Πέπλο…
Ο δρόμος αυτός
έμοιαζε με παγωμένο σώμα
πάνω του ξεκουραζόταν
ολόκληρος ο εφηβικός μου ήλιος
τα βλέφαρα είχαν στερεωθεί
σπλαχνικά
σε μια γωνία φιλόξενη
τα χείλη ζωγράφιζαν την προσδοκία
και τα δάχτυλα έδειχναν
στο μόνο που κυοφορεί το Εν
το αλλιώς...
ρίγος…
το ρίγος των χιλίων αιώνων
που ο Άχρονος εισπνέει το σκοτάδι του
μέχρι να το εκπνεύσει πάλι
σάρκινο φως…
περπατούσα μόνος
σε μια απέραντη ολάνθιστη θάλασσα
ακόμη δεν είχες φανεί
κρυβόσουν πίσω από τις αγκύλες του νου
περίμενες
το βήμα μου να γίνει δίψα για έρωτα
το βλέμμα μου
να γίνει χορός ερωτικός
το αίμα μου
να κοχλάσει από τον πυρετό
και είχες δυο μάτια λόγχες
και με κοιτούσες…
αυτός ο δρόμος
μοιάζει με το πέπλο της Ίσιδας
αργολικνίζεται στο σούρουπο της κατάβασης
υπόσχεται την αποκάλυψη
υπόσχεται την χιλιοπόθητη ένωση
με κείνο το άγγιγμα
που απελευθερώνει
που μαχαιρώνει
που λυτρώνει…
ρίγος…
το ρίγος των μυρίων αιώνων
που ο Άνθρωπος
ο γιος του Ανθρώπου
αποποιείται το απρόσιτο
και σαρκώνεται
φιλόδοξα
και λάγνα
στο δέμας του φθαρτού
στο σπέρμα του θνητού
ενηλικιώνεται…
ήρθες
μου κράτησες το χέρι σφιχτά
χαμογελούσες
δεν είπες τίποτα
δεν σπατάλησες σε λέξεις
τούτο που βιώνεται
μονάχα στη σιωπή του Ιερού
και στο αρχαίο
ρίγος…
Φεβ 2010
φωτο [kiti] http://1x.com
19 σχόλια:
Σε στιγμές λύτρωσης
τι πιο παραπάνω
από την αγιότητα
της σιωπής
η γραφή σου πολύ δυνατή
που δε σπατάλησε σε λέξεις...
που κράτησε σφιχτά το χέρι σου...
εκεί ο έρωτας ενηλικιωμένος...
Ποιητή μου-!-
υποκλίνομαι μπροστά σου...
Καλησπέρα!
Ελένη καλησπέρα... τη στιγμή της λύτρωσης-πλήρωσης, δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχει λέξη, δεν υπάρχει καν ανάσα... κάτι βαθύτερο, αρχαιότερο, μεγαλύτερο ευδοκιμεί σε τούτες τις στιγμές... κάτι που αρνείται να μπει σε γλωσσικές φόρμες... σ'ευχαριστώ πολύ για το άγγιγμά σου...
---------------------------------
Πυρφόρα μου με την Προμηθεϊκή ματιά και την γραφίδα του μυητικού πυρός, δεν έχω λόγια για σένα, τη ψυχή σου, την ρέουσα και φλογερή ποίησή σου, την φιλόξενη αγκαλιά του ιστολογίου σου...
...στη μαθητεία του λόγου, στη περιπέτεια της γραφής χαίρομαι που σε έχω κοντά μου...
σ'ευχαριστώ πολύ για όλο αυτό το φως...
Με τους κατιόντες πυρετούς
να διαρκούν από τις 10 Φλεβάρη ως σήμερα
το ελάχιστο που θα μπορούσες να έχεις
είναι ρίγος.
.
.
.
Συμπάσχουμε, βέβαια.
Μα τι φαντάστηκες;
Καλυμμένοι από το πέπλο της σιωπής μας
ριγούμε . . . κρυφά!
ομολογώ πως το διάβασα βιαστικά και μου άφησε τη γεύση έκίνου του μυστικού έρωτα...
θα ξαναπεράσω αύριο να το διαβάσω πιο προσεκτικά....
Η πεπλοφόρος οδός..., το ρίγος των μυρίων αιώνων. Η σιωπή της αφής. Είναι μια αίσθηση που αφήνει αυτή η μορφή... Οικεία αύρα που λυτρώνει. Γαλήνη και πληρότητα.
Κι ύστερα η θέαση ετούτης της γραφής. Μια λέξη. Ρίγος!
Αυτά από μένα, την σιωπηλή μάρτυρα, και θεατή του μαύρου ρόδου.
Καληνύχτα φίλε νημερτή!
Γκούφη μου καλησπέρα... επικροτώ την παιγνιώδη διάθεσή σου η οποία αποτελεί και αυτή ένα ρίγος... ποιος είπε ότι το ρίγος είναι... προνόμιο μόνο της σκοτεινής ή της φωτεινής 'ήχησης' των ψυχών; είναι μια δράση του απείρου και σαν τέτοια, εμπεριέχει τα πάντα...
----------------------------------
φίλη μου Νέλλυ θα περιμένω την νέα σου επίσκεψη... σ'ευχαριστώ πάντως για το πέρασμά σου...
----------------------------------
Ατη, έχω καιρό που απολαμβάνω τη γραφή σου και... οι δρόμοι σου είναι φωτισμένοι από ένα πολύ ιδιαίτερο φως η πηγή του οποίου μπορεί να ανιχνευθεί στα κατάβαθα του είναι... ρίγος δικό μου να σε διαβάζω, ρίγος του Μαύρου Ρόδου κάθε που σε φιλοξενεί... καληνύχτα κι από μένα...
κάθε που σε διαβάζω, ποιητή, σε όλα σου τα blogs, προσπαθώ να ανακαλύψω τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις, τα κόμματα τα αποσιωπητικά
και νομίζω βρίσκεται ένας άνθρωπος με εκρηκτική επαναστατικότητα, με έντονο προβληματισμό, βαθύτατα ερωτικός...
χαίρομαι που είμαι εδώ, που κολυμπώ στη σκέψη σου κι ας διαφωνούμε κι ας συμφωνούμε κι ας μην πιάνω πάντα το λεπτό εκείνο νόημα των λέξεών σου!
καλημέρα σου
Αυτό το ρίγος με διαπέρασε και μένα διαβάζοντας αυτές τις λέξεις.
Τι ωραιότερο από το ρίγος της Ποίησης...
Καλημέρα
Νέλλυ φίλη μου, στη περιπέτεια της γραφής όπως την αποκαλώ, στην άσκηση του λόγου, στην έκφραση της ψυχής μας, και αν καμιά φορά δεν μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε πλήρως ένα μήνυμα, σημασία έχει, νομίζω, να αισθανθούμε... την ένταση, το ρίγος... και πιστεύω πως η ευαισθησία σου και η ματιά σου αγκαλιάζει κείνο που έχει σημασία... αισθάνθηκες, βίωσες, αυτό αρκεί... κι αν διαφωνούμε καμιά φορά, κι αυτό σμιλεύει την επικοινωνία, της δίνει μορφή, της δίνει βάθος... σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου... αληθινά...
...Ο δρόμος αυτός
έμοιαζε με παγωμένο σώμα
πάνω του ξεκουραζόταν
ολόκληρος ο εφηβικός μου ήλιος
τα βλέφαρα είχαν στερεωθεί
σπλαχνικά
σε μια γωνία φιλόξενη
τα χείλη ζωγράφιζαν την προσδοκία
και τα δάχτυλα έδειχναν
στο μόνο που κυοφορεί το Εν
το αλλιώς...
...ήρθες
μου κράτησες το χέρι σφιχτά
χαμογελούσες
δεν είπες τίποτα
δεν σπατάλησες σε λέξεις
τούτο που βιώνεται
μονάχα στη σιωπή του Ιερού
και στο αρχαίο
ρίγος…...
Υποκλίνουμε ποιητή μου στην
ομορφιά των στοίχων σου...
Νιώθω σαν μια δύνη από λέξεις να έχει αρπάξει την ψυχή μου ...και βήμα να μην την αφήνει να κάνει παραπέρα ...τόση είναι η μαγεία των στοίχων σου!!!
Νομίζω αγαπημένε μου nimerti ότι πολλά έχω να διδαχτώ από την ποίηση σου!
Από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα που διάβασα!!!
Την καλησπέρα μου!
Βάσω, αγαπημένη και ακριβή φίλη... πρώτα απ'όλα να σε ευχαριστήσω από καρδιάς για την αφιέρωση στο ιστολόγιό σου... αισθάνομαι όμορφα πράγματα, κυρίως αισθάνομαι πως έχω κερδίσει μια σπουδαία φίλη, μια φωτεινή ψυχή, έναν εξαιρετικό άνθρωπο που γνώρισα μέσα από το net και διαφορετικά δεν θα ήταν εφικτό να συναντήσω... με έχει πλουτίσει πολύ η γραφή σου, το μπουκέτο των χρωμάτων, των εικόνων, των τραγουδιών που είναι μέσα στις λέξεις, μέσα στα λόγια σου... να είσαι πολύ καλά και εμπνευσμένη τόσο στη ποίηση όσο και στο καμβά, στις αγάπες σου... καλό βράδυ!
...το ήξερα πως θα σε άγγιζε το Πέπλο... βλέπεις, μέσα στο Ιερό του είναι μας μονάχα μπορούμε να βιώσουμε το αληθινό ρίγος... και εσύ το βίωσες...
το φθαρτό και το αφθαρτο
οι εντός συμπληρωματικοί πόλοι της φύσης μας
η έσχατη πραγματικότητα
υπήρχε πριν εμφανιστεί
υπήρχε απροσδιόριστα
και σαν εμφανίστηκε
διείσδυσε παντού
και στέκει εδώ
εντός
ανεξάντλητη
ως η πηγη όλων των πραγμάτων
η γύρη σου έχει κατακαθήσει παντού ...
με συνεπαίρνει η ποίησή σου
μα πάνω από όλα
γίνομαι οδοιπόρος της σκέψης σου
δρασκελίζοντας εντός ...
"δεν σπατάλησες σε λέξεις
τούτο που βιώνεται
μονάχα στη σιωπή του Ιερού"
nimertis φίλε μου σ' ευχαριστώ
κι αν ακόμη τούτο το άφθαρτο, είναι κι αυτό φθαρτό, ας μην το μάθουμε ποτέ, ας είμαστε στο Ναό αυτό σιωπηλοί, ας βιώνουμε την ιερότητα με όλο μας το είναι... η ανεξάντλητη πραγματικότητα που υπήρχε από πάντα... ναι και έχει μια δροσερή πνοή στον καυτό άνεμο όσων μας ραπίζουν μέρες, τις μεγάλες μέρες μας να μας δίνει ζωή... acer_v, μια καλημέρα απόλυτη και ολόδική σου... σ'ευχαριστώ πολύ!
Απίστευτο κείμενο.Μου έδωσε την εντύπωση βιαστικού έρωτα..αλλά δε ξέρω..Μπράβο όμως.
Απίστευτο κείμενο.Μου έδωσε την εντύπωση βιαστικού έρωτα..αλλά δε ξέρω..Μπράβο όμως.
'κοπέλα του χαμένου ναυαγού' σε ευχαριστώ για τη σκέψη σου και σε καλωσορίζω στο Μαύρο Ρόδο...
Μαγεμενος...
Πισω απ'την καθε σου λεξη βρισκω αφανταστες ομορφιες που ξετυλιγονται κ σαγηνευουν την ψυχη μου!
Σ'ευχαριστω που μου επιτρεπεις να σε απολαμβανω...
Την καλησπερα μου...
φίλε nefesch αποτελούν υψίστη τιμή για μένα τα λόγια σου... ειλικρινά σ'ευχαριστώ!!
Δημοσίευση σχολίου