πως γίνεται;
αφού το ξέρεις...
δεν μπορείς να επενδύεις σ'αυτό που λες
'ο μεγάλος λυγμός του ανθρώπου'
το ξέρεις...
μονάχα ο αιφνιδιασμός σε πηγαίνει κάπου
οι άνθρωποι φοβούνται το απρόβλεπτο
όταν έρχεται το καινούργιο
ο άνθρωπος λείπει
αν τύχει όμως να είναι παρών
υπάρχουν δυο λύσεις
-να το συκοφαντήσει
-να το αγνοήσει
ίσως να υπάρχει και μια τρίτη
αν οι δυο πρώτες αποτύχουν
-να παρουσιάσει το καινούργιο ως μεταλλαγμένο παλιό...
κι έτσι ξεμπερδεύει...
ο μηχανισμός είναι απλός
αλλά όταν νιώθεις
τίποτε δεν είναι απλό
όταν νιώθεις ό,τι γίνεται
όταν έχεις το φορτίο της κάθε πράξης σου
τίποτε δεν είναι ασήμαντο...
πως γίνεται;
γιατί εμπιστεύεσαι αυτό που έχει για ενδιαίτημα
τα λιμνάζοντα νερά του γνωστού;
μονάχα το καινούργιο σε εξελίσσει
μονάχα το μεγάλο σοκ σε διδάσκει
και το να μαθαίνεις
είναι κάτι που ίσως τελικά
δεν μαθαίνεται...
12 σχόλια:
...ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ...ΜΕΓΑΛΗ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ...ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ...?ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΟΝΕΣΑΝ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΩΣ "ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟ ΠΑΛΙΟ" ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΧΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΑΣ ΖΩΗ...Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ...ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΓΙΞΑΝ!ΦΙΛΙ...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πραγματικά τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να σπάσει τον κανόνα του γνωστού ή απλά τον κανόνα. Είναι άραγε απαραίτητο να περιμένει κανείς πλάθοντας τη στιγμή ή μήπως να μην περιμένει τίποτα; Το λέω αυτό για να ανοικειώσω το προφανές του ποιήματός σου, που γέρνει προς την ρήξη με το συνεχές της κανονικότητας. Και όντως, αυτό δεν μαθαίνεται η δυνατότητα να μάθεις! αυτό κι αν (δεν) είναι προφανές..
συνεχώς αναρωτιέμαι κι εγώ φίλη μου Λένα... τι είναι αυτό που 'οφείλει' να 'προσέχει'; Στη μέγιστη προσοχή κρύβεται το έγγλυφο αποτύπωμα της σταθερής γνώσης... νομίζουμε... γιατί διανοητικά όλα είναι υπερβατά, όμως οι άνθρωποι επιμένουμε να νιώθουμε...
ευτυχώς...
ναι, βέβαια Ιωάννη μου, ρήξη με το συνεχές της κανονικότητας, όπως αντιλαμβάνομαι ότι το γράφεις...
αν κάποιος μέσα μας αρνείται να μαθαίνει, σημαίνει πως επιμένει πεισματικά να είναι νέος...
κι αυτό ίσως να είναι η μόνη μας ελπίδα...
─────▄███▄──▄███▄───----
────▐██████▐█████▌────
─────▀████▌█████▀─────
───────▀██▐███▀───────
─────────▀▐█▀─── Feliz fin de semana... B E S I T O S
Εύχομαι κι εγώ όμορφο Σαββατοκύριακο Maribel!
..μονάχα ο αιφνιδιασμός σε πηγαίνει κάπου..
ναι..σε καινούργιες συνεδητοποιήσεις, ανατροπές και από κει και πέρα ξεκινά μια αλυσίδα δράσεων - αντιδράσεων.
...μονάχα το καινούργιο σε εξελίσσει
μονάχα το μεγάλο σοκ σε διδάσκει...
συμφωνώ αλλά "το να μαθαίνεις" ή "τό ΄χεις" ή δεν το έχεις...
Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες
Καλημέρα φίλε μου
ο νους αντιδρά στους αιφνιδιασμούς lefti μου... γι'αυτό και πάντοτε οι μυήσεις δεν είχαν να κάνουν με το νου... αυτός αν μπορούσε θα μας 'κλείδωνε' στο γνωστό για πάντα... σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου... μου είχες λείψει... να'σαι καλά...
..i am be wandering but i'm not lost..
μπορεί μην σχολιάζω αλλά ξέρεις :)))
οι δε φωτογραφίες καταπληκτικές..
Όμορφο βράδυ να έχεις
παντα σε σκεπτομαι φίλε μου
ελπιζω να εισαι καλα η χαρα σου.
Επικοινωνησε μαζι μου,
Λατρεύω τους αιφνιδιασμούς στο αναπάντεχο της τελευταίας αναπνοής του ποιήματος:
"και το να μαθαίνεις
είναι κάτι που ίσως τελικά
δεν μαθαίνεται..."
;-)
Κι εγω αγαπω να με αιφνιδιαζουν τα λογια σου...
Δημοσίευση σχολίου