έτσι
…θα έχει το απρόσμενο θάρρος να μου μιλήσει
κι εγώ θα Τον ακούω με μια παράξενη τρυφερότητα
όχι πως θα έχω μαγευτεί απ’την αφήγησή Του
μα θα’ναι πιο πάνω απ’τις δυνάμεις μου
να του αρνηθώ τούτη την ηδύτητα στην έκφρασή μου
και απογυμνωμένος
άοπλος
αθωράκιστος
λίγο λίγο…
θα Του παραδίνομαι
έτσι
…θα έχει το ύφος του χορτασμένου πολεμιστή
από κατακτήσεις, πολιορκήσεις, δηώσεις, βεβηλώσεις
και θα αφήνει το βλέμμα Του να ξεκουράζεται
μονάχα πάνω στην Γη
θα την αγγίζει και θα της μιλά
και θα μοιάζει σαν εραστής που απολαμβάνει
να θωπεύει την αγαπημένη του
έτσι
…και θα αποφεύγει να με βλέπει
τα μάτια Του δε θα τα ρίχνει επάνω μου
επάνω στη ντροπή
επάνω στη φτώχια μου
και θα αποφεύγει να με συναντάει στη ματιά Του…
έτσι
…νωχελικά θα με πάρει
θα με ρουφήξει
θα με πιει
χωρίς να με ρωτήσει
χωρίς να μου το πει
αναίμακτα
όπως η Μάνα του υποδέχεται το ζεστό υγρό
στα αρχαία Της σκέλια
έτσι
στα ωραία ερωτικά Του βάθη
θα με νανουρίσει…
10 σχόλια:
Έτσι αναδύεται από το σπλάχνο της Γης Η Φωνή,
έτσι διακλαδώνεται πάνω στο σάρκινο Μίσχο του Ανθρώπου,
έτσι τρυπά την Ύλη και απορροφάται μέχρι το βυθό της πιο όξινης Αλήθειας,
έτσι καταγράφεται Υπαρξιακά στα κεφάλαια της Ιστορίας
κι ίσως ξαναδιαβαστεί από τους μετεξεταστέους μιας Άλλης Μελλοντικής Ζωής,
που θα επιχειρήσουν να Δικαιώσουν
Όλη την Ανθρωπότητα
που "έμενε" για Αιώνες στο μάθημα των Πολέμων και της ΑυτοΚαταστροφής.....
Σε φιλώ....
νομίζω πως είναι από τα ομορφότερα πράγματα που μου έχεις γράψει... και δεν έχεις γράψει παρά μονάχα όμορφα πράγματα...
Έτσι αναδύεται από το σπλάχνο της Γης Η Φωνή,
έτσι διακλαδώνεται πάνω στο σάρκινο Μίσχο του Ανθρώπου...
υπέροχο!!
I understand the soul of your poem very well, Nim ... it is beautiful indeed ... Love, cat.
I know you understand my friend... you have my love...
"Αθωράκιστος"
Έτσι θα ήταν εφικτό το αναίμακτο της ένωσης με το υπερβατικό, αλλά συνήθως οι θωρακίσεις, όλων των ειδών, εμποδίζουν ακόμα και την απλή επαφή ακόμα και με το "εντεύθεν". Αν και ίσως αυτό το "εντεύθεν" να είναι απλά η θωράκιση η ίδια. Μόνο σε μια ερωτική υποδοχή, χωρίς θωρακίσεις, χωρίς την εμμονή στο εντεύθεν, υπάρχει το υπερβατικό..Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι, με τραγούδι..
με αγάπη
αναίμακτα
όπως η Μάνα του υποδέχεται το ζεστό υγρό
στα αρχαία Της σκέλια
έτσι
στα ωραία ερωτικά Του βάθη
θα με νανουρίσει
Έτσι που η δικαίωση θα έρθει
μες στην αγκάλη του δικού μας
Μορφέα
φιλί
Μα καποιος θα εμποδίσει αυτή την απορρόφηση Νημερτή μου...κάποιος που ανταγωνίζεται σιωπηρά...τη δίνη αυτή είτε γιατί κάποτε πέρασε....κι έτσι γνωρίζει τα μαγευτικά σαλπίσματα της....είτε γιατί έχει το σημάδι στο μέτωπο...
μόνο αθωράκιστο μπορώ να φανταστώ εκείνον που αναζητά το βηματισμό του στο Μεγάλο Μυστικό Θέαμα αγαπημένε μου φίλε... πολύ όμορφα τα λες...
με αγάπη...
Ελένη μου σ'ευχαριστώ για το άγγιγμά σου... πάντα ξεχωριστό...
Ποιος να εμποδίσει αυτό που ανασαίνει από την αρχή των αιώνων Γκουίν μου; Όμως νιώθω τι θέλεις να μου πεις... έχεις την αγάπη μου...
Δημοσίευση σχολίου