ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ

Κάποιος που περπάτησε

μέσα στους λαβύρινθους του είναι του...

Κάποιος που φιλοξένησε ένα ζώο απροστάτευτο

στο δωμάτιό του...

Κάποιος που άπλωσε το χέρι για να κρατήσει

και να κρατηθεί...

Κάποιος που ξόδεψε όλο του το βλέμμα για να σκεπάσει

ένα μοναχικό παιδί...

Κάποιος που δρόσισε τα χείλη με νερό

κάποιου απ’τους ληστές

πάνω στο σταυρό...

Κάποιος που κοιμήθηκε για μια αιωνιότητα σ’ένα παγκάκι

ανάμεσα στις φωνές των ανθρώπων

και τις ανάσες της νύχτας...

Κάποιος που δεν συκοφάντησε ποτέ

την τρυφερότητα...

Κάποιος που φοβήθηκε

που λεηλατήθηκε

που όλα τα αρνήθηκε…

μια μέρα θα συναντηθούμε

και θα έχει έναν ήλιο τόσο δυνατό

τόσο όμορφο

τόσο μεγάλο

που θα χαθούμε ολόκληροι στο φως του

και ακέραιοι

θα ξαπλώσουμε στη φωτιά του

και δεν θα μας καίει…

Φεβ2013 

De profundis

© José Luis Mieza