Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

orange (22)

Στο πέρασμα της σιωπής…

Στον Κήπο των Ευχών…
Θα ξεκινήσω με κάτι απλό
είπε ο Ανάντα
θα ξεκινήσω με κάτι που έχω
που, έστω, νομίζω ότι έχω
θα ξεκινήσω με κάτι που μου δόθηκε
με το χέρι μου
με το πόδι μου
με τη μύτη μου
με τα στήθη μου
με το σώμα μου
με αυτό που αγγίζω
με αυτό που βλέπω
τον πρώτο καιρό θα ασχοληθώ με αυτό που βλέπω
τον υπόλοιπο, εκείνο που με βλέπει θα ασχοληθεί με μένα
αν είμαι τυχερός
και ευλογημένος…

Στο Δωμάτιο των Αναμνήσεων…
Θα ασχοληθώ με τις διαστάσεις μου
είπε ο Ανάντα
είμαι άραγε πολύ μικρός;
για κείνο το μυρμήγκι
είμαι τεράστιος
αλλά για τον ελέφαντα
είμαι μικρός και ασήμαντος
για τις ρυτίδες του χρόνου
είμαι πολύ συμπαγής
αλλά ενώπιον των χιλιάδων ενσαρκώσεων της θλίψης
είμαι ένα μικρό υποσύνολο του τίποτα
τον πρώτο καιρό θα ασχοληθώ με τις διαστάσεις μου
και μετά
εκείνο που δεν έχει διαστάσεις
θα ασχοληθεί με μένα
αν είμαι τυχερός
αν είμαι ευλογημένος…

Στην Αίθουσα των Παρορμήσεων…
Θα ασχοληθώ με το λόγο
είπε ο Ανάντα
είναι άραγε σημαντικό να μιλάμε
τόσο πολύ;
είναι αναγκαίο να αναλύουμε, να τεμαχίζουμε, να διασπάμε…
συνεχώς, όλο και περισσότερο
όλο και βαθύτερα
όλο και τελειότερα…
όλες αυτές οι λέξεις
όλα αυτά τα βιβλία
όλη αυτή η φλυαρία…
κι αν ο λόγος μου είναι ένα τεμαχισμένος
μήπως είναι επειδή είμαι έτσι κι εγώ;
τον πρώτο καιρό θα ασχοληθώ με το λόγο
και μετά εκείνο που δεν τεμαχίζεται
που δεν διαλύεται
που δεν αναλύεται
θα ασχοληθεί με μένα
αν, φυσικά, είμαι τυχερός
αν είμαι ευλογημένος…

Στο Δωμάτιο του Κενού…
Θα ασχοληθώ με τη σκέψη μου
είπε ο Ανάντα
είναι απαραίτητο να σκέπτομαι
τόσο πολύ;
είναι προνόμιο ή κατάρα
να είμαι γεμάτος από τα νέφη
εκατομμύριων στοχασμών
και χιλιάδων σκέψεων;
και αν μπορώ να σταματήσω τη σκέψη
και αποφασίσω να δράσω
τι με σταματάει;
μήπως μια άλλη σειρά σκέψεων;
τον πρώτο καιρό
θα ασχοληθώ με τη σκέψη
και μετά εκείνο που είναι έξω από τη σκέψη
και πέρα από τη σκέψη
θα ασχοληθεί με μένα
αν είμαι βέβαια τυχερός
και ευλογημένος…

Στο Πέρασμα της Σιωπής…
Θα μελετήσω τη σιωπή
ανάσανε ο Ανάντα
η σιωπή είναι ο κύκλος
και χάραξε στην άμμο το σχήμα
στη μέση ο άνθρωπος
και έφτιαξε μια κουκίδα
γύρω από τον άνθρωπο
όλα ετούτα που βλέπουμε
όλα ετούτα που αισθανόμαστε
αναστέναξε ο Ανάντα
έξω από τον κύκλο
όλα εκείνα που φοβόμαστε
όλα εκείνα που αρνιόμαστε
και έσφιξε τη γροθιά του
λέω απόψε
να μελετήσω μονάχα τη σιωπή
δάκρυσε ο Ανάντα
και χαμογέλασε στον κάθε μαθητή ξεχωριστά
και ύστερα εκείνο
που είναι και σιωπή
και ανάσα
και φόβος
και άρνηση
και θέση
και αγάπη
ίσως να θελήσει να με αγγίξει
αν είμαι τυχερός
αν είμαι ευλογημένος
και φίλησε τους μαθητές του
τους αγαπημένους του
έναν προς έναν
και τους αποχαιρέτησε…

Σεπ 2009

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Ανάντα ποιος ειναι ????????????????

Είναι πραγματικό πρόσωπο ??

Κάτι μου λέει ότι είναι Αιγύπτιος

Θα ψάξω στο google και θα επανέλθω και θα σχολιάσω αφού δω και τα σχόλια των υπολοίπων

Νερένια είπε...

Μύστης ακόμη μια φορά Ονειρευτή,

μα θα προτιμήσω

Το πέρασμα της Σιωπής...

Θα μελετήσω τη σιωπή
ανάσανε ο Ανάντα
η σιωπή είναι ο κύκλος
και χάραξε στην άμμο το σχήμα


Γιατί το χάραξε στην άμμο... και ίσως ότι φοβάμαι να το πάρει ο αέρας με ένα φύσημα του.... Ίσως...


Σε ευχαριστώ...

Ανώνυμος είπε...

ευχές
αναμνήσεις
παρορμήσεις
κενό
σιωπή...

"η σιωπή είναι ο κύκλος
και χάραξε στην άμμο το σχήμα
στη μέση ο άνθρωπος
και έφτιαξε μια κουκίδα
γύρω από τον άνθρωπο
όλα ετούτα που βλέπουμε
όλα ετούτα που αισθανόμαστε
αναστέναξε ο Ανάντα
έξω από τον κύκλο
όλα εκείνα που φοβόμαστε
όλα εκείνα που αρνιόμαστε
και έσφιξε τη γροθιά του
λέω απόψε
να μελετήσω μονάχα τη σιωπή"

κρύβεται εκεί η ανθρώπινη σκοτεινή πλευρά, κρύβεται εκεί η ολοκάθαρη φωτεινή υπόσταση, ακούω τις ανάσες και συγκινούμε από την Αλήθεια του υπέρτατου σεβασμού προς στον Ανθρωπο! υπέροχο
τα φιλιά μου

ποιώ - ελένη είπε...

Ζω μες τη σιωπή και μεθώ από αυτή,
αμυδρά χαράσσω ομόκεντρους κύκλους πάνω στην ψυχή, είναι οι αφετηρίες μου τα οράματά μου,οι αγωνίες μου,οι σκέψεις μου,το υπέρτατο εγώ μου

υποκλίνομαι ποιητή μου

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"...και ύστερα εκείνο
που είναι και σιωπή
και ανάσα
και φόβος
και άρνηση
και θέση
και αγάπη
ίσως να θελήσει να με αγγίξει..."

γιατί η σιωπή, φοράει ξυλοπάπουτσα, όπως λέει ο Ποιητής...

Την αγάπη μου, φίλε μου!!!

Νimertis είπε...

Φίλε μου Δημήτρη, δανείστηκα το όνομα ενός αγαπημένου μαθητή του Σιντάρτα... δεν είναι Αιγύπτιος συνεπώς... να σαι καλά!!!

...κάτι παρόμοιο έκανε και ένας άλλος Διδάσκαλος στα χώματα της Παλαιστίνης αλλά κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς έφτιαχνε πάνω στην άμμο... ήταν κι Εκείνος σιωπηλός... σε καλημερίζω Νερένια μου...

φίλη μου Σιλένα, το πέρας της μυητικής διδασκαλίας είναι η σιωπή και όταν εκείνη μεταβολίζεται σε σιγή, έχουμε μάλλον την ολοκλήρωσή της στα ανθρώπινα...

καλημέρα Ελένη μου... αγαπημένο το όνομά σου... λατρεμένη η ποίησή σου...

σε φιλώ με τη θέρμη της ψυχής μου Πυρφόρα μου!!!

Άτη Σολέρτη είπε...

Στον κήπο των ευχών γεννιέμαι. Ανοίγω τα μάτια και παρατηρώ. Μ' αυτά που έχω. Τα απλά στην αρχή...
Στο δωμάτιο των αναμνήσεων παρατηρώ εαυτόν. Και συγκρίνω. Η απαρχή ενός κακού ενδεχομένως.
Στην αίθουσα των Παρορμήσεων, μαθαίνω να αναλύω, αυτό που με διαφοροποιεί και μου δίνει αξία. Το λόγο.
Στο δωμάτιο του Κενού, σκέφτομαι. Άρα υπάρχω. Με την ευχή και την κατάρα στο πλευρό μου. Ιεροί σύμμαχοι της μοίρας μου.
Στο πέρασμα της Σιωπής, θα μάθω να σωπαίνω. Την αξία της αφωνίας. Θα μελετήσω τον κύκλο της άφωνης σκέψης. Την έννοια της σοφίας.
θα δακρύσω από συγκίνηση για τούτη τη μέθεξη... και πλήρης, θα αποχεραιτήσω έναν παλιό εαυτό. Η πορεία του μετά... δεν θα είναι πλέον η ίδια. Τώρα το σύμπαν με κοιτάζει και στον ορίζοντα απλώνει μια αγκαλιά σαν μια ζεστή λωρίδα φωτός. Δεν έχω παρά να χαθώ μέσα της.

Φίλε μου Νημερτή, έχεις κάθε φορά ένα μοναδικό τρόπο να μεταδίδεις τη σοφία του σύμπαντος μέσα από παραδείγματα που χωράνε στα ταπεινά μας ντύματα, κάνοντάς μας κοινωνούς της ιερής τελετής σου.
Τα σέβη μου!

Φόβος..... είπε...

Θα αφήσω μία ευχή να μη φοβηθείς το μεγάλο μονοπάτι. Ο καθένας έχει το δικό του. Λίγοι όμως αποφασίζουν το πρώτο βήμα.

Νimertis είπε...

η ανάγνωση -η μελέτη μάλλον- που έκανες στο κείμενο Ατη με αιφνιδίασε όσο και με χαροποίησε... στην ουσία δημιούργησες μια νέα οντότητα με την δική σου μοναδική γραφή... η δε κλιμάκωση από τον κήπο των ευχών ως το πέρασμα της σιωπής προς επεξεργασίαν... σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα για την προσοχή σου!!!!... την καλημέρα μου!!!

το πρώτο βήμα Φόβε... τι έγραψες τώρα...

nameliart είπε...

Τύχη και ευλογία, έχει όποιος οσφραίνεται την ευωδιά αυτού του μαύρου ρόδου
που τόσο σοφά καλλιεργείς στον πλούσιο κήπο σου Νημερτή!
Πάλι σύναξα ροδοπέταλα σοφίας,
σ’ αυτό μου το πέρασμα απ’ τις αλέες σου!!!
Να είσαι καλά!

Νimertis είπε...

τιμή και ευλογία είναι nameliart παρουσίες και ευγενικές υπάρξεις όπως η δική σου... αν συνεχίζει να ανασαίνει ακόμα -δεν ξέρω για πόσο ακόμα- αυτό το Ρόδο είναι επειδή το αγαπάτε εσείς και του εμφυσείτε πνοή... να ξέρεις πως τα τα πέταλα του Μαύρου Ρόδου λάμπουν όταν τα αγγίζεις... την καλημέρα μου και πιστεύω πως αξίζει όλοι να επισκεφτούν το υπέροχο ιστολόγιό σου για να μεταλάβουν ομορφιά και ευαισθησία...