη θάλασσα της Άρνησης!

έχω τα κουπιά μου
ακέραια
κι επιμένω ακόμα
να φοράω τον Ανθρωπο…

να ξέρετε
συλλαβίζω ακόμα φως!


Φεβ 2010

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012




Στρώμα  


Κυριακές στους τοίχους
γδέρναμε το φως
και γράφαμε για τη μοναξιά
χωρίς μελάνι, χωρίς μπογιά
μονάχα με ουρανό…

μια δρασκελιά χωρίζει
το δίκλινο του ζευγαρώματος
απ΄το μονόκλινο της απατηλής
αυτάρκειας

όμως για σένα
σκληρό θα έχω το στρώμα της μνήμης
πάντα
για να μην νιώσεις ποτέ επισκέπτης

κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι

δεν θα σου επιτρέψω 
την πολυτέλεια της λησμονιάς...

ιουν2012

Headache...
© Toffeur

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012




απόγευμα

κοιμόσουν δίπλα μου
ανάσαινες αργά
η δροσιά του απογεύματος
ίσα που άγγιζε σαν χάδι
το μετάξι στο κορμί σου
σε κοιτούσα
είχα στα χέρια μου τα πόδια σου
είχα στη καρδιά μου ένα πυρήνα από παλλόμενο φως
στα μάτια μου είχα
το ομορφότερο θέαμα της ζωής μου

σκεφτόμουν
ένα κομμάτι τελειότητας
αξιώθηκα Κύριε να αγγίξω
από την ευσπλαχνία Σου
να το γευτώ
έκοψες ένα μικρό σου θαύμα
και μου το προσέφερες
εδώ μπροστά στα σάρκινά μου μάτια
και δεν ξέρω αν θα το αντέξω ως το τέλος
να μην τολμήσω να μιλήσω
να μην τολμήσω να σιωπήσω
να μην αδράξω ούτε τη στιγμή
να μην τη μαγαρίσω
να μην δειλιάσω
να μυρίσω τη ζωή
να μην σηκώσω ανάστημα
να αρπάξω αυτό το δώρο

εκστατικός
να μείνω
κι αυτό είναι...

ιχνηλάτη μ'εφερες
στην ατραπό των ρόδων
στην θάλασσα των προσευχών
με δοκιμάζεις;
με την ιέρεια της άπειρης στιγμής
να ξεκουράζεται
τόσο κοντά μου
που ανασταίνεται μέσα μου καινό
ατόφιο
στης δόξας το άκτιστο φως
ως και το παρελθόν μου!

κοιμόσουν δίπλα μου
ανάσαινες αργά
η δροσιά του δειλινού
ίσα που άγγιζε
σαν χάδι παιδικό
το μετάξι στο κορμί σου

σε κοιτούσα
σ'εκλεβα
είχα στα χέρια μου τα πόδια σου
είχα στη καρδιά μου έναν καινούργιο άνθρωπο

στα μάτια μου είχα
το ομορφότερο θέαμα της ζωής μου


ιουν2010



S o f t l y

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012








Ενοδία Εκάτη

Μην μας ξεχάσεις
πριγκίπισσα με το κίτρινο πέπλο
έλα!
ενθουσιασμένη
να χορέψεις ανάμεσα στους νεκρούς
εμάς
όλους που σε επικαλούμαστε

έλα!

να μας γητέψεις
φιλέρημη
σκοτεινοβλέμματη
παράξενη οντότητα
όλων των κόσμων που αγάπησαν
το φως της ανάσας σου

έλα!

ακαταμάχητη, ανίκητη
της Νύχτας δέσποινα
της Νύχτας που αλυχτάει
της Νύχτας των σκύλων
της Νύχτας των νεκρών

έλα!

μέγιστη Άνασσα των κόσμων
άκουσέ μας!
λυπήσου μας
στέρξε μας!
οδήγησέ μας!
εδώ
στα σταυροδρόμια που σε συναντά κανείς

εδώ είμαστε ξανά

και σε εκλιπαρούμε
για μια σταγόνα Νύχτας
για ένα βλεφάρων άνοιγμα
για μιας στιγμής άπειρη ηδονή
να χορέψεις μαζί μας!

Νύμφη πανέμορφη!
που δεν ξεχνάς στις υπώρειες του ύπνου
τα παιδιά
που δεν φοβάσαι τις σκιές
και τα αρχαία δάση
νυχτοβάτισσα δεινή

έλα!

Γίναμε όλοι μας παιδιά ξανά
και στων ματιών σου τις ανταύγιες
στη τελευταία μας μάχη
ηρωικά αναλωνόμαστε
προσμένοντάς σε!
μάγισσα των βαθύτερων εαυτών
τα ίχνη σου ενδιαίτημα έχουμε
και κατοικία μας αιώνια
τον όλο αθανασία
χορό σου!

Φεβ 2010


Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012



Πρώτη ως Εβδόμη



Πρώτη θα καταναλίσκεται
η Δύναμη
γεννημένη από αιώνων στοχασμούς
και δακρυσμένη
βουβά θα περιμένει
το Απροσδόκητο

κάπως σαν το τελευταίο σου φιλί
κείνο το βράδυ που μου είπες
"να προσέχεις"
κι ύστερα χωρίσαμε...

Δεύτερη θα εκπυρώνεται
η Αμετροέπεια
όχι πως ποτέ στάθηκε μάνα άστοργη
όλων εκείνων των πόθων που χρεώθηκε
μα από παιδί κλονίζομαι σαν έρχομαι
του χρόνου ερωμένος κι όχι εραστής
και αδικαίωτος αρνούμαι να σε εγκαταλείψω
σε μια λήθη
που θα είναι μεγαλύτερη από σένα...

Τρίτη θα αποδομείται
η Ισορροπία
και θα βουλιάζει σε μια σήψη
σχεδόν ονειρική
αφού σε μια λίμνη ασέβειας
μέσα μου απλώθηκε
τώρα με ορθώνει ανδρείο
και νεκρό συνάμα
σε βαρβάρων ιαχές...

Τέταρτη θα συντρίβεται
η Νύχτα
και όχι αδικαιολόγητα
τα αρχαία της γράμματα θα ξεθωριάζουν
εμπρός σε μια νέα Νύχτα
που θα την σκεπάσει
με λογισμούς βαλπούργειους και βάσανους
το εφιαλτικό της είδωλο
σε κάποιο Αύριο που άργησε τόσο να'ρθει...

Πέμπτος θα κομματιάζεται
ο Χρόνος
και συ μαζί του πρώτη του σύμμαχος
και στο κρεβάτι του αγοραία Αφροδίτη
μυστικά
θα εκπορνεύεις όλες σου τις υποσχέσεις
κι όλα σου τα "σ'αγαπώ"
θα επινοείς απ'την αρχή για κάποιον άλλο...

Έκτη θα διακορεύεται
ξανά και ξανά
η Μοναξιά
που ακούραστα με συντροφεύει
αιώνες τώρα...

Έβδομη θα ξοδεύεται
η Ποίηση
και θα χρειάζεται εικόνες
και λέξεις
και ανάσες φλογισμένες
και ιερά κειμήλια
ψέματα και αλήθειες
και "πάντοτε" και "τώρα"
και ήλιους ματωμένους
κι έρωτες και οσμές και δάκρυα

και το άπειρο στα υγρά σου μάτια
κείνο το βράδυ
καθώς τρεμόπαιζαν οι συλλαβές
"να προσέχεις"

κι ύστερα χωρίσαμε...



21/12/99

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012





Μπα’αλ Σεμ


Ημέρες και μήνες και χρόνια 
σε κερδίζω και σε χάνω
στις 32 ιερές ατραπούς
στις λαμπερές σφαίρες της αναπνοής σου
κάτω απ’τα κλωνάρια
του μαγικού σου Δέντρου
αιώνες ξενύχτησα
να γίνω κοινωνός
του αληθινού ονόματός σου…

αέναες ανακυκλώσεις
περιδινήσεις
περάσματα σε άνυδρες σαρκώσεις
από το δέρμα στο κορμί
από το κορμί στο σώμα
από το σώμα στο πνεύμα
από το πνεύμα στο αίμα
και πάλι απ’την αρχή…

τυφώνες με χτυπούσαν
αναριγούσα στο πέρασμα των χρόνων
κρύωνα
πεινούσα
τη ψυχή αγκιστρωμένη
στο αλλιώς
κρατούσα
πένης, ρακένδυτος
μα δαψιλής σε υπομονή
σε βλέμμα
σε ψηλαφούσα μια στιγμή
και σ’έχανα για χίλια χρόνια…

αλλά έμεινα
είμαι ακόμη εδώ
ο λήρος του μαύρου ανέμου
δεν με τρέλανε ακόμη
ακούω τα συρίγματα της Λίλιθ
ακούω το κάλεσμα των Επτά Λεπρών
τα φιλιά του Σκότους νιώθω
κι όμως
εδώ είμαι

σε επικαλούμαι
κάτοχος να γίνω λαχταρώ
του αληθινού ονόματός σου…

ιουν2010

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012




Νύχτες Βαλπούργιες


Το σώμα αντιδρούσε
Είναι ζωντανό…
Το βλέμμα απλωνόταν ολόγυρα

Έχεις πάντα μια λέξη προδοσίας
Να δροσίζει τα χείλη
Αλίμονο
Χωρίς αυτή
Φωνή δεν έχω…

Το κεφάλι αριστερά
Ερωτευμένο με την κλεμμένη Καρυάτιδα
Το κεφάλι δεξιά
καρφωμένο στον ποδήρη χιτώνα Του

Μια κούπα κώνειο
Τον χώριζε από την έξοδο
Την έξοδο απ’τη στιγμή
Κι εκείνος
Ήπιε μέσα στo δηλητήριο
Όλο το εγώ του…

Τα χέρια κολλημένα στο σώμα
Τα πόδια ανοιχτά
Ο άνθρωπός σου Λεονάρντο
Δεν έχει ορίζοντα
ανάπτυγμα δεν έχει ακόμα
Έχει μονάχα δέρμα
Και πληγώνεται απ’τις υλακές του χρόνου…

Το στόμα αφίλητο
Τα μάτια χώμα

Έχω πνοή
Απ’του Αχέροντα το στρώμα
Κι έχω δακρύσει τόσο
Φεύγοντας απ’την Εδέμ
Μόνος
Και κάποιες νύχτες Βαλπούργιες
Για το αγέννητο άστρο της γενιάς μου
Κλαίω ακόμα…

Φεβ2011


S-21