Παρασκευή 6 Μαΐου 2016




Μοιραστήκαμε τον κόσμο
σε μια δρασκελιά φωτός
σε μια νύχτια μέθη
αλλά ξένοι απομείναμε

Απόμερα

Στου πρωινού αστεριού 
το ουράνιο πλήγμα
εμείς
Ανέκπληκτοι …

Είχε λοιπόν
αποσώσει ένα δάσος από ανάσες το χαμόγελό σου

στο είπα
φεύγοντας μόνη
στερεώνεις μονάχα το κενό
κι είχε το βλέμμα σου τόση λαχτάρα
να βουτήξει στο Ένα
που βουβός το άπλωσα στο πρόσωπό μου
ακέραιο
να μην ραγίσει…

Μοιραστήκαμε το δέος
σε μια γουλιά σελήνης
κρατήσαμε στα χέρια μας το αιώνιο θαύμα
κι όμως
ανέκφραστοι χαρήκαμε

Στου βραδινού ναυαγισμένου ήλιου
την έκπληκτη αποδρομή
εμείς

Ανέκπληκτοι…



Αυγ2010


Another Plane Went Down



4 σχόλια:

Ελένη Τζουμπελίδου είπε...

"Στου βραδινού ναυαγισμένου ήλιου την έκπληκτη αποδρομή εμείς Ανέκπληκτοι"...βουβή η τελευταία σκηνή...βουβή μένω κι εγώ...βουβός και ο πόνος...όπως του αρμόζει...μία καληνύχτα Αντώνη!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Καλημέρα φίλε μου..!

Νimertis είπε...

Βουβαμάρα γεμάτη ένταση όμως Έλενα... σε φιλώ...

Νimertis είπε...

Σε φιλώ γλυκά Ευαγγελία μου!