Συλλαβές αγάπης…
Το βραδινό φιλί σου
κρέμεται από το πρόσωπό μου
το αγγίζω απαλά
πονάω
στάζει έναν οργισμένο έρωτα
πάθος σταλάζει
απουσία
και νιώθω τις σταγόνες να δραπετεύουν στο πάτωμα
το βραδινό φιλί σου
γραπωμένες έχει ακόμα
μερικές λέξεις
μικρές ανάσες απ’το στόμα σου
κλεμμένες
ανάπηρες
απελπισμένες
αγκιστρωμένες στα χείλη μου
οι συλλαβές τρεμοσβήνουν στο πρωινό φως
αργοπεθαίνουν
παλεύω να τις κρατήσω ζωντανές
το βραδινό φιλί σου
δρόσισε τούτο το μοναχικό δωμάτιο
με συλλαβές αγάπης
καταλήξεις έρωτα
σύμφωνα ερεθισμένα
σερνικά
κι ερωτευμένα φωνήεντα
παιγνιδιάρικα
και θηλυκά
και μ’έναν τρόπο μαγικό
αληθινά στο λέω
μεταμορφώνονται ξανά
σε σώματα ονειρικά
όχι τεμαχισμένα πια
ολόκληρα
και φωτεινά
στο ταπεινό
δωμάτιό μου
δεν είναι υπέροχο;
εσύ κι εγώ ξανά…
Οκτ 2009
The Light Catcher
Self portrait using natural light
12 σχόλια:
Ένας ύμνος στην θεία ένωση
των ανθρώπινων σωμάτων μέσα σε ένα
σκηνικό ονειρικό που αυθυποβάλει
πολλά φιλιά αδερφέ μου
καλημέρα Ελένη μου... σ'ευχαριστώ πολύ!
"..μεταμορφώνονται ξανά
σε σώματα ονειρικά
όχι τεμαχισμένα πια
ολόκληρα
και φωτεινά"
Αυτό ήταν το σημείο που μπόρεσα να αφαιρέσω απο όλο το σκηνικό του διαλόγου του "εσύ" με το "εσύ", γιατί βλέπεις όπου δεν χωράει το "εγώ" δεν μπορεί και να παρεισφρύσει η Θέαση ενός ξερού σχολίου...Όμως αυτό το σημείο είναι εκείνο που ξεδιπλώνει το νόημα όλης αυτής της αναμονής, μιας αναμονής όμως που κρέμεται με αγωνία και παθιασμένη εμμονή σε αυτά τα ίχνη που δεν θα είχαν για καμιά θέαση "σημασία"...Τα ίχνη ενός βραδινού φιλιού που γίνεται σταγόνα, λέξη θρυμματισμένη, συλλαβή που τρεμοσβήνει, σύμφωνα σερνικά και παιχνιδιάρικά φωνήεντα, όλα αυτά τα περήφανα θραύσματα που αξίζουν μεγαλύτερη τιμή απο όλα τα "ακέραια" διανοήματα του "κόσμου", που είναι ο κόσμος του έρωτα που δεν ξέρει να μιλάει με την έπαρση της πρότασης..Μπράβο φίλε μου ξανά που μας θυμίζεις την ονειρική αποσπασματικότητα της αληθινής ζωής, και τον αγώνα της σε αυτά τα ταπεινά "πράγματα", σε αυτό το ταπεινό δωμάτιο της αληθινής εκφοράς του Λόγου...και όχι στα σπουδαστήρια. Το ξέρω γίνομαι επαναληπτικός με αυτά σου τα προτερήματα, αλλά να, είναι και νερό που πίνω απο σένα..
Με αγάπη (και χαρά)
"... την ονειρική αποσπασματικότητα της αληθινής ζωής, και τον αγώνα της σε αυτά τα ταπεινά "πράγματα", σε αυτό το ταπεινό δωμάτιο της αληθινής εκφοράς του Λόγου...και όχι στα σπουδαστήρια..."
μια αποσπασματικότητα αγαπημένε μου Ιωάννη που στην ερωτική 'τυρβώδη' ροή -θυμήθηκα την Υδραυλική τώρα και με έπιασε σύγκρυο - έχει μια πρωταγωνιστική θέση...
όσο για την φράση σου "είναι και νερό που πίνω από σένα"... με έκανε να κομπιάσω, να σταθώ... με αφόπλισε...
έχεις και την δική μου αγάπη φίλε μου... φαίνεται πως η πηγή που μας ξεδιψάει, τελικά, είναι η ίδια!
"το βραδινό φιλί σου
δρόσισε τούτο το μοναχικό δωμάτιο"
η αίσθηση τέτοιων στιγμών μετατρέπει το δωμάτιο από μοναχικό, σε κήπο πλημμυρισμένο από εύοσμα λουλούδια, και ρυάκια γεμάτα απ' το γάργαρο νερό του έρωτα...
Χαιρετώ σε και φιλώ..!!
Ταπεινά αναντάλλακτα κατακτημένα, συντροφιά και βάλσαμο ψυχής στη μοναξιά!
Υπέροχο το ποίημά σου!!!!!!! με άγγιξε πολύ.
Πανέμορφο .. σαν θεια μετάληψη... ..συμφωνο φωνηεν..αρμονική συμφωνία άναρχου έρωτα..
Ταπεινό δωμάτιο ιλίγγου.
Σ'ευχαριστώ Γκουίν μου... σε φιλώ...
Wicca μου... ίλιγγος... δυνατή λέξη...
"το βραδινό φιλί σου
δρόσισε τούτο το μοναχικό δωμάτιο
με συλλαβές αγάπης
καταλήξεις έρωτα
σύμφωνα ερεθισμένα
σερνικά
κι ερωτευμένα φωνήεντα
παιγνιδιάρικα
και θηλυκά
και μ’έναν τρόπο μαγικό"
Πόσο το λάτρεψα...κάθε λέξη παρατείνει την δίψα της ανάγνωσης...και επιτείνει τον ερωτισμό που διαχέουν!
σ'ευχαριστώ Νατάσα μου... να'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου