Σάββατο 2 Απριλίου 2011



έτσι
…θα έχει το απρόσμενο θάρρος να μου μιλήσει
κι εγώ θα Τον ακούω με μια παράξενη τρυφερότητα
όχι πως θα έχω μαγευτεί απ’την αφήγησή Του
μα θα’ναι πιο πάνω απ’τις δυνάμεις μου
να του αρνηθώ τούτη την ηδύτητα στην έκφρασή μου
και απογυμνωμένος
άοπλος
αθωράκιστος
λίγο λίγο…
θα Του παραδίνομαι

έτσι
…θα έχει το ύφος του χορτασμένου πολεμιστή
από κατακτήσεις, πολιορκήσεις, δηώσεις, βεβηλώσεις
και θα αφήνει το βλέμμα Του να ξεκουράζεται
μονάχα πάνω στην Γη
θα την αγγίζει και θα της μιλά
και θα μοιάζει σαν εραστής που απολαμβάνει
να θωπεύει την αγαπημένη του

έτσι
…και θα αποφεύγει να με βλέπει
τα μάτια Του δε θα τα ρίχνει επάνω μου
επάνω στη ντροπή
επάνω στη φτώχια μου
και θα αποφεύγει να με συναντάει στη ματιά Του…

έτσι
…νωχελικά θα με πάρει
θα με ρουφήξει
θα με πιει
χωρίς να με ρωτήσει
χωρίς να μου το πει
αναίμακτα
όπως η Μάνα του υποδέχεται το ζεστό υγρό
στα αρχαία Της σκέλια
έτσι
στα ωραία ερωτικά Του βάθη
θα με νανουρίσει…

13/12/2005

10 σχόλια:

^.^ είπε...

This time I am not able to decipher the translation for your text, my friend, but nonetheless ... sending you many greetings and wish you well. Love, always, cat.

Ανώνυμος είπε...

Ασυληπτως ο χρονος!

Χειμαρος ..

γιατι ετσι θελει αυτος

δεν ρωταει

δινει και περνει...

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=dyPebky6Lr4

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=yQOLOx8r57U

Ανώνυμος είπε...

Συγνωμη για την καταχρηση του χωρου!

:)

ομορφη συνεχεια!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...
κι έτσι
δίχως ερωτήσεις -
αφού γνωρίζεις -
θα Του παραδοθείς..

Καλό ξημέρωμα Νημερτή μου!

Eriugena είπε...

"Θα έχει το απρόσμενο θάρρος να μου μιλήσει" και σύ, εμείς, χωρίς να έχεις-έχουμε μαγευτεί απο μιαν αφηγηματική δύναμη, άρα απο μια έλλογη-μνημονική δύναμη δεν θα αρνηθούμε να παραδώσουμε τα όπλα, αθωράκιστοι, σιγά σιγά βέβαια, γιατί δεν υπάρχει πιο θωρακισμένο έμβιο απο τον άνθρωπο-ήδη το έμβιο είναι "θωράκιση" επιβίωσης-. Είναι χορτασμένος απο βίαιη δημιουργική δύναμη! αλήθεια έχει κανείς παρατηρήσει, ακόμα και στα ντοκυμαντέρ- καλά να είναι όσοι τα γυρνάνε-, τις τρομαχτικές διεργασίες του Σύμπαντος-θεού, τις καταβροχθίσεις πλανητών, τις βίαιες συγκρούσεις των ενεργειακών δυνάμεων; Αυτός ο Κόσμος-δημιουργός, όμως, καταλαγιάζει σε ένα χάδι σ'ενα απο τα τυχαία βάραθρά του, αγγίζει ακόμα και το πιό ασήμαντο πλάσμα που ζεί σ'αυτό το τυχαίο βάραθρο, γιατί δεν υπάρχει τίποτα εντός του που δεν αξίζει αυτό το αέρινο χάδι, τη θωπεία..γνωρίζει όμως πως το βλέμμα του είναι τρομερό, δεν κυριαρχείται η δημιουργική δύναμη, απο ταπεινές "ιδέες" κυριαρχίας του ελάχιστου, απαλά "νωχελικά" όπως λες θα μας πιεί, σαν κρασί, "αναίμακτα", "όπως η Μάνα του υποδέχεται το ζεστό υγρό στα αρχαία της Σκέλια"..υπάρχει άρα μια πρότερη υποδεκτική μορφή..θα την ονομάζαμε "δημιουργική";..ίσως όχι, είναι πιό ασύλληπτο απο το ενεργητικό-αρσενικό ενεργείν, το "παθητικό-υποδεκτικό" θηλυκό "ενεργείν". Κατοπτρίζοντας αυτήν την υποδεκτική δύναμη, ο κοσμικός της υιός-ο δημιουργός-, δημιουργείται και ο ίδιος ως κάτοπτρο και υποδοχή των "δικών" του δημιουργιών....ελπίζω να εισήλθα χωρίς βία στο ιερό σου..αδελφικά

Ανώνυμος είπε...

μοναδικό...
καλό μήνα..

Νimertis είπε...

My friend Cat... you're right... who cares about translations... thanks for being here... Love...

Φίλε μου Δημήτρη, πάντα γενναιόδωρος έρχεσαι εδώ... με τα πλούσια δώρα σου... σχόλια, σκέψεις, links... σ'ευχαριστώ πολύ!

Αγαπημένη μου Πυρφόρα... όταν βλέπω το όνομά σου πάντα έχω μια ξεχωριστή χαρά... και ένα έντονο συναίσθημα... να είσαι πολύ καλά μάτια μου...

Νimertis είπε...

Γράφεις και με προβληματίζεις έντονα αδελφέ μου… «υπάρχει άρα μια πρότερη υποδεκτική μορφή..θα την ονομάζαμε "δημιουργική";..ίσως όχι, είναι πιό ασύλληπτο απο το ενεργητικό-αρσενικό ενεργείν, το "παθητικό-υποδεκτικό" θηλυκό "ενεργείν"…». Και σ’αυτή τη διαδοχή που ακολουθεί, ο Υιός που ενεργεί κεραύνια μετά τη Μητέρα που κυοφορεί τον κεραυνό, ο άνθρωπος – φορέας τόσο του ενεργητικού όσο και του υποδεκτικού καθώς λες, ‘ενεργείν’… ταυτόχρονα, οι δυο παράλληλες δια-δράσεις… η μια, η δράση της έκπτυξης, η άλλη, η σωρευτική της ‘ενσωμάτωσης’… [κάτι σαν την κοσμική Πραλάγια, την εισπνοή του Μπράχμα αλλά και την εκπνοή του στην επόμενη φάση, της προβολής…]. Φυσικά, όλα αυτά, στο ενδοκοσμικό σύμπαν… Προς επεξεργασίαν για μια ακόμη φορά τα όσα μου έγραψες…

Φίλε μου Dark καλησπέρα… σ’ευχαριστώ…