γιατί επέτρεψα να γίνει;
αναρωτιέμαι
ακόμα...
όχι πια με θυμό
όχι πια με οργή
γιατί επέτρεψα
τούτη τη λατρεία του εστεμμένου εγώ;
τούτη την έκτρωση αγάπης;
τούτη την εξόρυξη του αιώνιου
από τα δάχτυλά μου;
γιατί;
όχι πια με θυμό
ούτε με οργή
καθώς το βλέμμα μου πλέον
αφαλατώνει τα όσα ζήσαμε
και ό,τι αναδύεται
γίνεται πόσιμο νερό
και με ανασταίνει...
γιατί επέτρεψα στο τίποτε
να αισθητοποιήσει το όλο;
μάι2011
15 σχόλια:
γιατί πάντα να υπάρχει κάποιο γιατί?
γιατί να μη δεχτούμε οτι κάποια πράγματα είναι πάνω από θέληση, απόφαση, επιμονή, φροντίδα...
είναι πάνω από μας
και ίσως δεν τίθεται θέμα να επιτρέψουμε στο κάτι ή στο τίποτα
μα απλώς να αφεθούμε
καλό σου βράδυ
Το μισό ποίημα η ερώτηση , το μισό η απάντηση.
Στο τέλος, πάντα αφήνετε μια θέση άδεια για ένα γιατί..
καλό βράδυ!
Για να φέρνουμε το όλο στον ορίζοντά του, άραγε δεν αξίζει να ρωτάμε μαζί με τον Χάιντεγκερ: "γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα";
Ευχαριστώ για την παρούσα, ακαταμάχητη ποιητική σας διαύγαση, γιατί με παρώθησε να ξανασκεφτώ την αναγκαιότητα της διαλεκτικής ανάμεσα στο όλο και το τίποτε...Με την ολόθερμη καλησπέρα μου ...ας ηχεί μόνο μια φορά η ποίηση μέσα στη ζωή μας!
Το γιατί φίλη μου Σιλένα, απλώς υπάρχει… καμιά φορά δεν αποτυπώνεται με σαφήνεια… ίσως γιατί είναι, συνήθως, εκκίνηση φιλοσοφικού στοχασμού… άρα και αμηχανίας… ποιος θέλει να βηματίζει σε ομιχλώδη τοπία; Από την άλλη, είναι μια εκκωφαντική ενθύμηση… δεν δικαιούσαι απαντήσεων αν δεν τολμάς την ερώτηση… σ’ευχαριστώ…
…ναι φίλη μου κ7κ… στο τέλος… ποιο τέλος βέβαια, θα πεις… αλλά ίσως αυτό να με χαρακτηρίζει εν γένει… κι έτσι θα είναι… μια διαρκής αιώρηση… μια διαρκής κίνηση… πολύ σ’ευχαριστώ!
Κε Τζωρτζόπουλε καλησπέρα. Είναι ξεχωριστή χαρά και τιμή για το Μαύρο Ρόδο κι εμένα το σχόλιό σας σε ένα ‘ποίημά’ μου. Ξέρετε, πριν αρχίσω να γράφω αυτές τις γραμμές, σκεφτόμουν ότι οι σπουδές στις τεχνικές επιστήμες, η συνάφεια με τον κόσμο της ‘μέτρησης και της εφαρμογής’ σου μαθαίνουν, θέλεις δε θέλεις, την αξία και το περιεχόμενο της κλίμακας. Πάει να πει αυτό, των μεγεθών, των ποσοτήτων και των ορίων. Ναι, των ορίων, οπωσδήποτε… ύστερα, όλο τούτο, αν έρθει να ‘δέσει’ με κείνους τους παράξενους ‘Προσωκρατικούς’ –πιστεύω ότι θα τους θύμωνε αν ήξεραν ότι τους αποκαλούν έτσι - που αντίκρισαν τολμητίες όντες, το Άπειρο και το Εν και Μηδέν και ‘το κατέβασαν’ στα δικά μας μέτρα και ερμήνευσαν και εξήγησαν και αποκωδικοποίησαν, όσο δυνατό ήταν αυτό, το πώς αν όχι ίσως και το γιατί όχι μόνο του κόσμου αλλά και του ανθρώπου, τότε, ίσως μπορεί κανείς να αρχίσει να ψελλίζει μια αλφάβητο… ίσως όπως κατάφεραν, στηριγμένοι σε τούτες τις κοσμολογικές αναφορές οι πρόγονοι τραγικοί, ίχνευσαν τα όρια του ανθρώπου μέσα στο ίδιο του το δράμα… αν ήμουν φιλόσοφος ή καθηγητής φιλοσοφίας, θα ήμουν βεβαίως πιο… συνετός και ο στοχασμός μου μπορεί να είχε ηνία… αλλά κι αν ήμουν από την άλλη ποιητής, ίσως να είχα απλωθεί οριστικά και μόνιμα σε ένα άλλο σύμπαν και η φωνή μου να είχε πάψει πια ν’ακούγεται σε τούτο το στερέωμα… ευτυχώς ή δυστυχώς, παραμένω αυτό που είμαι και έτσι, απολαμβάνω στη μεταιχμιακή μου πάντα δρώσα κατάσταση ποιότητες και γεύσεις κι από τους δυο κόσμους… θέλω κι από το Μαύρο Ρόδο να εξάρω τη δουλειά που κάνετε στο ιστολόγιό σας… αποτελεί σπουδαστήριο και εργαστήριο μαζί για τους δόκιμους στοχαστές… από την άλλη, επιτυγχάνετε το εξαιρετικά δύσκολο: σε λίγες γραμμές μπορείτε και συμπυκνώνετε κυκλώπειους στοχασμούς και ωκεάνιες σκέψεις προσωπικοτήτων που άλλαξαν την ιστορία… το πόσο δύσκολο είναι τούτο το έργο, προσωπικά το γνωρίζω καθώς πολλές φορές στο παρελθόν έσπασα τα μούτρα μου παλεύοντας να στριμώξω εκτάρια έργων σε μια… μικρή αυλή…
Σας ευχαριστώ και πάλι για την προσοχή σας και τα θερμά σας λόγια!
Πάντως αγαπημένε φίλε διαπιστώνω πως το όριο για μένα είσαι "εσύ", εννοώ η ποίησή σου, όσο και να φαίνεται παράξενο, είσαι το όριο του πεπερασμένου μου απέναντι στο άπειρο..εννοώ πως η μετρητική μου μανία, όχι ως θετικού-που δεν είμαι-,η μανία μου να περιορίσω τα πράγματα σε έννοιες περιορίζεται απο τις επισκέψεις μου στις επισκέψεις σου στο άπειρο...μπαρουτοκαπνισμένος, επιστρέφοντας απο την χαώδη αγκαλιά των πεπερασμένων, τρέχω εδώ για να συναντήσω το αληθινό χάος, αυτό που μας γοητεύει..παρακολούθησα με ενδιαφέρον την συζήτηση σου με τον Τζωρτζόπουλο και μπορώ να πω πως δεν έχω να προσθέσω τίποτα ουσιώδες!..μόνο να ένα κατι τις..το τεράστιο θέμα της νεωτερικής επισύναψης στην διαλεκτική όλου τίποτα της σωματικότητας..μμ παπαδοεγγόνι είπαμε είμαι...αυτή η "αφαλάτωσ" γίνονταν επιτυχέστερα στα κελιά των μοναχών και στα χωραφάκια του παππού μου, να αναπαυθεί η ψυχή του....ΑΔΕΛΦΙΚΑ
Η πράξη τελείται γιατί ωρίμασε η θεωρία,ακόμη κι αν εμείς είχαμε αποφασίσει να μην της επιτρέψουμε να συμβεί!
συγνώμμη αλλά δεν μπορώ να μην το πω, αλλά αυτό το "εστεμένο εγώ" είναι μια απο τις πιο γοητευτικές λέξεις-φράσεις που έχω ακούσει..
αγαπημένε φίλε Ιωάννη, μου επιδαψίλευσες τιμές με όσα μου έγραψες κι όμως αυτό με συγκίνησε 'αυτή η "αφαλάτωση" γίνονταν επιτυχέστερα στα κελιά των μοναχών και στα χωραφάκια του παππού μου, να αναπαυθεί η ψυχή του'...
και να προσθέσω άλλο δεν θέλω... γιατί η δόνηση από μόνη της αρκεί!
[μου την προσέφερες κι αυτή γενναιόδωρα!]
σ'ευχαριστώ!
... σα να ακολουθεί, τρόπον τινα, τους δικούς της ρυθμούς, να έχει τη δική της ζωή... τούτη η πράξη... καλησπέρα Γουίκα...
Θέλω.... μα φοβούμαι και ντρέπομαι..
ήδη έκανες ένα σημαντικό βήμα 'σ'αγαπώ'... κάνε και το επόμενο...
Γιατι?.
Νομιζω πως τα γιατί υπάρχουν για να μένουν χωρίς απαντήσεις.
Απλώς για να μπαίνω στην διαδικασία της σκέψης, της απορίας, της μεταμέλειας ίσως.
Να βλέπω εμένα πως έφτασα μέχρι εδώ, και μετα άλλα γιατί να ρθουν που θα με ρωτούν γιατι άλλαξα?.
θα ρθει παρεά και το πόσο άλλαξα. και θα με οδηγήσουν σε βαθύτερα στρώμματα του είναι μου. που θα πρέπει κάποια στιγμή να το ορίσω επιτελους και να μέινω σταθερή στα ιδανικά μου και στις αποψεις μου.
για να μην ξανα κάνουν την εμφάνιση τους όσο μπορούν τα γιατι και το ποσο.. όσο πιο αργότερα έρθουν τοσο σημαινει πως ειμαι πιστη σε μενα.
γριφώδης εν μέρει η θέση σου 'σ'αγαπώ' και δεν τολμώ να εισέλθω στα απόκρυφα βάθη της...
αλλά τα 'γιατί' βέβαια απαιτούν και διεκδικούν κι αυτά το χώρο τους... σ'ευχαριστώ πολύ... την καλησπέρα μου...
Δημοσίευση σχολίου