Να ακεραιωθείς…
Να μην φοβηθείς…
Να μην κερματιστείς…
Αλλά να μην πάψεις να δέχεσαι…
Να πυργωθείς
Πάνω απ’το αίμα
Να μην δωρίσεις στο εγώ
Το ακριβό σου σπέρμα
Να μην κλειδωθείς στο ενδέχεται
Αλλά να εμπειρωθείς
Τη φυσικότητα του ρυθμού σου…
Κι από το Αχανές να κλέψεις
Μονάχα όσα σου στερούν
Τη δίψα για ολότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου