Αγέννητη…
Επιστροφή στο πρώτο ουσιαστικό
Επιστροφή στο πρώτο ρήμα
Χειμώνες και δάκρυα ζεστά στα χωματένια πρόσωπα
σ’ευχαριστώ που ήσουν πιο ζεστή
απ’το μοναχικό κελί μου
κι όμως
δεν ήσουν αρκετή
Επιστροφή στο πρώτο σ’αγαπώ
Επιστροφή στο πρώτο βλέμμα
Άνοιξες γεμάτες ανέξοδες υποσχέσεις αθανασίας
κι είναι αλήθεια ότι ήρθες
αλλά δεν κράτησες πολύ
κι έγινε πιο μεγάλη
η νύχτα της ενηλικίωσης
Επιστροφή στο πρώτο φιλί
Καλοκαίρια φωτεινά και αλεξίνυχτα
περπατούσαμε μαζί
αλλά ήμασταν μόνοι
κάτω απ’το φεγγαρόφωτο
κιόλας ξεθώριαζες
Επιστροφή στη πρώτη διάψευση
Φθινόπωρα αγγίγματα ύμνησα
μια ικεσία βουβή
χτισμένη πάνω στο απροσδόκητο
που ξέρω, δε θα’ρθει
αφού το Άγνωστο αρνηθήκαμε
αγέννητη έμεινε
η πιο ακριβή
και η πιο σπάνια ελευθερία…
23/12/00
4 σχόλια:
Ετσι σαν το λελέκι στέκομαι στο κάδρο,
εκείνο που απ την "Έκτσαση" δεν έφευγε ποτέ...
και περιμένω, κι όλο περιμένω...
Λεξεις, μηνύματα, ανέμους στο γαλάζιο να ντύσουν τα μαλλιά μου.
Κι αυτή η απούσα επιστροφή,
τι πίκρα που χει...
Και όταν ζούμε δεμένοι σε μια αλυσίδα απο αναβολές και κάθε φθινόπωρο κλαίμε για τον χαμένο
καιρό και βλέπουμε το χρώμα των ονείρων της νιότης μας όλο και πιο ξεθωριασμένο,πότε θα μάθουμε να ψάχνουμε πιο βαθειά; οι ευκαιρίες ρηχέψανε και ο χρόνος κυλά κοροϊδεύοντάς μας.
Επέτρεψέ μου να συμφωνήσω με την kate.
ας μεινει αγεννητη, αρκει να υπαρχουν φωνες σα τη δικη σου να τη γυρευουν, ετσι οπως το νιωθω, ειναι φωτεινη ελπιδα το γραπτο σου
μεσα στις διαψευσεις, τις ηττες, τις προδοσιες μας
κατι μενει ακομη ορθιο να γυρευει
Δημοσίευση σχολίου