Ανατολή
Έζησα ένα θρίαμβο ικέτη
Μέσα από ήττες ένδοξες
Μέσα από νύχτιες ωδίνες
Βίωσα μια φωτεινή ακεραιότητα
Κι έχω φόρεμα το γέρμα του ήλιου
Και φυλαχτό το πρόσωπο της Περσεφόνης
Που βρίσκεται η ψυχή μου
Αν όχι μέσα στον παγκόσμιο πόνο;
Δεν είχα γεννηθεί
Μα ψέλλιζα κιόλας χτυποκάρδια
Όχι, δεν είχα μάτια σάρκινα
Είχα όμως τη κληρονομιά των άστρων
Έζησα μια ευλογημένη θλίψη
Μέσα από δάνειες επιτυχίες
Κρυμμένος ήταν ο Απόλλωνας
Στα δάκρυα της μοναξιάς μου
Κι είχα στεφάνι ακριβό
Απ’το ατσάλι του Ηφαίστου
Κι ένα σεντόνι
Απ’το μετάξι της Εργάνης
Που βρίσκεται η καρδιά μου
Αν όχι στο άγγιγμα ενός παιδιού ορφανού;
Δεν έχω φλόγα για να σβήσει
Δεν έχω θάνατο να με αναλώνει
Μα στέκομαι στην Ανατολή
Κι έχω περήφανο το βλέμμα
Σ’ο,τι αρνήθηκε να λησμονηθεί
Και σ’ό,τι ονειρεύτηκα
Πως θα με αφανίσει…
