Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου
όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου
όσο ένας καρδιακός παλμός
όσο μια ανάσα νοός
κι ένα βλέμμα ξοδεμένο
όχι στο χτες
μα στο α λ λ ι ώ ς
στεφανιαίος
λυγμός
ερωτικός
μονάχα ερωτικός
πνέων τα λοίσθια
μα παραδόξως σταθερός
ίλιγγος
τόσο απέχει απ’το παράδεισο
ένας γκρεμός…
έβδομος 2010
20 σχόλια:
Όλα είναι τόσο δίπλα μας!..
Μας ακουμπούν
Είναι πάνω μας και μέσα μας
Μα εμείς κοιτάζουμε μακριά
και δε βλέπουμε
παρά μόνο θολά τοπία
Εμείς, οι πολλοί, οι συνηθισμένοι...
Μόνο οι σοφοί δεν κοιτάζουν...στο πέρα...αλλά εδώ γύρω, κοντά και μιλούν με τα όλα.
"Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου
όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου
όσο ένας καρδιακός παλμός
όσο μια ανάσα νοός
κι ένα βλέμμα ξοδεμένο
όχι στο χτες
μα στο α λ λ ι ώ ς"...
...μα στο αλλιώς...το κάτω απ' τα φαινόμενα...
Την αγάπη μου, φίλε μου καλέ!
αγαπημένη μου Πυρφόρα... έτσι είναι... όλα είναι δίπλα μας και ίσως ακόμα, όλα είναι μέσα μας... βλέπουμε όσα προβάλουμε, ψηλαφούμε όσα έχουμε την εποπτεία τους... είμαστε τρισδιάστατοι αν το θέλουμε και πολυδιάστατοι αν το τολμούμε... κείνο το α λ λ ι ώ ς αρμόζει μονάχα σε κείνον που αποφάσισε να βγει από το 'έτσι είναι επειδή έτσι μάθαμε'... τη δική μου αγάπη Ευαγγελία μου!!!
"..ίλιγγος
τόσο απέχει απ’το παράδεισο
ένας γκρεμός…"
και ακομα τοσο..σαν Ελπιδας ψιθυρος..
η Αγαπη..απο τον Θανατο..
Καλησπερα..
Καλυψώ καλημέρα... μέσα από τον ίλιγγο περνάς, τον εσωτερικό ίλιγγο ξεπερνάς, αγγίζεις το μεταίχμιο, αποκαλύπτεται η διττή σου όψη, ενοποιείσαι τελικά...
Καλημέρα!
Ίσως απέχει ελάχιστα...Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορεί κάποιος να καταλάβει την αξία του Παράδεισου ( όποια και αν είναι αυτή για τον καθένα μας) αν πρώτα δεν τσακιστεί σε ένα γκρεμό, αν πρώτα δεν επισκεφτεί και την κόλαση ώστε να νιώσει την ζέστη της, αν πρώτα δεν πονέσει και αν πρώτα δεν κολυμπήσει σε τρικυμισμένες θάλασσες , δεν τιθασεύσει ιλίγγους και δεν τον "σκοτώσει" η σιωπή και η μοναξιά, αν δεν ερωτευτεί παράφορα....
Ο κόσμος πολλές φορές μπορεί να είναι και μια αγκαλιά ή ένα βλέμμα και όλος ο χρόνος να συρρικνωθεί σε μια στιγμή!
Μια όμορφη Κυριακή εύχομαι:-)
εξαιρετικό το σχόλιό σου Νικόλα... σ'ευχαριστώ πολύ!
ΑΓΩΝ
O δρόμος για την Ιθάκη είναι δύσκολος
δεν έχουν εξάλλου νόημα οι εύκολες απολαύσεις μα ούτε τα εύκολα τρόπαια
η πορεία προς το τέλειο θέλει θυσίες
Αγαπημένε μου Νημερτή
«Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου
όσο ένα αποτύπωμα απ’ το πόδι μου
όσο ένας καρδιακός παλμός
Όσο μια ανάσα νοός
κι ένα βλέμμα ξοδεμένο
όχι στο χτες
μα στο αλλιώς »
Όλα είναι δίπλα μας ...ίσως και μέσα μας ...
Αρκεί πολύ σωστά όπως το λες να θελήσουμε να τα ψάξουμε ...η μάλλον
καλύτερα να τολμήσουμε να τα ψάξουμε...
με την λογική της καρδιάς και όχι του νου ...
Να αδειάσουμε τελείως από μνήμες ...γνώσεις ... τα πάντα ...από κάθε περιττό που φέρνουμε μαζί σας ...και να τολμήσουμε να ξαναδούμε τον κόσμο με τα μάτια του τυφλού που βρίσκει ξαφνικά την όραση του ...θαρρώ ότι τότε μόνο ,θα δούμε πόσο κοντά μας είναι ο παράδεισος ....
Όλοι μέσα μας κρύβουμε έναν μικρό θεό ...αρκεί να μυηθούμε στην αγάπη ...στην αγάπη για ότι υπάρχει γύρω μας αλλά και για ότι υπάρχει μέσα μας ...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ ...για αυτά που μας διδάσκεις...
Την καλησπέρα μου
με την αγάπη μου!!!
... τόσο απέχει απ’το παράδεισο
ένας γκρεμός ...
Θα κάνω το βήμα ή .... ;
πάντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλα σου τα σχόλια Βάσω μου.... αυτό το να μυηθούμε στην αγάπη είναι από μόνο του ένα σύμπαν... ολοκληρωμένο, άρτιο και ευγενές... γιατί η αγάπη δεν είναι συναίσθημα για να το νιωθουμε σήμερα έτσι και αύριο αλλιώς... άρα η μύηση είναι μια απαραίτητη διεργασία... μαθητεύει κανείς στην αγάπη, δεν την είχε όπως έχει το θυμό ή το χάχανο... πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση αλλά απαιτεί μια πελώρια ανάλυση... σ'ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σου!!!
Την αγάπη μου!!!
Φίλε μου Εκπεσόντα σε καλημερίζω... Αμλετικό σε βρίσκω.... κομμάτι αναποφάσιστο... θα κάνεις το βήμα λοιπόν ή μήπως το έχεις ήδη κάνει;
"Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου
όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου"
. . .
Αν και μου θύμισαν τους dromomaniac,
θα μπορούσαν οι στίχοι αυτοί
να περικλείουν όλη τη σοφία του κόσμου.
.
.
.
εκείνο το αποτύπωμα του ιλίγγου μου διαφεύγει.
πως γίνεται Γκούφη να σου θύμισαν τους δρομομανείς αυτοί οι στίχοι; στην ουσία περί... ακινητότητος ο λόγος...
κι εμένα μου διαφεύγει ακόμη το αποτύπωμα του ιλίγγου... διαφορετικά, δεν θα υπήρχα τώρα να σου γράφω...
Προφανώς, έτυχε στο ποίημα τούτο
να υποστεί λανθασμένη ανάγνωση, Νημερτή.
Εκείνο το "απλώνεται" με πλάνεψε
και πίστεψα πως το "ένα αποτύπωμα"
ακολουθείται από -και ακολουθεί- το επερχόμενο "ένα" ξανά και ξανά.
....μια αναπνοή
τόσος είναι ο κόσμος
ένας καρδιακός παλμός
ένα βλέμμα
ένας ερωτικός λυγμός..
Καλέ μου Νημερτή
μες την παλάμη σου
τόσο χωράει ένας κόκκος
τόσο και οι αποστάσεις
τόσο κι ο Παράδεισος
ένας κόκκος
αν ανοίξεις την χούφτα
και φυσήξει ο άνεμος τον έχασες !!
και μένει ο ίλιγγος που μεθάει το ανεξερεύνητο ..
εκείνο που δεν ειπωθηκε ποτέ
η λέξη που δεν γράφτηκε
κι αν είναι γκρεμός ;
ίσως να είναι ψευδαίσθηση
ερωτική ψευδαίσθηση
μα στο αλλιώς;
στο αλλιώς μένουν αθάνατα όλα τα αληθινά !!!
Καλό βράδυ ποιητή !!!!υπέροχος πάντα !!!!
Γκούφη μου, αυτό το 'απλώνεται' μπορεί να ήταν πράγματι παραπλανητικό... πως μπορεί κάτι να απλώνεται σε λίγα εκατοστά, πως μπορεί ένας ολόκληρος κόσμος να έχει πέρας έναν απλό διασκελισμό; μονάχα στην ψυχολογική του διάσταση βέβαια... άρα λανθασμένη ή όχι, μια ανάγνωση είναι πάντα μια ανάγνωση... προκύπτει από κάτι, γεννιέται από κάτι... οι σκέψεις σου πάντα πολύτιμες...
Δέσποινα φίλη μου, το α λ λ ι ώ ς... εδώ βρίσκεται το υπαρκτικό 'σκάνδαλο' της ψυχοσωματικής μετοχής μας στο Ολο... όχι σε κείνο το Ολο που ορίζουν οι αισθήσεις, ο νους, η φθορά του 'είμαι ό,τι έχω' ή ακόμα και 'είμαι ό,τι έζησα' αλλά σε κείνο το, επίτρεψέ μου, υπερ-όλο, στο Γνόφο του Ολου, στο Αγνωστο υπερ-εκτατό... ομιχλώδεις παραστάσεις θα μου πεις... λιγότερο ομιχλώδης είναι η αυτοκρατορία των ψηλαφητών που νοούμε ως 'αληθινότητα' γύρω μας; δε νομίζω...
σ'ευχαριστώ για το θαυμάσιο σχόλιό σου...
γιατί πρέπει να υπάρχει γκρεμός και παράδεισος σε προκαθορισμένη απόσταση (τις περσότερες φορές είναι απόσταση ανάσας) ?
γιατί να νοούμε πάντα την αγάπη σε σχέση με το χωρισμό ? κι'ο χωρισμός μπορεί απο αγάπη να έρχεται κάποιες φορές !
γιατί να εξωραίζουμε το θάνατο(γκρεμό) επειδή δεν τον γνωρίζουμε και θέλουμε να τον οικοιοποιηθούμε σαν έννοια ?
γιατί να βάζουμε πάνω απ'όλα το συναίσθημα αφού πάει "πακέτο" με τη λογική ?
γιατί να μην μας εμπνεει ένα σύννεφο βροχής τόσο όσο ένα "απερίγραπτα όμορφο" ηλιοβασίλεμα?
και γιατί η αισθητική μας κατ'ανάγκη να είναι αντικειμενική ?
με συγχωρείτε για την πολυλογία μου !
σας χαιρετώ αγκάρδια αγαπητέ nimertis.
Φίλη μου Άλεξ, χαίρομαι πάντα τη σκέψη σου. Την καταθέτεις με γενναιοδωρία και σθένος. Κι έτσι, παρότι τα ερωτήματά σου κι αν δεν είναι ρητορικά ακριβώς –καθώς εμπεριέχουν το ύφος αφορισμού, αποκρυσταλλωμένης θέσης ή έστω ζωηρού και αχνίζοντος προβληματισμού- αισθάνομαι ότι οφείλω να τα προσεγγίσω ένα ένα…
- ο ‘γκρεμός’ και ο ‘παράδεισος’ νοηματοδοτούνται εδώ από το… Νημερτικό εννοιολογικό λεξικό και πόρρω απέχουν από τους συνήθεις ορισμούς, αν υπάρχουν τέτοιοι… είναι ψυχολογικές καταστάσεις, δεν έχουν οντολογικό περιεχόμενο, δεν υπόκεινται σε άλλες, γεωμορφολογικές ή τοπογραφικές ακόμα και λογοτεχνικές αναλύσεις… άρα, συμβολικά και μόνον χρησιμοποιούνται, ως ‘λέξεις δύναμης’ που θα έλεγαν και οι παλαιοί αδελφοί… [γκρεμός λοιπόν η κατάντι κίνηση, παράδεισος η αγκύρωση στο γνωστό, γκρεμός η αποδρομή, παράδεισος η επάρκεια ενεργειακής αυτονομίας να υπομένεις τη κόλαση, γκρεμός η διολίσθηση στο αχανές του εαυτού, παράδεισος το ενδιαίτημα του πεπερασμένου, άρα ασφαλούς…]
- συμφωνώ κι επαυξάνω…
- σχολίασα ήδη άνωθι [εάν ο γκρεμός καταβολίζεται σε θάνατο, ίσως αυτός να μην είναι το τέλος..]
- αυτό πάλι πως προέκυψε; !!!
- πολύ όμορφο… με γοητεύει…
- συμφωνώ κι εδώ απόλυτα…
Και, όχι, δεν σε συγχωρώ για την πολυλογία σου διότι… μου είναι ιδιαίτερα αγαπητή!!
Κι έτσι την καλοδέχομαι!!!
Τι να πώ !
και τις αντιρρήσεις μου τις καλοδέχεστε τόσο που αναρωτιέμαι! γιατί ξέρετε οι άνθρωποι που επιδιώκουν να ανακαλύψουν το μέγεθος της α-πορίας τους καθώς και τη γνώση καθαυτή, όταν το πετυχαίνουν ζητούν από εμάς τους υπολοίπους αδαής που δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της άγνοιάς μας , να μην τους ενοχλόύμε !!
ψυχανεμίζομαι πως ανήκετε στην κατηγορία αυτών που μελετούν σε βάθος την αγνοιά τους με πρόοδο φανταστική ! μα είμαι σίγουρη πως ποτέ δε θα λέγατε σ'εμάς τους υπολοίπους να μη σας ενοχλούμε.
Τούτο το λέω επειδή το εισπράτω άλλως δεν θα το έλεγα κάν !
καλό σας βράδυ αγαπητέ nimertis.
"λιγότερο ομιχλώδης είναι η αυτοκρατορία των ψηλαφητών που νοούμε ως 'αληθινότητα' γύρω μας;"
μερικες φρασεις σου καλε μου φιλε...
πως το καταφερνεις αυτο;
ναι,
ειναι περισσοτερο ομιχλωδης η αυτοκρατορια των ψηλαφητων που νοουμε ως 'αληθινοτητα' γυρω μας
Φίλη μου Αλεξ, αν πίστευα ότι έχω… ολοκληρώσει την εξερεύνηση στην άγνοιά μου και ότι δεν έχω ανάγκη ‘ενόχλησης’ από κανέναν, δεν θα είχα επιχειρήσει την δημιουργία αυτών των ιστολογίων και σίγουρα, δεν θα ήθελα την επικοινωνία… μελετώ σε βάθος την άγνοιά μου, καθώς λες, από τα εφηβικά μου χρόνια και... είτε έχει τούτη η μελέτη πενιχρά είτε όχι αποτελέσματα, έχω βιώσει ένα συγκλονιστικό ταξίδι… και η διάδραση με όλους αυτούς τους φίλους και τις φίλες που με τιμούν με την παρουσία τους ενάμισι χρόνο τώρα –για να μην αναφερθώ στην προ-μπλογκς εποχή της ζωής μου- είναι κάτι που μου έχει προσφέρει ανεκτίμητα δώρα… σου εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα…
Κι εγώ αυτό πιστεύω φίλε μου ΛΕΤ…
Δημοσίευση σχολίου