Κένταυροι

Στα σώματα
ξέσπασε η μανία του
και παραμόρφωσε τα μέλη
ρυτίδες υλακές διακρίνουν
το ανόσιο από το ιερό
το νοσηρό απ’το ωραίο
στο δάκρυ μόνο
αόρατες…

Με δική μου ευθύνη
με αρνήθηκε η Τάξη

Στα σώματα...

μισοί σοφοί
μισοί αγύρτες
μάχες και οπλές
όπλων ιαχές
α-λόγου ανθρώπου
πύρινο αίμα

Με δική μου ευθύνη
ποντίστηκα σε ωκεανούς
λιπαρής μισανθρωπίας

Στα σώματα...

στα πρόσωπα
εκεί εκδικήθηκε
έραψε τα στόματα
πριν καν μιλήσουν
σφάλισε τα μάτια
πριν προλάβουν να δουν
όπλισε ενόχους τα δάκρυα
και δολοφόνησε

ούτε γέροντας λερός
ούτε νεανίας ευνούχος
με δική μου ευθύνη
ούτε πόρνος
ούτε αγνός

Κένταυροι

Τρομαγμένοι, βλάσφημοι
νύχτια πληγωμένοι
κι εωθινά ξανά γεροί
από αθανασίας περίσσεια
μολυσμένοι
ελεύθεροι , επηρμένοι
σοφία μεθυσμένοι
και τρελοί…