Δευτέρα 12 Απριλίου 2010





το ιδίωμα του ευγενούς στοχασμού

α. Το αξίωμα του να δι-υπάρχεις
Μόνο αντιμετωπίζοντας σαν αξίωμα την διύπαρξη μπορώ να αισθανθώ την ίδια την ύπαρξη.
Διύπαρξη είναι το σύμπλοκο φαινόμενο της ζωής.
Διύπαρξη δεν είναι η σύνθεση των αντιθέτων αλλά η ζύμωση των ετεροκλήτων.
Διύπαρξη δεν είναι η φαινομενολογία της σχέσης αλλά το γεγονός της αποστολής της σχέσης.
Διύπαρξη είναι το αλχημιστικό ανδρόγυνο και όχι ο Ιερός Γάμος των ετεροφύλων.
Διύπαρξη είναι ό,τι αντιστέκεται στο διανόημα της ζωής.
Διύπαρξη είναι το περιεχόμενο της Ποίησης και του Άσματος του βίου.
Ο βίος δεν νοείται αυτόδοτος, ενδο-επαρκής, αυτόκρατος. Ο βίος είναι το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, μιας ιεροπραξίας, μιας μύησης στην αλήθεια της ζωής.
Διύπαρξη είναι ο οργασμός του ευγενούς στοχασμού.
Διυπάρχοντας, χλευάζω το Αδιέξοδο καθώς δεν με αφορά καμιά έξοδος.
Διυπάρχοντας, ανασαίνω στις υψηλές κορυφές της Αξίας καθώς απαρνήθηκα τα σηπτικά απόνερα των βρωμερών υπογείων της παράδοσης και της "κουλτούρας".
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να ορίσω τη ζωή γιατί είμαι ιερέας της ζωής.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να ορίσω το θάνατο γιατί είμαι ντυμένος θάνατο.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να ορίσω το θεό γιατί είμαι παιδί της Μητέρας Άγνοιας και εγκαταβιώ στο Μοναστήρι της Αφοσίωσης.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται παρά να αφεθώ να διυπάρχω.
Διυπάρχοντας, είμαι στους ανοιχτούς ορίζοντες της δράσης και της ηδονής.
Διυπάρχοντας, ταξιδεύω στο αρχιπέλαγος της καθαρής και ανόθευτης δημιουργίας.
Διυπάρχοντας, δεν φοβάμαι να είμαι.
Διυπάρχοντας δεν δογματίζω αλλά κοινωνώ τη ζωή.
Διυπάρχοντας δεν αρνούμαι αλλά υιοθετώ.
Διυπάρχοντας δεν θλίβω αλλά εφελκύω.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με τον Άλλο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με τον Εαυτό.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με τον Χρόνο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με το Άχρονο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με την Αλήθεια.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με το Τίποτα.

β. Το θεώρημα του να συν-υπάρχεις
Η συνύπαρξη αποτελεί την ομπρέλα των λογισμών της φιλοσοφίας και της θεολογίας για την ζωή.
Η συνύπαρξη δεν έχει αξιωματικό αλλά θεωρηματικό χαρακτήρα.
Η συνύπαρξη είναι το αποτέλεσμα ενός Σισύφειου πονήματος της ανθρωπότητας για την δικαιολόγηση της τελευτής του βίου.
Η συνύπαρξη δεν ερμηνεύεται, λατρεύεται.
Συνυπάρχοντας, λειτουργώ ως Σταυροφόρος της ζωής και όχι ως Γαλιλαίος του πνεύματος.
Συνυπάρχοντας, ακολουθώ τα βήματα του θυμικού και όχι της φρόνησης του συναισθήματος.
Συνυπάρχοντας, γίνομαι πιστός και προσκυνητής των Αγίων Τόπων της πίστης μου και όχι Μύστης στα σεπτά μυστήρια της Νόησης.
Συνυπάρχοντας, έχω αρνηθεί το παράλογο του βίου ή δεν ασχολούμαι μ'αυτό.
Συνυπάρχοντας, είμαι ανίκανος να αποσυμβολίσω τη ζωή γιατί είμαι ομοεπίπεδος με το πρωτογενές και το απλό.
Συνυπάρχοντας, κάνω ιδεολογία την υπεραπλούστευση των μηνυμάτων της ζωής καθώς δεν μπορώ να υπεισέλθω στα μυητικά δρώμενα της.
Συνυπάρχοντας, συσσωρεύω σκουπίδια, πληροφορίες και περιττώματα γνώσεων που αντί να επιλύουν, επαυξάνουν τα ερωτήματα και πολλαπλασιάζουν το χαοτικό ενδοσύμπαν.
Συνυπάρχοντας, στήνω είδωλα που σιχαίνομαι και οικοδομώ συμπεριφορές που απεχθάνομαι.
Συνυπάρχοντας, θεοποιώ το αβλαβές και ανώδυνο, το επιδερμικό και ακίνδυνο.
Συνυπάρχοντας, αποφεύγω να συνομιλήσω με μένα.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με τον θάνατο αλλά όχι το Τέλος.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με τον κόσμο αλλά όχι το περιεχόμενό του.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με το πεπερασμένο και το εφικτό.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με το γελοίο.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με το ά-σχημο.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με το α-σήμαντο.
Συνύπαρξη είναι η συμφιλίωση με την κόλαση του να πρέπει να υπάρχεις.

γ. Το μεγαλείο του να μην (οφείλεις να) υπάρχεις
Είμαι ένας λογχοφόρος του Απέριττου και γι'αυτό δεν συγκινούμαι από την λάμψη του κενού που με απειλεί.
Είμαι ένας φύλακας της Αδειοσύνης γι'αυτό και δεν απαιτώ από μένα παρά το μέγιστο και το ύψιστο.
Είμαι ένας νυμφίος και εραστής του θείου κι έτσι δεν θλίβομαι για την περιφρόνηση των αιώνων στο μηδέν που περιέχω.
Είμαι ένα κλάσμα φωτός αλλά υπόσχομαι όλο το φως!
Είμαι ένα μόριο της Νύχτας αλλά ακτινοβολώ ολόκληρη τη Νύχτα!
Είμαι μια τρεμάμενη φλόγα του Πυρός αλλά αναπνέω ολόκληρο το Πυρ!
Θέλω να υπάρξω αλλά ακόμη δεν γνωρίζω τη γλώσσα της ύπαρξης.
Συλλαβίζοντας την κάθε ημέρα, χαίρομαι για την δύναμη και την αντοχή μου.
Προχωρώντας στοχάζομαι και προβάλλω το στοχασμό μου.
Βαδίζοντας αναλώνομαι στην ιστόρηση του Θεού.
Γεννώντας τον εαυτό μου, φιλοτεχνώ έναν ακόμη Προμηθέα.
Καταλύοντας τον εαυτό μου, επικαλούμαι τον πρώτο άνθρωπο.
Είμαι ο Αδάμ και ο Εωσφόρος.
Και δεν είμαι τίποτε ούτε θα είμαι.
Επινοώντας τον εαυτό μου, υπάρχω.
Αποδομώντας τον εαυτό μου, διυπάρχω.
Μη υπάρχοντας, συναντιέμαι με τον Θεό...

10 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Είσαι Σοφός, Νημερτή!!!

Άφωνη πάντα μ' αφήνεις!!!

Μέρα Καλή!

Σε φιλώ!!!

goofyMAGOUFH είπε...

Νημερτή,
αντιλαμβάνεσαι ασφαλώς
πως προκαλεί αμηχανία
"το ιδίωμα του ευγενούς στοχασμού"
και είναι ένα έργο που απαιτεί μελέτη
παρά σχολιασμό.
Κατά την πρώτη ανάγνωση, θυμάμαι,
τσιμπήθηκα από την εύστοχη διαπίστωση πως
"Σ υ ν υ π ά ρ χ ο ν τ α ς,
στήνω είδωλα
που σιχαίνομαι
και
οικοδομώ συμπεριφορές
που απεχθάνομαι."
Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά,
με τσιμπά και πάλι
αυτή η . . . πραγματικότητα πια.

Σφαγείο εντός και εκτός, Νημερτή.
Που χρόνος για στοχασμούς;
Πόσο μάλλον ευγενείς . . .

Υ.Γ.:
γιατί το ονομάζεις ιδίωμα;

Νimertis είπε...

αγαπημένη μου Πυρφόρα... σοφός; όχι δα... ένας αναζητητής μέσα στο άπειρο κι εγώ, όπως κι εσύ, όπως και εκατομμύρια άλλοι συνοδοιπόροι... η ευγένεια της ψυχής σου έφτασε στα δάχτυλά σου και από κει στο πληκτρολόγιο και τούτο είναι που με συγκινεί... την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου!
---------------------------------
αν ιδίωμα είναι 'το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην συμπεριφορά ενός ανθρώπου', το ιδίωμα του ευγενούς στοχασμού είναι ο κεντροβαρικός άξονας προσανατολισμού και περιστροφής του είναι... υπ'αυτή την έννοια και... τεντώνοντας σημασιολογικά την λέξη ιδίωμα, η διύπαρξη αλλά και το... συναμφότερον, η συν-ύπαρξη, όσο και το 'αναβολικό' τους ιδίωμα, η μη-ύπαρξη, είναι εκφράσεις, μοναδικές
και ταυτοτικές του ευγενούς στοχασμού... ποιου στοχασμού ίσως αναρωτηθεί κανείς... ποιος στοχάζεται αν όχι ο νους; ποιος διανοείται αν όχι ο διανοητής; και πόσο ευγενές είναι τούτο; εδώ όμως έχει αναδυθει αυτό που λέει ο Γκουρτζίεφ ΄παρουσία' μια άλλη ποιότητα της ειναιικής δράσης και τούτη στοχάζεται... αλλά μπαίνω σε άλλα διαμερίσματα τώρα και... θα χαθούμε... την αγάπη μου Γκούφη μου...
[ήθελα να προσθέσω μονάχα πως, ο λόγος που αποφάσισα να επαναλάβω την ανάρτηση από την ΠΕΡΙΟΧΗ Μ στο ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ, ήταν για να ξαναδώ θέματα και ζητήματα και νομίζω πως ήδη με το σχόλιό σου αυτό επετεύχθη...]

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλημερα καλε μου φίλε!

προσπαθω να μετριασω τον ενθουσιασμο μου για το "ιδιωμα του ευγενους στοχασμου"
μα οι λεξεις σου πεταγονται απ την οθονη σαν λαμπερες σαιτες,
σταγονες φωτος σε αχρειους καιρους

καθε φορα που το διαβαζω ειναι κυριολεκτικα η πρωτη φορα,
δεν εχει κανενα απολυτως νοημα να συμφωνησω , να διαφωνησω, να ερμηνευσω, τιποτα απ ολα αυτα,

το συναισθημα που μου δημιουργει, ειναι του ανθρωπου που ανεβαινει ψηλα στο βουνο και φωναζει μ ολη τη δυναμη των πνευμονων του κι επιστρεφει η ηχω ξανα και ξανα

παροτι μονος αισθανεται δεν αισθανεται καθολου μονος

Νimertis είπε...

αγαπημένε μου φίλε ΛΕΤ... πως να μετριάσω τον δικό μου ενθουσιασμό για τα δικά σου λόγια;
'παροτι μονος αισθανεται δεν αισθανεται καθολου μονος'
σε μια γραμμή τα είπες όλα!!!

Vaso Mprataki είπε...

Αγαπημένε μου φίλε Νημερτή δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την Ευαγγελία Πατεράκη για την Σοφία σου πράγμα βέβαια που εγώ έχω την τύχη να το συμπεράνω και από άλλα γραπτά σου...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου ...για όλα...

Μια όμορφη καληνύχτα!
με την αγάπη και τα φιλιά μου
από την Βόρεια ελλάδα!

goofyMAGOUFH είπε...

"Διύπαρξη είναι η ζύμωση των ετεροκλήτων",
γράφεις Νημερτή
και συνειδητοποιώ πως η διαπίστωση αυτή
αφορά κατ' αρχάς στον ίδιο μας τον εαυτό
-αφού, ως σύνθετες υπάρξεις, εμπεριέχουμε τα πάντα
η ανομοιογένεια είναι δεδομένη-
χωρίς όμως να μπορώ με βεβαιότητα να πω
ότι βρίσκει και εφαρμογή.

Νimertis είπε...

Βάσω μου, αγαπημένη φίλη -από τις ελάχιστες εξαιρετικές φίλες που έχω αποκτήσει τον τελευταίο χρόνο και το χαίρομαι αληθινά- σε ευχαριστώ για αυτή την κατάθεση καρδιάς αλλά... βέβαια, το να αποκληθεί ένας άνθρωπος σοφός είναι μια υπέρβαση που προσωπικά δεν αισθάνομαι ούτε κατά διάνοια ότι έχω πραγματώσει... μέσα από τα λόγια σου όμως νιώθω τη ζεστασιά της καρδιάς σου κάτι που άλλωστε διαπνέει και την ποίησή σου που αγαπώ πολύ... τα φιλιά μου!
---------------------------------
Γκούφη μου... έχεις πολύ δίκιο... διότι η ζύμωση και όχι η απλή σύνθεση -εδώ βέβαια έχω το θράσος να 'διορθώνω' τον Ηράκλειτο που ορίζει την αρμονία ως σύνθεση των αντιθέτων, μονάχα που προσωπικά αναφέρομαι στην διύπαρξη που είναι κάτι ακόμη βαθύτερο από την αρμονία- θα δώσει την πρώτη ύλη για την άνθιση της διύπαρξης... με τη σύνθεση των αντιθέτων απλά, υπερβαίνονται κάποιες αντιφάσεις... δεν υπερβαίνονται όμως οι ρίζες τους, δεν αφανίζονται... και βεβαίως ξεκινά από μας... πολύ σωστά το εντοπίζεις... η διύπαρξη έχει αναφορικό σύστημα και είμαστε εμείς... δεν προκύπτει ως εξ αποκαλύψεως 'αλήθεια' ή μεταφυσικό βίωμα... ανάγεται στην ενεργητική και όχι στην παθητική οδό -επί των οποίων σύντομα θα έχω μια ανάρτηση μάλλον...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου νημερτή, απο τίς πλέον ουσιώδης, προσωπικές, αυτογνωσιακές στιγμές που έχω συναντήσει στη blog-οσφαιρα. Απο τις πλέον κορυφαίες. Δέν έχω συναντήσει κάτι τόσο του γούστου μου ξανά.
Σ'ευχαριστώ.

Η Ύπαρξη, ο στοχασμός -και η Α-λήθεια θα προσθέσω.
Τρείς Όυσιαστικοί πυρήνες του ανθρώπινου.

Υ.γ: Μόνο εκείνο το ''Αποδομώντας'' μου έπεσε σαν κεραμίδι εις την κεφαλή, αλλά μάλλον νοούμε διαφορετικά τη λέξη.

Και πάλι σ'ευχαριστώ, καταπληκτικό πραγματικά.

Νimertis είπε...

φίλε μου Δ μου είχε λείψει το σχόλιό σου... ευχαριστώ για το άγγιγμα... και τις επισημάνσεις σου... με βοηθούν, με διδάσκουν...