Απελάτες
Εδώ
στα ειναικά μου σύνορα
τους περιμένω
ακρίτης
στο φυλάκιό μου
όσο θυμάμαι τον εαυτό μου
ιεροφύλακας
το αρχαίο νεύμα προστατεύω
το φιλί της θάλασσας με το
στερέωμα
ονειρεύομαι
της Μάνας τον μυστικό Γάμο με το
Αιώνιο
στοχάζομαι
τραγουδώ
παλεύω να κατανοήσω
από τα σπλάχνα μου θα βγει το
τέρας
μια μέρα να ορθώσει ανάστημα
μπροστά τους
εκείνοι θα το τοξεύουν από μακριά
κι εκείνο θα ουρλιάζει κάτω απ’τη
λάβα του εσπερινού
και θα νικιέται πάντα
και πάντα θα σηκώνεται
εδώ
στο ακροτελεύτιο σύνορο
της ιαχής μου
τους περιμένω
με την προβιά του πρώτου ανθρώπου
σκεπάζομαι τα βράδια
με την ανάσα των νεκρών συντρόφων
με παρηγορώ τα πρωινά
μόνος δεν είμαι
και ολόκληρος μαθαίνω
ένα προς ένα
όλα τα ονόματα του ήλιου
που με στεφανώνει…
μαρ2013
Kaven Hosseini
Steppenwolf
15 σχόλια:
Αδιάλειπτες διαδοχές...
σάρκα ανθρώπου, θηρίο, ασώματη ιαχή, Σκοτάδι, Φως...
Αφαίρεση στρωμάτων
μέχρι η πέννα να γίνει λεπίδα
και ν' αγγίξει με ιερή αφοσίωση το Άλφα της Αιωνιότητας,
πρωτεύον υλικό του Πυρήνα των Πάντων.
{Σε έκλεψα.... αμαρτία εξομολογουμένη ουκ εστίν αμαρτία!....}
"εδώ
στο ακροτελεύτιο σύνορο
της ιαχής μου
τους περιμένω"
Εκεί είναι η γη σου
κι εκεί ωριμάζει ο καρπός σου
φιλί
υ.γ Σου αφιέρωσα κάτι
Κλέφτρα!
Σε φιλώ γλυκά!
"και ν' αγγίξει με ιερή αφοσίωση το Άλφα της Αιωνιότητας,
πρωτεύον υλικό του Πυρήνα των Πάντων"
μοναδικά... δικό σου!
Μόλις πριν λίγο σου έγραψα Ελένη μου...
με μεγάλη συγκίνηση!
Σ'ευχαριστώ!
Ο Διγενής ψυχομαχεί
κι η γης τόνε τρομάζει
κι η πλάκα τον ανατριχιά
πως θα τόνε σκεπάσει
γιατί από `κειά που κοίτεται
λόγια `ντρειωμένου λέει:
Νάχεν η γης πατήματα
κι ο ουρανός κερκέλια
να πάτουν τα πατήματα
να `πιανα τα κερκέλια
ν’ ανέβαινα στον ουρανό,
να διπλωθώ να κάτσω
να δώσω σείσμα τ’ ουρανού.
Αυτό μου ήρθε στο νου με τούτη την ανάρτησή σου.
Χαιρετώ σε φίλε Νιμερτή.
"..και θα νικιέται πάντα
και πάντα θα σηκώνεται."
Αυτό ακριβώς ξεχώρισα, υπό τις ειδικές συνθήκες που ζούμε, ως κάτι που μας λείπει σήμερα, ή είμαστε ακόμα στην προετοιμασία του, και έχει να κάνει όχι με κάποιο άτρωτο θηρίο που θα ξεπηδήσει απο μέσα μας, αλλά με εκείνο το θηρίο που θα έχει ακριβώς την ικανότητα να ξανασηκώνεται..Ή προσωπική συμμετοχή στον αγώνα για την ανάδυση αυτού του αγαθού θηρίου, ίσως να λαμβάνει πολλες μορφές, ίσως και να ειναι αναγκαία δεμένη με τον αγώνα για το ιερό. Ποιος μπορεί να ξέρει αλήθεια. Όμως δεν μπορεί να μην έχει τουλαχιστον ομοιότητα με αυτό τον αγώνα, δεν μπορεί δηλαδή να μην υπάρχει αυτή η προετοίμασια που τόσο γλαφυρά "περιγράφεις", μιλώντας ουσιαστικά για τον δικό σου δρόμο. Δικό σου; Δικό μας; όλων;
Με αγάπη
καλησπέρα αοράτη μου... να'σαι καλά... σε φιλώ...
αναρωτιέμαι πια αν πρέπει πάντα να σηκώνεται Ιωάννη μου...
τελικά αναρωτιέμαι...
έχεις την αγάπη μου...
Πρέπει....
Το θηρίο πάντα ξανασηκώνεται
ξεσηκώνεται
σηκώνεται
Ναι lefti...
ίσως και να πρέπει...
σε φιλώ!
Life is bitter and sweet ... it's up to you to choose ... but always choose life ... because you'll never know what's around the next bend of the road. Love, cat.
Yes my Cat... that is so right... you never know what is around the next bend of the road... thank you so much for these words! You have my love!
Οι σιωπηρές ιαχές σπάνε το σύνορο. Μάρτυρας πάντα το ποίημα.
το πέρασμά σου ιαχή και ρίγος πάντα wicca μου...
Δημοσίευση σχολίου