Το χνώτο του χρόνου
και το αλλοπρόσαλλο της μνήμης…
κρατούσες στα χέρια σου
κείνη τη κλεμμένη άμμο
από το περιθώριο της θάλασσας
ο ήλιος σε διαπερνούσε
εκατοστό εκατοστό
και τόσο αργά
που δεν καταλάβαινες το θάνατο
παρά σαν χάδι τρυφερό…
από το έλλειμμα της αρχαίας συμπόνιας
ζούμε
να το ξέρεις
κι όχι απ’το περίσσευμα…
Ο πύργος αυτός στην αμμουδιά
μας περιμένει ακόμα…
Ιουν2013
8 σχόλια:
από το έλλειμμα της αρχαίας συμπόνιας
ζούμε
να το ξέρεις
κι όχι απ’το περίσσευμα…
Περήφανη για εσένα
άλλη μια φορά...
φιλί
σ'ευχαριστώ αγαπημένη φίλη... σε φιλώ κι εγώ...
Στην άκρη λοιπόν αυτού του ζωντανού όντος, της θάλασσας, χτίζονται τα αληθινά κάστρα, τα αμμοθαλάσσινα, κι όχι στα αγέρωχα βουνά..
Και είναι απαρτισμένα από μόρια του απείρου, αλλά τόσο εύθραυστα.
Αλλά πρίν, θα δεί κανείς αν συνειδητοποιήσει το "αλλοπρόσαλλο" της μνήμης. Να μην προσπαθήσει να χτίσει δηλαδή μια στέρεα και ασφαλή μνήμη, χαρακτηριστικό της στέρεας ταυτότητας, μη υπαρκτή τελικά πουθενά.
Μονο σε αυτή την άκρη της θαλάσσας, με τα υλικά που έχουν χαραγμένα μέσα τους την ροϊκότητά της και την παροδικότητα, είναι που χτίζει κανείς τα μαγικά κάστρα.
Μας περιμένει ακόμα φίλε μου..
Έτσι ακριβώς αγαπημένε φίλε... η παροδικότητα και η ροϊκότητα δεν είναι ψευδαίσθηση ούτε κατάρα... είναι η αποδοχή της αλήθειας... με τα υλικά αυτά χτίζονται και γκρεμίζονται όλα...
έχεις την αγάπη μου!
Τόσο μικρό, τόσο περιεκτικό, τόσο ισοπεδωτικό της υποκριτικότητας!!!
Τα λόγια σου λένε την αλήθεια, την τρανταχτή. Όποιος την αντιλαμβάνεται αντιμετωπίζει τα πάντα με στωϊκή αταραξία κι αυτός είναι τελικά ο τυχερός, αν υπάρχει τύχη βέβαια.
Μπράβο για άλλη μια φορά!
ειλικρινά με τιμούν τα λόγια σου Χάνη μου... και σ'ευχαριστώ από καρδιάς... έχεις την αγάπη μου...
καλησπερα και καλως σε βρηκα..!!!!
καλησπέρα andrik...
Δημοσίευση σχολίου