Πέμπτη 29 Απριλίου 2010



Ο κος Α
Ο ευέλικτος νους
 του μοναχικού ισορροπιστή

Καρδιές κλειστές
και δάκρυα παγωμένα
δεν θέλω να υμνώ
είναι η μοναξιά του ποιητή
μια φυλακή φτιαγμένη από όνειρα νεκρά
είναι η ψυχή του ερημίτη
μια χιονισμένη κορυφή
και απρόσιτη…

Βλέμματα ορφανών παιδιών
και προδομένα δειλινά
δεν το αντέχω να ιστορώ
είναι η μητέρα ενός στρατιώτη
κάστρο που αγναντεύει το θάνατο
είναι το κλάμα ενός περιστεριού
ό,τι απόμεινε από μια κερδισμένη μάχη…

Χέρια που αγγίζουν το κενό
και σώματα που στερεώνουν το τίποτε
κουράστηκα να τραγουδώ
είναι η ανάσα ενός εργάτη στη γη
ιερή σαν αίμα
είναι η προσευχή ενός χαμένου ασώτου
φωτιά σε έναν άδειο ουρανό…
.
.
.
Στο άσπρο
θα αντιστοιχώ πάντοτε το μαύρο
Κάποιες φορές
που θα είμαι γκρι
θα είμαι αθέατος
κρυφός θα είμαι απ’όλους

Στο αχανές
πάντα θ’αντιστοιχώ
εσένα

Στο μαύρο
πάντα θ’ αντιστοιχώ το άσπρο
Αν τύχει σκιές να αδράξω από γκρι
θα είμαι δόνηση
θα είμαι μουσική
και θα σωπαίνω

Στο άπειρο
θα αντιστοιχώ
πάντα εσένα

Στη νύχτα
έμαθα να αντιστοιχώ το πρωινό
μα κάποτε δεν είμαι νύχτα
ούτε αυγή
κάποτε είμαι απλά ένα φεγγάρι φωτεινό
κι άλλοτε ένας θλιμμένος ήλιος
Κι όταν χρειάζομαι κι άλλο λευκό
κι όταν μου λείπει φως για να υπάρξω
θα το δανείζομαι από σένα

Έμαθα στην αγάπη
να αντιστοιχώ
μόνο αγάπη…
.
.
.

Ο κος Α
γεννήθηκε απλά
χωρίς θορύβους
κι είναι γι’αυτό
αόρατος σχεδόν
και τυχερός
που δεν υπάρχει για κανέναν…

Ο κος Α
αναγνωρίζει στον ήλιο τον εαυτό του
αλλά δεν είναι ποιητής
γιατί αγνοεί πράγματα στοιχειώδη
όπως τι είναι «λέξη» και τι «πρόταση»
και τι «σημείο στίξης»

Ο κος Α
όμορφα
και συνειδητά
απλά
υπάρχει…

Ο κος Α
είναι με τη Νύχτα
αξεχώριστος
κι όμως
δεν είναι μάγος
γιατί δεν έμαθε πράγματα βασικά
όπως τι είναι «μαγεία»
και «πανσέληνος»
και «άνθος του κακού»

Ο κος Α
όμορφα
ροϊκά
πολύ απλά
υπάρχει…
.
.
.
Ο κ. Α είπε:
Το όνομά μου αρχίζει από Α. Για την ακρίβεια, το όνομά μου είναι το Άλφα, Και από Α αρχίζουν λέξεις που αγαπώ. Όπως η λέξη αγώνας και η λέξη άγνωστο. Όπως η λέξη απρόοπτο και η λέξη άνθρωπος. Ναι, το όνομά μου είναι το Άλφα. Και έτσι συστήνομαι.

Και ο κ. Α είπε επίσης:
Κληρονόμησα τον άνθρωπο και αυτόν κληροδοτώ. Τίποτε άλλο δεν γνωρίζω εκτός από αυτό. Δεν είμαι ευτυχισμένος ούτε δυστυχισμένος. Δεν είμαι ασήμαντος ούτε σημαντικός. Δεν είμαι γεμάτος ούτε κενός. Είμαι απλά προορισμένος να είμαι. Και αυτό προσπαθώ να ανιχνεύσω σε κάθε μου βηματισμό.
Αποτελούμαι από φωτιά. Πολεμώ ό,τι με απειλεί αλλά δεν μπορώ να σκοτώσω. Θέλω να μάθω πως μπορώ να ισορροπώ ανάμεσα στο άπειρο και στη στιγμή. Θέλω να μάθω γιατί είμαι αχανής και γιατί είμαι πεπερασμένος.

Αποτελούμαι από νερό. Αγκαλιάζω το χτες με το σήμερα και είμαι ποτισμένος μονάχα από την προσδοκία του αύριο. Είμαι ροϊκός και ταυτόχρονα συμπαγής.
Αποτελούμαι από αέρα. Αλλάζω διαρκώς, κινούμαι, ελίσσομαι, μεταμορφώνομαι κι αυτό με ανανεώνει, με αναγεννά, με εμπλουτίζει.
Αποτελούμαι από γη. Στο πέρασμα των χιλιετηρίδων μαθαίνω τον εαυτό μου, στο πέρασμα των αιώνων αιχμαλωτίζω γνώση και επιβιώνω.
Είμαι τετραπλός και ενιαίος.
Μαθαίνω από εκείνα που περιέχω κι αυτά που περιέχουν εμένα.

Ο κ. Α μίλησε πάλι:
Έμαθα μικρός πως ο φόβος χαλυβδώνει την θέληση.
Έμαθα έφηβος πως το σώμα μου είναι κάτι άλλο απ'το κορμί μου.
Έμαθα νέος πως έχει γλώσσα ο νους και η καρδιά.
Έμαθα ώριμος πως ο χρόνος είναι το μοναδικό που δεν σου δανείζεται γιατί δεν μπορείς να το επιστρέψεις.
Έμαθα γέρος πως αν ζεις τη κάθε στιγμή είσαι αθάνατος.
Έμαθα να πεθαίνω για κάθε τι που τελειώνει.
Κι έμαθα να ζω για κάθε τι που αρχίζει.

Ο κ. Α είπε μετά:
Κάποτε ερωτεύτηκα βαθιά και πληγώθηκα πολύ. Επειδή πληγώθηκα γνώρισα τον πόνο. Επειδή πόνεσα πολύ γνώρισα την μοναξιά. Επειδή έμεινα μόνος αναζήτησα το Θεό.
Αναζητώντας το Θεό, ανακάλυψα τον εαυτό μου.

Μου αρέσει να εξερευνώ τις εποχές.
Τον χειμώνα γίνομαι εσωστρεφής και συρρικνώνομαι. Συσσωρεύω ενέργεια και μιλώ με τον εαυτό μου.
Την άνοιξη γίνομαι εξωστρεφής και εκδιπλώνομαι. Αγκαλιάζω την δημιουργία και ανθίζω ξανά.
Το καλοκαίρι ερωτεύομαι το φως και γίνομαι φως. Στερεώνω το βηματισμό μου και γίνομαι ακέραιη δράση.
Το φθινόπωρο υποδέχομαι τον πόθο του θανάτου και της ολοκλήρωσης. Ξέρω πως εναρμονίζομαι με την αρνητικότητα και αυτό με κάνει ακόμη δυνατότερο.

Έχω πολλά ονόματα. Έχω το όνομα του πνεύματος και το όνομα της ψυχής. Έχω το όνομα της καρδιάς και το όνομα του σώματος. Με καλούν και ακούω, με επικαλούνται και υπακούω. Το όνομά μου είναι ένας ήχος, μια μελωδία. Όποιος την γνωρίζει είμαι δικός του. Και είναι ολόκληρη η ζωή μου μια λαχτάρα να ακούσω τη μελωδία που θα έρθει σε συνήχηση με τη δική μου.

Είμαι μυστικός. Γιατί η αλήθεια δεν κατοικεί στο προφανές, όπως ο πλούτος των ωκεανών δεν είναι στην επιφάνεια. Είμαι μυστικός γιατί έχω πτυχώσεις, ρυτίδες και ασυνέχειες. Είμαι μυστικός γιατί σιωπώ όταν πρέπει να μιλήσω και μιλώ όταν πρέπει να σιωπώ.
Είμαι μυστικός γιατί είμαι ερωτευμένος με την αλήθεια.

Ο κ. Α είπε ξανά:
Είναι πολλά που οφείλω να σέβομαι.
Είναι αρκετά που αξίζει να φοβάμαι.
Είναι μερικά που είναι καλό να αποφεύγω.
Είναι λίγα που είναι αναγκαίο να αποστρέφομαι.
Δεν υπάρχει τίποτα απ'όλα αυτά που να μην περιέχω.

Τα παιδιά είναι η απόλυτη έκφραση.
Οι έφηβοι είναι η καθαρή δράση.
Οι ενήλικες είναι η δραστηριότητα.
Οι ώριμοι είναι η δημιουργία.
Οι γέροντες είναι ο απολογισμός.

Ο κ. Α είπε πάλι:
Θέλω να γράψω αυτά που σκέπτομαι.
Θέλω να μιλήσω γι'αυτά που με πονούν.
Θέλω να εκφράσω αυτά που με πλημμυρίζουν.
Θέλω να φωνάξω γι'αυτά που με οργίζουν.
Θέλω να κραυγάσω γι'αυτά που με σκοτώνουν.

Κι έτσι ο κ. Α έμεινε σιωπηλός.
.
.
.

Η ευελιξία
Το σχήμα
Η κίνηση
Το βήμα

Είναι το να αποκτάς συνείδηση του χρόνου σου
Είναι το να υιοθετείς του κόσμου τον ρυθμό
Είναι το να ζηλεύεις στα άμορφα την απειροσύνη
Είναι το να ποθείς στα άχρονα την αθανασία…

Η αλήθεια
Το πρόσωπο
Το ένα
Το κανένα

Και μόνος συνεχίζεις
Μόνος εκπυρώνεσαι
Μόνος σου πολιορκείς
Μόνος σου αλώνεσαι

Η κίνηση
Η μουσική
Το έναυσμα
Το χρώμα

Είναι το να εκπλήσσεις
Κι όχι μόνο να εκπλήσσεσαι
Είναι το πληρώνεις
Κι όχι μόνο να πληρώνεσαι

Είναι ποτέ να μην σκοτώνεις
Ακόμη κι αν σκοτώνεσαι

12 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ο ευέλικτος νους του μοναχικού ισορροπιστή
με Άλφα εκφαίνεται!..
Μέσα από την αντιστοιχία των αντιθέτων, αδράχνεις την υπέρτατη έκφραση της Ποίησης!..

Ποιητή μου
με Άλφα σε έχω σκαλισμένο
στην καρδιά μου!..
Σε φιλώ!

Vaso Mprataki είπε...

...Κάποτε ερωτεύτηκα βαθιά και πληγώθηκα πολύ. Επειδή πληγώθηκα γνώρισα τον πόνο. Επειδή πόνεσα πολύ γνώρισα την μοναξιά. Επειδή έμεινα μόνος αναζήτησα το Θεό.
Αναζητώντας το Θεό, ανακάλυψα τον εαυτό μου...

Τον λάτρεψα αυτόν τον Α...άραγε να ξέρει πόσο πιο σοφός βγήκε μέσα από όλα αυτά;
Θαρρώ ότι κάπου τον συνάντησα...και το θεωρώ τιμή μου γιατί με αποκάλεσε αγαπημένη φίλη του...


Έχω πολλά ακόμα να διδαχτώ από την γραφή σου Νημερτή ...

Σου στέλνω
τους χαιρετισμούς
και την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε, δεν έχω παρά να ζητήσω με σεβασμό την άδεια σου να Αναδημοσιεύσω αυτή την εσωτερική πνοή, αυτη τη βιωματική ροή που με με πλημμύρισε...
Σ'ευχαριστώ ξανά.

Υ.γ: Νίωθω να τονίσω χρωμματικά ή εμφατικά κάποια σημεία του κειμένου, μα με προβληματίζει το γεγονός μήπως στρεβλώσω την αίσθησή και τη ροή του.
Θα'θελα τη γνώμη και την συμβουλή σου.

Lilly M. είπε...

Ένας τέτοιος κύριος Α δεν είμαστε όλοι μας οι Άνθρωποι άλλωστε;
Τα μισά να λέγαμε απ᾽αυτά που αποκάλυψες εσύ στον εαυτό μας και θα γινόμασταν και ανθρώπινοι..

Ευχαριστώ για τις σκέψεις.

Lilly M. είπε...

Ένας τέτοιος κύριος Α δεν είμαστε όλοι μας οι άνθρωποι άλλωστε;
Τα μισά απ᾽ αυτά που αποκάλυψες να λέγαμε στους εαυτούς μας και θα γινόμασταν και ανθρώπινοι..

Σ᾽ευχαριστώ για τις σκέψεις.

Νimertis είπε...

Πυρφόρα μου αγαπημένη, νιώθω προνομιούχος να είμαι στο ανάγλυφο της καρδιας σου... δεν το είχα φανταστεί όταν ξεκινούσα τούτη τη περιπέτεια της... ηλεκτρονικής έκθεσης μου πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες ότι θα αποκτήσω τόσο ακριβούς φίλους... είμαι πιο πλούσιος σήμερα απο ποτέ... σ'ευχαριστω από καρδιάς!
--------------------------------
Βάσω μου, το ήξερα, το ένιωθα ότι ο κος Α θα σε άγγιζε, θα μιλούσε μέσα σου... πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί σε μια ψυχή τόσο ευγενική που αγαπά την έκφραση με βαθύ λυρισμό, με χρώματα τόσο πλούσια... την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου!
-------------------------------
φίλε Δ, δεν έχω λόγια να πω... με έχεις καθηλώσει... και βέβαια έχεις την άδεια να αναδημοσιεύσεις τον κο Α και να τονίσεις όποια σημεία θέλεις... το άγγιγμά σου ξέρω πως είναι με σεβασμό και με τιμά ιδιαίτερα, το ξέρεις πια, η προσοχή σου...
-------------------------------
Ναι Λίλλυ, ένας τετοιος κος Α είναι ο άνθρωπος... ο Ανθρωπος... δυνητικά... κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σου, το χρόνο σου...

goofyMAGOUFH είπε...

Στην Ανάσα αντιστοίχησε την Ανάσα
ως ταπεινός προσκυνητής της ζωής
που ακόμα μαθαίνει
μέσα από τη μοναχικότητα και
ολοκεκληρώνεται
μέσα από τη διύπαρξη...

Νimertis είπε...

ναι αγαπημένη μου Γκούφη... ακόμα μαθαίνω... δόξα στους θεούς, δεν σταμάτησα να μαθαίνω... κι από σένα έχω μάθει πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου, ενδεχόμενες επισημάνσεις θα τις προσμένω με ιδιαίτερη αγωνία και ευχαρίστηση.

Σ'ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου προσέφερες να καταδυθώ...
Ήταν εμπειρία για εμένα τον ίδιο, να μάθω εσένα και μέσα απο εσένα τον ίδιο μου τον εαυτό.

Σ'ευχαριστω.

Νimertis είπε...

εγώ ευχαριστώ θερμότατα φίλε Δ, τόσο την τύχη για τη συνάντησή μας όσο και για την μοναδική τιμή να φιλοξενηθώ στον χώρο σου που από τη πρώτη στιγμή ξεχώρισα! τα λόγια φτωχά κάποιες φορές... πολύ φτωχά!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

θα μπορουσε ποτε να υπαρχει ενας τετοιος ανθρωπος;
μηπως θα τον ειχαμε τεμαχισει για να τον καταλαβουμε, να τον μελετησουμε;
αλλοι απο μας θα τον ονομαζαν προφητη ,σωτηρα, λυτρωτη
μπορει μερικοι να θελαμε να τον προσεταιριστουμε, να τον χρησιμοποιησουμε, να τον εχουμε ως προκαλυψη, ως αλλοθι
και διαφορα αλλα ωραια πιθανον θα καναμε στον κ Α
μπορει, ας πουμε , να οικοδομουσαμε κι ενα συστημα φιλοσοφικο, μπορει και μια θρησκεια,

εμεις λοιπον θα καναμε την δουλεια μας,
ομως ο κ Α θα ηταν πια απων

τωρα που το σκεφτομαι καλε μου φιλε μπορει ολοι μας να κρυβουμε τον κ Α μεσα μας, και να φοβομαστε να τον εκφρασουμε, να τον φερουμε στο φως,
σκεπτομενοι τι μας επιφυλασσουν οι γυρω μας που κι αυτοι κρυβουν τον κ Α μεσα τους σκεπτομενοι τα ιδια,

ναναι αραγε ετσι;

η αλλη σκεψη που κανω διαβαζοντας το γραπτο σου ειναι πως ο κ Α μαλλον θα εχει και το αντιθετο του
κι οσο μπορω να διεισδυσω στην σκεψη σου καλε μου φιλε, νομιζω ειναι σα να λες,
πως οι αντιφασεις δεν ειναι αυθυπαρκτες, μαλλον ειναι αποτοκος της αδυναμιας μας να δουμε την ενοτητα, το ολον, να ζησουμε πληρεις και φθαρτοι μαζι

κατι τελευταιο, πολλες φορες θα ηθελα αυτα που γραφεις να μην αντιστοιχουν στην "πραγματικοτητα",
για να μπορω να τα προσπερασω, να μην χρειαστει ν αναμετρηθω μαζι τους, να μην χρειαστει να τοποθετηθω, να μην χρειαστει να διαλεξω,
δε γινεται ομως να μην γυρεψω την αφυπνιση-την οδυνηρη αφυπνιση-
οταν ερχομαι στα μερη σου

Νimertis είπε...

αγαπημένε μου ΛΕΤ, διάβασα και ξαναδιάβασα το σχόλιό σου το οποίο με ενεργοποίησε για να σκεφτώ αρκετά... ναι, πάνω στον Α θα μπορούσε να οικοδομηθεί μια θρησκεία, μια φιλοσοφία, ένα ακόμη ιδεολόγημα... κι όμως, ο κος Α θα συνέχιζε να υπάρχει μακριά από όλα αυτά, μακριά από λατρείες, από ύμνους και... ψαλμούς και δοξολογίες... όπως αυτός ο εσωτερικός Α που φιλοξενούμε και καμιά φορά ξεμυτίζει δειλά για να υπενθυμίσει την παρουσία του...
και στο θέμα των αντιφάσεων έχεις τα δίκια σου... και βέβαια δεν μπορούμε να δούμε τα διεστώτα παρά μονάχα ως πόλους και όχι ως εργαζόμενα αρμονικά αντίθετα για την ύπαρξη διαφοράς δυναμικού που, στην ιδανική περίπτωση, ισορροπούν... εκείνος που αρνείται πάντα να δει το Όλον είναι ο νους... ο νους συκοφαντεί την όραση και προπαγανδίζει την μερική έποψη... τον συμφέρει καθώς έτσι μπορεί να αναλύει, να τεμαχίζει, να αποδομεί... η θέαση του Όλου είναι τραυματική για το νου όσο λυτρωτική είναι για το ε ί ν α ι...
σ'ευχαριστώ για τις γόνιμες σκέψεις, για την ευκαιρία να εργάζομαι περισσότερο μέσα από τις παρατηρήσεις σου, να μοιράζομαι όσα με φορτίζουν...