Πλάνες
ξεκοιλιασμένη
άλλη μια λέξη
ατενίζει την διαταραχή της συνέπειας
όπως και την αιτία
έντερα που αχνίζουν ακόμη
όλες οι συλλαβές μου
ανίκανες πια
να μου ζεσταίνουν τα χέρια…
Η ματιά μου φτάνει
ως εκεί που πεθαίνει
το χειμέριο κύμα
κι αν εκθέσω ακόμα λίγο
το υποδόριο παρελθόν μου
στον ανεμογδάρτη φθόνο
εωθινός μύθος
και αφανίζεται
μεσημβρινή φιγούρα από ομίχλη
και διαλύεται
εσπερινός πουνέντης
μεταμορφώνει τα χαλάσματα
σε ποιητική εικόνα
νυχτερινός πυρετός
και ραγδαία εξαπλώνεται…
…μέσα από τις φλέβες
που μου χάρισες…
αρνούμαι όμως
άλλο να αιμοδοτώ
φαντασιώσεις
εκχερσώσεις άνυδρων βλεμμάτων
εκβραχισμούς
απρόσιτων νευμάτων…
τι απέγιναν τα μάτια σου;
ρωγμές γέννησαν
και χάη ολόκληρα
απορρόφησες…
Τι απέγιναν τα μάτια σου;
Χυμένα σωθικά
στο εγωικό μωσαϊκό μου
οι πλάνες μου
και τούτες
έχουν μάτια πια
και ντρέπονται να με κοιτάζουν…
Δεκ 2009
3 σχόλια:
μέσα στο λόγο σου αντάμωσα κομμάτια μου ...
και δάκρυσα!
καλό απόγευμα φίλε μου
Με αναστάτωσε τόσο το κείμενό σου,
Νημερτή,
στην πρώτη ανάγνωση
που απόμεινα να το κοιτάζω,
να ατενίζω τη διαταραχή της αμετροέπειας.
Σαν να μεταμορφώθηκα ξαφνικά
σε κέρινο ομοίωμα
κι έμεινα εκεί, απέναντι στις πλάνες σου.
Κι αυτό που "είδα" είναι πως
.
.
.
Οι πλάνες είναι πιο τρωτές
ακριβώς τη στιγμή του θριάμβου τους...
Δεν θέλω να επαναλάβω τα σχετικά κοινότοπα για το δάκρυ που λυτρώνει κλπ. Όμως, αν συνέβη αυτό φίλη μου acer_v είναι σίγουρα γιατί υπάρχουν διαδρομές που αν δεν είναι κοινές, είναι ομοειδείς, είναι συγγενείς... άλλωστε, οι πλάνες δεν έχουν όλες πατέρα το μυαλό μας; τα αδιέξοδά μας, μικρά ή μεγαλύτερα δεν είναι τρόφιμοι των εσωτερικών φυλακών μας, γεννήματα και τέρατά μας; Και οι διαψεύσεις μας δεν έχουν τραφεί από το χώμα και το νερό της έπαρσής μας; Μια μερική, φτωχή ανάλυση επιδίωξα επειδή με συγκίνησες...
------------------------------------
Γκούφη μου, το ήξερα πως τούτοι στίχοι θα επιφέρουν την αμηχανία και το πάγωμα σε όποιον τους διαβάσει, ακόμα και σε υπάρξεις τόσο βαθιά υποψιασμένες, όπως εσύ... όμως, καμιά φορά δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να εκλυθεί η πλεονάζουσα ενέργεια για να μην διαταραχθεί έτι περαιτέρω η ήδη φορτισμένη... χύτρα και... ακουστεί κανένα μπαμ! Οι τελευταίες σου γραμμές, αποκαλυπτικές, όπως πάντα στα σχόλιά σου... ναι, οι πλάνες είναι πιο τρωτές όταν θριαμβεύουν γιατί είναι η στιγμή που αποκαλύπτονται στο... ζοφερό μεγαλείο τους κι από κει ξεκινά η ανάστροφη πορεία!
Δημοσίευση σχολίου