Ανθεστηριώνας
Στενόχωρος Ανθεστηριώνας...
στην ιερή ατραπό
με τις θεηγόρες γραμμές
από τα ίχνη των μυστών
και τις πορφυρές αλουργίδες
της μαγικής εποπτείας των ρόδων
σε άρπαξε αιφνίδια το άρμα του Πλούτωνα
και σε κατέβασε στο σκοτεινό παλάτι
κι όμως
δεν είσαι μόνη
δεν είσαι μόνη
ματώνουν τα χέρια σου
ματώνουν τα μάτια σου
έχεις κρυώσει στο νεύμα
ενός απόμακρου γαλαξία
που δέσμευσε το χαμόγελό σου
αλλά στερεώσου
στο νυν της ανάτασης
κι όσο ετούτη υποστασιάζεται
από την υπερπλήρωση του αιώνιου…
το χέρι της ψυχής σου
δεν σ’εγκαταλείπει…
μαζί σου
εναύλιος
εναύλιος
στο φως
εγκύκλιος
στο άπειρο
σύσκηνος
στο άδικο
σε νιώθω…
στην Ευαγγελία Πατεράκη
Μαρ2010
24 σχόλια:
Θα σε αποκαλώ Αδερφέ μου, Ποιητή!..
Βαθιά συγκινημένη!
Ναι, το νιώθω...δεν είμαι μόνη...
Φιλώ το Μεγαλείο της Ψυχής Σου!...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!
αγαπημένη μου Ευαγγελία... ακόμη και τούτοι οι στίχοι δεν είναι αρκετοί... το ξέρω, τίποτε δεν είναι αρκετό... όμως είναι η κάθε συλλαβή αληθινή, η κάθε λέξη δονείται από τον συγκλονισμό που αισθάνομαι... δύσκολη αυτή η αναρρίχηση... αλλά δεν είσαι μόνη... την αγάπη μου... τιμή μου να με αποκαλείς αδελφό σου!
Υποκλίνομαι ποιητή μου στο μεγαλείο όχι μόνο των στοίχων αλλά και των συναισθημάτων σου απέναντι στον συνάνθρωπο...
Ναι αυτά ήθελα να πω και εγώ εχθές στην Ευαγγελία Πατεράκη...
μα δύσκολη η χθεσινή ημέρα και για την δικιά μου ψυχή ...ευχαριστώ που το είπες εσύ...
Ναι δεν είσαι μόνη...υπάρχουμε και εμείς τα άλλα μοναχικά πουλιά...
μπορεί να πετάμε στους δικούς μας μοναχικούς ουρανούς ...αλλά μέσα μας πάντα θα φέρνουμε την ζεστασιά που νιώσαμε... όταν κάπου σε κάποια γεωγραφική συντεταγμένη του
ονείρου...συναντήθηκαν τα πετάγματα μας...
Διαβάζοντας αυτούς τους στοίχους νομίζω ποιητή μου ότι όχι μόνο η Ευαγγελία Πατεράκη αλλά και πολλοί άλλοι δεν θα νιώθουμε πλέον μόνοι...
Τιμή μου ποιητή που σε γνώρισα!
Την πιο όμορφη καλημέρα μου!
και ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
Φίλη αγαπημένη Βάσω, από τη μια η φριχτή αλήθεια που μας συνοδεύει υπαρκτικά και μας κόβει σα μαχαίρι, η αλήθεια ότι είμαστε αδυσώπητα και ανελέητα μόνοι... από την άλλη, η βουλησιακή ελευθερία του ανθρώπου να ακυρώσει τούτη τη φριχτή αλήθεια... πως; μονάχα μέσα από την σχέση... τη σχέση με το είναι, τη σχέση με τον άλλο, την αληθινή σχέση που υποστασιάζεται από το άκτιστο φως της Ύπαρξης... κάποιοι θα πουν από την ενεργό κοινωνία με τον Θεό, κάποιοι άλλοι από την ζωντανή και ανέκλειπτη σχέση με το θείο ως έκφραση του Απείρου, της συνέχειας του είναι στο Αδιάστατο... κι αν δεν υπάρχει οντολογική συνέχεια; κι αν δεν υπάρχει το επέκεινα; μα υπάρχει το νυν και ας δεσμεύει το αεί... κι εκεί είμαστε όλοι... ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ και ΠΑΡΟΝΤΕΣ... αγαπώντας όμως, σκεδάζοντας και συντρίβοντας τη μονολιθικότητα του φθαρτού, εξερχόμενοι στο ξέφωτο της ΔΙΥΠΑΡΞΗΣ...
... κι έτσι ακυρώνουμε τη μοναξιά και την ερήμωση, μονάχα έτσι αισθάνομαι...
... την αγάπη μου φίλη μου και την ευχή να περάσεις ένα όμορφο διήμερο...
Ποίησις ιερή, σπουδαία και μεγάλη!
Κάτι που χαρακτηρίζει τόσο τους φιλοσοφικούς σου στοχασμούς nimerti, όσο και τις ρίμες της λατρεμένης Ευαγγελίας. Νιώθω σαν να μετέχω σε μια αρχαιοπρεπή ιερή τελετή που με μυεί σε κάτι ανώτερο. Γίνομαι άν-θρωπος. Συν-άν-θρωπος μαζί σας.
Ευχαριστώ και τους δυο σας, που υπάρχετε. Άλλο ένα μαύρο ρόδο αφήνω κάπου εδώ, ταπεινή προσφορά, επέτρεψέ μου.
Τα σέβη μου και την καλησπέρα μου!
Ατη καλημέρα... με συγκινεί όταν λες πως μετέχεις σε μια ιερή τελετή μύησης σε κάτι ανώτερο... κι αλήθεια είναι πως μονάχα μυητικά μπορεί κανείς να προσεγγίσει το παράλογο της ζωής, το ύστατο παράλογο του θανάτου, το αξεπέραστο παράλογο της... εμμονής μας να υπάρχουμε θνήσκοντες μέρα τη μέρα... μα, δεν πεθαίνουν οι ημέρες που βιώσαμε τον εαυτό μας, που αγαπήσαμε, που μοιραστήκαμε... δεν πεθαίνουν οι μέρες που προσφέραμε, που χαμογελάσαμε, που δακρύσαμε, που ανοιχτήκαμε στο απερίσταλτο της σχέσης... σ'ευχαριστώ κι εγώ πολύ που υπάρχεις, που γράφεις, που μετέχουμε στην λειτουργική της ψυχής σου... είναι πολλά τα δώρα που προσφέρεις... να σαι καλά φίλη μου!
"σύσκηνος
στο άδικο
σε νιώθω…"
με πλημμύρισες συναίσθημα
ποιητή μου
υποκλίνομαι στην πένα σου
καλά ταξίδια στους δρόμους της ποίησης
καλησπέρα Ελένη... στα ίδια ταξίδια συναντιόμαστε και στα ίδια αρχιπελάγη συμπλέουμε... σ'ευχαριστώ πολύ για τα τιμητικά σου λόγια!
Ολάκερος ο Νημερτής αυτή η χειρονομία!
Αυτό ονομάζεται Μεγαλείο Ψυχής!
Ψυχής ευλογημένης να σκορπά ρίγη συγκίνησης!
Θάμπωσε η ματιά μου ... δεν βλέπω πια.
Μόνο δονούμαι . . .
δονούμαι και υποτάσσομαι.
Γλυκιά μου Γκούφη... μοναδική, υπέροχη Γκούφη... θυμάσαι που λέγαμε πριν από καιρό... 'αν είναι να δοθείς... ολοκληρωτικά... υπάρχει άραγε άλλος τρόπος;...'... κι η δική μου ματιά έχει τώρα θαμπώσει, μα θέλω να γράψω αυτά τα λίγα λόγια... έχεις την αγάπη μου... άλλα δεν μπορώ τώρα να γράψω...
απλα ειστε υπεροχος σε αυτου του ειδος γραφης,δυσκολος λιγο με βαθυ στοχασμο προς την ζωη σας στελνω την καλησπερα μου .
τα λόγια μου λιγόστεψαν μπροστά σου ... τιμή μου που αντάμωσα την υπόσταση σου Νιμέρτη ... τιμή μου που αντάμωσα τον στοχαστή, τον ποιητή μα ξέχωρα από ολα την ακριβή ψυχή σου ... και πιστεψε με, ως οδοιπορος τουτου του κοσμου (όπως όλοι μας) σπάνια απαντας ψυχές ακριβές!
σ' αυτο το μεγαλο, πολύχρωμο και ηχηρο πανηγυρι του διαδικτυου (αλλοτε όμορφο και άλλοτε οχι) κάποιοι άνθρωποι χαράχθηκαν ως ξεχωριστοι και ιδιαίτεροι μέσα μου ... άνθρωποι που βαστούν την αυθεντικότητα τους, που με εμπνέουν, που με συγκινούν, που με εξελίσουν, που καρπίζουν το μεσα μου ... και είναι εκείνοι που δεν θέλω να "λείπω" από τον "λόγο" τους ... που θέλω να είμαι ολάκερη παρούσα στο εκεί τους οπως και στο εδώ σου Νιμέρτης ...
εκεί είμαι Ευαγγελία μου ... σε νιωθω ...
φίλη μου ΜΩΒ~~~ΜΩΒ σ'ευχαριστώ θερμά για τα λόγια σου... και τη δική μου καλησπέρα...
----------------------------------
μοναδική μου ACER_V... με έχεις ακινητοποιήσει πολλές φορές με τα σχόλιά σου, την αύρα της ψυχής σου, το φως της ψυχής σου... μα απόψε... απλά απόψε δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο παρά ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ! Να ξέρεις πως κι εγώ αισθάνομαι ακριβώς έτσι... πως μέσα από το Διαδίκτυο είχα τη τιμή να γνωρίσω πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους... όπως εσύ...
καλησπέρα φίλε Νημερτή,
περπατάω δίπλα σου και πίνω στην υγειά μας , όταν μας κερνάς!
καλή εβδομάδα
πολύ καλέ μου φίλε Δημήτρη σε καλησπερίζω από καρδιάς! και βέβαια σε κερνάω και στην υγειά μας πάντοτε θα πίνουμε... το πέρασμά σου με γέμισε χαρά!
Ένα ζεστό Καλησπέρα πέρασα να πω κι εγώ
μαζί με ένα ευχαριστώ
που ξέρεις……
είναι αληθινό…..
βαθιά απ’ την καρδιά μου
γιατί προνόμιο βαρύ
και τυχερό κατέχω
φιλοξενώ σε
φτωχικό σαλόνι μου
τον χώρο…..
κι αν « μ’ έχασες »
προσωρινά…
είναι γιατ’ όπως ξέρεις
μάχη την δίνω μοναχός
μ’ ολόκληρο…. Εωσφόρο….
Την αγάπη μου…..
και εύχομαι Νίκο φίλε μου, η... μάχη με τον Εωσφόρο να αποδώσει καρπούς... όλα λένε πως έτσι θα συμβεί... όμως, διαφωνώ, επίτρεψέ μου... το σαλόνι του Λογοκλαμπ δεν είναι φτωχικό... ποτέ δεν ήταν... και η εξέλιξή του αποδεικνύει πως με υπομονή και αγάπη όλα είναι δυνατά... άλλοι μαράθηκαν στη διαδρομή... με έπαρση και οίηση και ύφος... κάποιοι επέμειναν, υπέμειναν και έρχονται και τα καλύτερα! Και τη δική μου αγάπη! Καλή έμπνευση!!
σιμά στον άνθρωπο
να συν-νιώθουμε
να συν-πονούμε
να στηρίζουμε!
όπου και όσο μπορούμε...
με συγκίνησες βαθύτατα
καλημέρα σου
Καλημερα σας!!!! Συγνωμη για το ακαταλληλο του χωρου, αλλα θελω να σας στειλω ενα μυνημα, Ευχαριστω για τον χρονο σας!!!!!
Αρχική Κοινότητας » Επικαιρότητα » Ελλάδα
Θέμα δημοσίευσης: www.φτώχεια.gr
Ελα στην παρεα μας Ενημερωσου
για όλα τα θεματα, εγραψου και
διαβασε από το φορουμ μας!!!!!
Αρχική Κοινότητας » Επικαιρότητα » Ελλάδα
www.teamgr.gr
Αρχική Κοινότητας » Συζητήσεις : Για να περνά η ώρα. » Γενικές συζητήσεις
Το σεξ μπαίνει πιο νωρίς στη ζωή των παιδιών,
www.teamgr.gr
και αλλα θεματα που σας αφορουν!!!
την καλησπέρα μου Νέλλυ... άλλη οδό δεν βλέπω... άλλη σημασία δεν μπορώ να δώσω, άλλο περιεχόμενο δεν θεωρώ ότι έχει... η ανθρώπινη επαφή, η συμπόρευση, η συν-αίσθηση, η μεταβολική εξέλιξή τους που είναι η διύπαρξη... αλλά τούτο το βουνό είναι μεγάλο και απαιτεί, πριν απ'όλα, την διαρκή εποπτεία του είναι... λέει η Μηχανική πως αν ένας φέρων οργανισμός πάψει να λειτουργεί και γίνει μηχανισμός -δεν μπορεί να αναλάβει πλέον φορτία και να τα μεταβιβάσει ασφαλώς στο έδαφος- επέρχεται τελικά και η κατάρρευση... ο καθένας μας έχει ένα κρίσιμο φορτίο που μπορεί να αναλάβει... μετά από αυτό... κι έτσι συνειδητοποιεί κανείς την αξία του να ακυρώσει τη μοναξιά του όχι φορτώνοντας το ίδιο βάρος σε κανέναν άλλο αλλά αναπαυόμενος περιοδικά, σκεδάζοντας τούτο το φορτίο, συνθλίβοντας τη μονολιθικότητά του σε θραύσματα... να σαι καλά φίλη μου...
πολύ εύστοχος ο παραλληλισμός με τη Μηχανική και την αντοχή των φορτίων
δεν θα διαφωνήσω
μόνο θα προσθέσω, πως μερικές φορές ή έστω για κάποιους ή μήπως και για όλους μας(;) είναι δύσκολο να γνωρίζουμε το οριακό σημείο της αντοχής...
καλό βράδυ φίλε μου
...ίσως είναι και σαν μια συνάρτηση της οποίας το όριο δεν γνωρίζουμε και καμιά φορά αυθαίρετα θα θέλαμε να είναι το +~ (συν άπειρο)
Τι σοφό! Το άρμα του Πλούτωνα αρπάζει αυτούς που μένουν πίσω,να τους κεράσει το πικρό πιοτό του θανάτου.
Εκεί μάλλον ανθίζουν μαύρα τριαντάφυλλα και μαθαίνεις απ'την ανάποδη την ζωή.
έτσι είναι φίλη Νέλλυ... άγνωστη η... φορτοικανότητα ενός εκάστου... γνωστή δυστυχώς... μετά! απλά, ας μην υπερεκτιμά κανείς τις αντοχές του... καλησπέρα!
-----------------------------------
ναι φίλε dirdawuth, μαύρα ρόδα... οικεία σε τούτο το χώρο βέβαια... σ'ευχαριστώ για τη σκέψη σου...
Δημοσίευση σχολίου