επειδή είμαι ανερμήνευτος
είμαι μαγικός
επειδή είμαι μαγικός
είμαι απρόσιτος
επειδή είμαι απρόσιτος
είμαι τόσο αδυσώπητα μόνος…
Κάποτε περπάτησα δίπλα στον Άνεμο.
Και ο Άνεμος είχε ανθρώπινη φωνή και μου είπε:
Βρίσκομαι μέσα σε κάθε τι
και κάθε τι με περιέχει
είμαι εκείνο που
πλημμυρίζει το κενό
και το κενό δεν με
περιέχει
Φουσκώνω τα στήθια της
σκέψης
και απλώνομαι στα ύστατα της
Νύχτας
αόρατος είμαι
βλάσφημος δηλαδή
στα μάτια του Πεπερασμένου
μα τίποτα δεν μπορεί να με
αναλώσει
γιατί αόρατος είμαι
κι έτσι ανύπαρκτος
για κείνους που θέλω να
στοιχειώνω...
Κάποτε κοιμήθηκα μαζί με τη Φωτιά
Και η Φωτιά είχε ανθρώπινη φωνή και μου είπε:
Είμαι η δίψα του Σύμπαντος
η λαγνεία της Δημιουργίας
Είμαι το εκζητούμενο των
φιλοσόφων
και η άπιαστη ροή της
ιστορίας
είμαι μια ηλικιωμένη θεά
που αμετανόητη πυρώνει
τα όνειρα των ποιητών
τη μοναξιά των πολεμιστών
Το ιερό φετίχ των
αγαπημένων
το σάβανο των ανίερων
επικλητών μου
κι έχω θεριέψει στις ψυχές
των όντων
κι έχω λατρευτεί γιατί'μαι
Αθάνατη!...
Κάποτε φιλοξενήθηκα στον Οίκο της Νόησης
Και η Νόηση είχε ανθρώπινη φωνή και μου είπε:
Χιλιάδες και εκατομμύρια
σπείρες από Ατόφια Ενέργεια
Χιλιάδες και εκατομμύρια
περιδινήσεις από Λευκό και Κυανό
Χιλιάδες και εκατομμύρια
στοιβάδες από Πυρ και Εξέλιξη
Είμαι...
Τίποτε δεν μπορεί να με
αγγίξει
και γεννιέμαι συνέχεια
τίποτε δεν μπορεί να με
ακυρώσει
και εκλεπτύνομαι αέναα
τίποτε δεν μπορεί να με
οραματιστεί
έχω τα κλειδιά του Άμορφου
Ως και ο Χρόνος πάλεψε να
με ορίσει:
Στη σύλληψη
μια αιωνιότητα
Στη μόρφωση
μια ανθρώπινη ζωή
Στην ηδονή
μια νύχτα από πυρετούς
Στην αθανασία
μια στιγμή μονάχα
με φυλακίζουν οι διανοητές
κι εγώ δραπετεύω
με σαγηνεύουν οι ικέτες
στοχαστές
κι εγώ τους προδίδω
και στον Έρωτα του Θεού
παραδίνομαι...
Και ο Φόβος είχε ανθρώπινη φωνή και μου είπε:
Κάτι απ'την κατάρα που λες
κι εγώ ευλογία
κάτι απ'την απουσία ζωής
που αισθάνεσαι
κι εγώ στην επιστρέφω
σαν ώριμη, γενναία
ανταρσία
κάτι απ'τη μικρότητα που
χλευάζεις
κι εγώ την χτίζω κάθε μέρα
με ελευθερία
μη διστάσεις να γευτείς
γιατί κι άλλο όνομα έχω
Σοφία!
16/1/2000
Fabien BRAVIN
8 σχόλια:
No fear of fire here ... never ... my zodiac sign is fire ... will warm your heart with my fire any time ... Love, cat.
yes my friend... thank you... so much... Love!!
Καλησπέρα φίλε μου Αντώνη.δίνεις φωνή στις αισθήσεις.. στα συναισθήματα.. και ζωχραφίζεις ένα μοναδικό καμβά ομορφιάς..Μάγεψες..όπως πάντα..Επισκέφτηκα και το cine..Συνέχισέ το..κι εκεί με μάγεψε το ίδιο..καλά να είσαι πάντα και να περνάς καλά.
αγαπημένη μου φίλη Kate, η ευγένεια και η γλυκύτητά σου με έχουν κερδίσει... να'σαι καλά! Το Cine Nimertis σ'ευχαριστεί πολύ για την τιμή!! Σε φιλώ!
"Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος.
Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές...."
Μ.Λουντέμης
"Τίποτε δεν μπορεί να με αγγίξει
και γεννιέμαι συνέχεια" είπε η Νόηση.....
Νόηση-Νηόση
Εκτός από την σκέψη, το να "Νιώθουμε βαθιἀ μέσ' στο πετσί μας όλα όσα λαμβάνουν μέρος στη ζωή μας , είναι εξίσου σημαντικό καθώς
"η ισορροπία του συναισθήματος και της λογικής μεγιστοποιεί τη νόηση" ὀπως είπε και ο Όμηρος.
Και φτάνω στο φόβο.... ιδού η απορία μου, φέρνει ο φόβος σοφία?
Καλό σου Κυριακόβραδο Μάγε της γραφής.!
ίσως μονάχα αν δεχθείς πως ο Φόβος διδάσκει αοράτη μου... γιατί ο φόβος δεν οικειώνεται αλλά ούτε και ημερώνεται... οπωσδήποτε διδάσκει όμως...
σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα για τα όσα μου έγραψες...
σε φιλώ!
Θα έλεγα και γω το ίδιο φίλε μου, για τον φόβο, και μάλιστα όπως όχι τυχαία νομίζω "έβαλες" στο τέλος. Γιατί η περιδίνηση στα στοιχεία και τα στοιχειά δεν έχει κανένα νόημα χωρίς την επίγνωση που φέρνει ο φόβος και η γεύση του στη ψυχή του επηρμένου όντος που "είναι" ο άνθρωπος. Είναι ευλογία και κατάρα η παρατεταμένη παρουσία του εκεί που κάθε στοιχείο του κόσμου παίρνει μια διάρκεια που μας κάνει και απορούμε. Αλλά γιατί να απορούμε αν πιστεύουμε; και αν δεν πιστεύουμε πως θα είμαστε αυτή η περιδίνηση κατά κάποιο τρόπο ενσυνείδητα. Ξέρω θα πείς είναι λίγο παράξενη η τροπή που δίνω στο ποίημα αυτό αλλά αυτό μου γεννήθηκε όσο το ξαναδιάβαζα χωρίς τα νοητικά προαπαιτούμενα της ανάγνωσης. Ο φόβος και όχι ο πόνος ποιεί άνθρωπο για να το πούμε κάπως αλλιώς και ο φόβος συνδέεται με το δέος και την υπέρβαση της αυταρέσκειας και σιγουριάς που μας χάρισε η μητέρα-μητριά φύση για να επιβιώσουμε...και νομίζω πως αυτός ο μη στιγμιαίος φόβος που επιστρέφει όπως λές είναι κάτι άλλο από αυτό που φοβούνται ολοι στον φόβο...
με αγάπη
πολύ σωστά έθεσες το δέος ως το διαφορικό δευτέρου βαθμού θα έλεγα του φόβου Ιωάννη μου... γιατί ο πόνος είναι κατάσταση ενώ ο φόβος είναι διάσταση... μας πάει παρά πέρα... ή έστω, μπορεί να μας πάει παρά πέρα...
σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου για τις σκέψεις σου...
Δημοσίευση σχολίου