Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010



Χορευτές

Είμαι τυφλός
όσο θυμάμαι τον εαυτό μου

έχω για μάτια δέκα δάχτυλα
και όλους του σώματος τους πόρους
ανοιχτούς
ν' απορροφώ τον κόσμο

δεν θα με πεις γυμνό
μόνο ανυπόδητο ίσως
θέλω να περπατώ στην απειρομήκη τούτη ερημιά
και να την νιώθω στο είναι μου
θέλω να περπατάει κι εκείνη μέσα
στο δικό μου απέραντο…

πάνε χρόνια
δεν θυμάμαι πόσα
που κάποια μέρα
περιπλανώμενος
η δουλειά μου είναι
έφτασα σε τούτο το Ναό
έτσι τον λέω κι ας μην είναι
χωμένος στο κόρφο του Αγνώστου
έρημο τον οσμίστηκα
να μην ανασαίνει
ούτε την αποφορά του χρόνου

δεν περιγράφεται η άφατη χαρά μου
όταν αγκάλιασα
κείνο τον χοντρό κίονα
με τις κάθετες ρυτίδες
να’ρχονται από τον ουρανό
και να μετρούν ως κάτω χαμηλά
το δέος μου
και την απαντοχή μου
έκλαιγα
σα μικρό παιδί
και αγκαλιά κοιμήθηκα κείνο το βράδυ
στη παγωνιά του Απείρου
αλλά ζεστός
στα μέσα μου
πρώτη φορά…

πέρασαν μήνες
πέρασαν λέω
χρόνια
και γύρισα τούτο τον περίπτερο ναό
ολόγυρα
μια θάλασσα από κίονες
ένας ωκεανός σκληρά ποδάρια

πιο μέσα
έλεγα
θα ρθει η στιγμή να πάω πιο μέσα
μπας κι αφουγκραστώ τα σώψυχά του
μπας και με αγγίξει η ανάσα του
κάνε το βήμα
έλεγα στον εαυτό μου
μην το φοβάσαι
το βήμα στα εντόσθιά του…

πέρασαν μήνες
λέω
και χρόνια
ποιος να μετράει το αμέτρητο
και δεν το αποφάσιζα
δειλός ο ερημίτης εαυτός μου
περίμενε την κλήση
κείνη τη μυστήρια αρχαία φωνή
που σε καλεί
που σε πέμπει
που σε ορμηνεύει…
περίμενα
γερνούσα
πέθαινα
για τούτο ζούσα…

τα πόδια μου άλλο δεν βαστούσαν
και ήρθε η ευλογημένη μέρα
που ξύπνησα σαν σε έκρηξη μιας θύελλας στο κεφάλι μου

έλα
το άκουσα ολοκάθαρα
έλα λοιπόν!

Προχώρησα
έψαξα
έβλεπαν τα κουρασμένα δάχτυλα
καλά ακόμα
το έμπα του ναού
σαν στόμα με περίμενε
ορθάνοιχτο
έστησα αυτί
άδειασα το θόρυβο από τα μέσα μου
σταμάτησα το χτύπο της καρδιάς μου
έστησα το είναι μου
και
άκουσα…

έλα
προχώρα!
και μπήκα

…με βήματα ισχνά
με πόδια βρόμικα
με τη ψυχή στο στόμα
μπήκα
και όλο το σύμπαν χόρευε γύρω μου
τούτος ο ναός
ήταν ακόμα ζωντανός!

Ένιωσα χρώματα
και μυρωδιές!
ένιωσα φωτιές
ένιωσα δίχτυα χρόνου
και ανθρώπων ιαχές
τίποτα δεν καταλάβαινα
μονάχα
τι παράξενο
τα πόδια μου αλαφρώναν
σηκώθηκαν από το πάτωμα
το σώμα μου σαν παιδιού μικρού
το ένιωσα να πλημμυρίζει ρώμη
χυνόταν μέσα μου ζωή
ζωή άγρια
με θράσος
με παφλασμό

είσαι έρωτας!
φώναξα
κι ήξερα
πρώτη μου φορά
για τι μιλούσα

τα χείλη μου
συσπάστηκαν σ’ένα μορφασμό πρωτόφαντο
που είχα ξεχάσει
χαμογελούσα
και ύστερα γελούσα
κι άρχισα να χορεύω
να στροβιλίζομαι
να πλημμυρίζω ποταμούς
στις φλέβες μου
να σκάσω πήγαινα
βούτηξα
σε χείμαρρο άστρων
και λίμνες από ασημένιες Νύχτες

οράματα από κοπέλες δροσερές
χτύπησαν τον έφηβο εαυτό μου
κι ένιωσα το μυρμήγκιασμα εκείνο
της ζωής ανάμεσα στα πόδια μου
με διαπέρασαν
καταρράκτες άπληστοι
από εικόνες
πρόσωπα
γνωστά
μα περισσότερο άγνωστα
άνθρωποι
θεοί
άγγελοι
δαίμονες

ζωές
θάνατοι
το χτες
το αύριο
το μηδέν
το ένα…

γέμιζα
ολοένα γέμιζα
χόρευα
ολοένα χόρευα…

το τελευταίο που θυμάμαι
ο δόλιος
είναι το αίμα μου
να αχνοφέγγει
να αλλάζει χρώματα
σαν Βόρειο Σέλας
και να με περιγράφει
ένα δάχτυλο
στο στερέωμα
και κάτω
στο πάτωμα
το άδειο μου κουφάρι
εγώ!

έβλεπα!

σε κλάσματα απειροστών στιγμών
σε μια φωλιά του Άχρονου
ρουφήχτηκα
σαν σκόνη στις ρωγμές των τοίχων
και έβλεπα
ξανά και ξανά
τον γέροντα εαυτό μου
στον πιο τρελό χορό
χοροπηδώντας πάνω στο περίεργο ψηφιδωτό
που στόλιζε ο αρχαίος αυτός Ναός

εμένα
και γύρω μου
χιλιάδες άνθρωποι
χορευτές ακίνητοι
ψηφίδες
κεφάλια
χαμόγελα
μάτια ορθάνοιχτα
χορευτές
όλοι μας χορευτές
κι όλοι ακίνητοι!

Είδα
και χαμογέλασα
ο Άνθρωπος
μέσα στο Είναι
ένας χορός

δεν μπόρεσα να μην αναλυθώ
σε κλάματα
σε γέλια
σε κραυγές επίγνωσης!

ο Άνθρωπος
μέσα στο Είναι
ένας χορός
ένας αέναος
τρελός

χορός…

Μαρ2010
φωτο: [Tong Tong] http://1x.com

19 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Nimertis,
έγραψες κάτι τόσο αγνό και τόσο απόλυτα ωραίο
που οποιοδήποτε σχόλιο
θα ήταν σαν αδέξια φιγούρα
σε εκστατικό χορό.

Εντυπωσιασμένη!

Νimertis είπε...

καλησπέρα Γκούφη μου... ένα δυνατό χτυποκάρδι σου απαντά... ευχαριστώ!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"ο Άνθρωπος
μέσα στο είναι
ένας χορός
ένας αέναος
τρελός

χορός..."

κι Εσύ
ένας χορός, αδερφέ μου,
με μια αγκαλιά λουλούδια
οσμίζεσαι τα σύμπαντα
και χαρίζεις χρώματα
Κι ο Ναός της ψυχής σου
συναρπάζει!...

Σε φιλώ, Ποιητή μου!

Νimertis είπε...

αγαπημένη μου Ευαγγελία, μαζί με τα χρόνια μου πολλά σήμερα... όλη την αγάπη μου, τη σκέψη μου, την ζεστασιά μου για σένα! Πολλά πολλά φιλιά θυγατέρα του Πυρός, ανάσα του Προμηθέα!

meril είπε...

Εξαιρετικό!

Νimertis είπε...

φίλη μου meril καλημέρα! σ'ευχαριστώ πολύ!

Αφροδίτη Κ. είπε...

δεν καταλαβαίνω αλλά νιώθω ... και μοιάζει τούτο να 'ναι η πιο βαθία επίγνωση ... εκεί που ο χρόνος δεν ορίζεται απόλυτος και η ζωή κυριαρχεί!

Νιμέρτης αγαπημένε μου φίλε μέσα από το λόγο σου βλέπω ... καρτερω την ορμήνια ... ακολουθώ τα βήματα ... στήνω αυτί ... προχωρώ ... ψηλαφίζω τον λόγο και νιώθω!

Νimertis είπε...

υπάρχει εξαιρετική μου φίλη acer_v πιο εκστατικός χορός από αυτόν της επίγνωσης; κι είμαι βέβαιος πως κι εσύ τον βιώνεις... τον ζεις, τον απολαμβάνεις... όλοι μας σε ένα ποσοστό, ποιοτικά, σε μια κλίμακα τον λαχταράμε, τον έχουμε... γευτεί, τον έχουμε χορέψει... την πιο ηλιόλουστη καλημέρα μου!!!

goofyMAGOUFH είπε...

Άσε με
να στροβιλιστώ με τους χορευτές σου απόψε
χωρίς επίσημο ένδυμα
χωρίς καν ένδυμα
ντυμένη μόνο με την ανθρωπιά που μου απέμεινε
τα δάκρυά μου . . .

LIAKOS είπε...

Δεν ειμαι κολακας καλε μου φιλε Νημερτη κ θα στο αποδειξω εν καιρω αυτο,
ομως...

Ειλικρινα χαιρομαι παρα πολυ που βρισκομαι στη "γειτονια" σου κ με τιμα δεοντως που μπορω κ σε διαβαζω.

Μια ομορφη κ ξεκουραστη Κυριακη σου ευχομαι...

Λιακος!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...ο Άνθρωπος
μέσα στο Είναι
ένας χορός
ένας αέναος
τρελός
χορός...
να πω πάλι ευχαριστώ φίλε Nημερτή για τα διαμάντια που μας χαρίζεις;
άσε ...θα πω μόνο μια μεγάλη καλημέρα μέσα απ΄την καρδιά μου...

Νimertis είπε...

χαίρομαι κι εγώ ειλικρινά που βρίσκεσαι στην γειτονιά μου φίλε μου... να περνάς όμορφα!

Vaso Mprataki είπε...

Αγαπημένε μου nimerti συχώρα με που δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να σου υποδείξω τους στοίχους όπου σταμάτησε η καρδιά μου

...πέρασαν μήνες
λέω
και χρόνια...
...περίμενα
γερνούσα
πέθαινα
για τούτο ζούσα...

...και ήρθε η ευλογημένη μέρα
που ξύπνησα σαν σε έκρηξη μιας θύελλας στο κεφάλι μου...
...δεν μπόρεσα να μην αναλυθώ
σε κλάματα
σε γέλια
σε κραυγές επίγνωσης!...

Βίωσα την κάθε σου λέξη με τρόπο μοναδικό και πραγματικά ξαναβίωσα την δικιά μου στιγμή της επίγνωσης...
Έχεις δίκιο φίλε μου δεν υπάρχει πιο εκστατικός χορός από αυτόν της επίγνωσης!
Υπέροχη η ποίηση σου nimerti!!!
Χαρά μου να σε διαβάζω!
Την καλησπέρα μου
με τα φιλιά μου!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Με συνεπήρε τούτος ο χορός και η επίγνωσή του ...δεν θα μπορούσε να περιγραφεί πιο συναρπαστικά ..
Αφωνη με άφησε και κανένα σχόλιο δεν είναι ικανό να περιγράψει τη δύναμή του...
Ευλογημένος !!!
Μια γλυκιά καλησπέρα και μια όμορφη εβδομάδα !!

Νimertis είπε...

Γκούφη μου... σε τούτο το στροβιλισμό του κορμιού και της ψυχής σου αισθάνομαι πως τα δάκρυά σου ιεροποιούνται, μεταβολίζονται σε αθάνατο νερό, εμποτίζουν το χρόνο και τον υποστασιάζουν μεθεκτικά σε ένα άπειρο διηνεκές... με ένιωσες... κι αυτό είναι ρίγος...
-------------------------------------
Ναι φίλη μου αγαπημένη Βάσω, ο χορός της επίγνωσης... η έκσταση, η μέθεξη, η βουτιά στο αεί δια μέσου του νυν... δεν έχουμε άλλο φορέα από αυτόν που μας δόθηκε... είμαστε τα οχήματα του θείου στο ταξίδι του στο υπάρχειν... την αγάπη μου!
----------------------------------
Ευλογημένος! Με τιμά εξαιρετικά Δέσποινα! Δεν τολμώ να το αποδεχθώ αλλά τολμώ να σου χαρίσω την βαθιά δόνηση που με συγκλόνισε...

genna είπε...

«και όλους του σώματος τους πόρους
ανοιχτούς
ν' απορροφώ τον κόσμο»

θα ξανάρθω... όμορφος τούτος ο κόσμος!

Νimertis είπε...

Genna σε καλωσορίζω στο Μαύρο Ρόδο... σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου... καλώς να ξανάρθεις όποτε θέλεις...

Lilly M. είπε...

An irresistible need to wonder, όπως λέει και ο Wilde..

Νimertis είπε...

Lilly Mi... τα σέβη μου!