Δυο χιλιετίες
Δε θα αρκεστούμε στο παράλογο
Θα έρθει ο ήλιος του Αυγούστου
Και θα τα σαρώσει όλα
Δεν θα κλονιστούμε από το Μάταιο
Γιατί είμαστε παιδιά του
Και το περιέχουμε…
Χωρίς να νοιάζομαι αν τρεμοπαίζει η φλόγα μου
Θα γνωριστώ με τη ψυχή μου
Θα της απλώσω το χέρι
Με κλειστά τα μάτια
Και θα στερεώσω το άγγιγμά της
Στα αγέννητα καλοκαίρια που με περιμένουν.
Κι αν δεν με ευνοήσει ο πόνος
Ή ο προκρούστης χρόνος
Ξέρω καλά κρυμμένη ένα κήπο
στη Γεσθημανή
Που φίλησαν το θεάνθρωπο
Πριν τον προδώσουν
Κι εκεί θα αναπαυτώ…
Δεν θα πλαγιάσουμε ανέμελοι ξανά
Ένα παιδί που αναχώρησε πρόωρα
Για την εντελέχεια του Μυστικού
Δεν τη φοβάται την έσχατη μέρα
Έχει τόση ενέργεια
Τόση καθαρότητα τούτο το αξημέρωτο σύμπαν
Που όλα φωτίζονται
Και όλα αθανατίζουν…
Κάποτε ο τυφλός φοβήθηκε
Τη λάσπη στα μάτια του
Γιατί ήξερε πως είναι πιο καυτή η μέρα
Της επίγνωσης
Από τη νύχτα της άγνοιας
Τούτο δεν τον εμπόδισε
Να τοπογραφήσει μια αιωνιότητα φωτός
Και αναλώθηκε ηδονικά
Στην οργιαστική Εδέμ της νέας ζωής του…
Ζήλεψα εκείνο το τυφλό
Και τον φιλοξενώ στο πιο κρυφό
Δωμάτιο της ψυχής μου
Δυο χιλιετίες του μιλώ
Και είμαι σε ετοιμότητα ολοκαύτωμα να γίνω
Επιτέλους
Και να ξαναδώ…
Μάης 2009
5 σχόλια:
αυτόν τον άγνωστο τυφλό
που φιλοξενώ
στο κρυφό το δώμα της ψυχής μου
κάποτε τον ήξερα
και του σιωπούσα..
μετά τονε λησμόνησα
και τώρα τον ζήλεψα
και πρωταγωνιστής έγινα
για ν' αντικρύσω ζωή...
Σε φιλώ, φίλε μου αγαπημένε!
"Ένα παιδί που αναχώρησε πρόωρα
Για την εντελέχεια του Μυστικού"
δε νομιζω πως μπορω να πω κατι γιαυτους τους δυο στιχους
ειναι απλως αποκαλυπτικοι!!!
Πυρφόρα μου αγαπημένη... σε κείνο το κρυφό δώμα, πόσα δεν φιλοξενούμε... ευχαριστώ πολύ!!!!
------------------------------------
ΛΕΤ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ!!! χαίρομαι σαν μικρό παιδί που ξαναβλέπω σχόλιό σου... αλήθεια το λέω... είναι υπέροχο που επικέντρωσες τη ματιά σου σε τούτους τους στίχους... ίσως να είναι και ο λόγος που έφερα ξανά σε ανάρτηση τούτο το ποίημα... και με αφορμή κάποια γεγονότα προσωπικά τελευταία...
Αυτό το καλοκαιρινό πρωινό του Σαββάτου επέτρεψε μου ποιητή την ψυχή μου να την ακουμπήσω στους παρακάτω στίχους και οδηγό μου να τους κάνω στο μεγάλο ταξίδι της
της αυτογνωσίας ...
"Χωρίς να νοιάζομαι αν τρεμοπαίζει η φλόγα μου
Θα γνωριστώ με τη ψυχή μου
Θα της απλώσω το χέρι
Με κλειστά τα μάτια
Και θα στερεώσω το άγγιγμά της
Στα αγέννητα καλοκαίρια που με περιμένουν"
Ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο
με την αγάπη και τα φιλιά μου!!!
νιώθω πως με τιμάς εξαιρετικά Βάσω, αγαπημένη μου φίλη... κι είναι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο όταν ξέρω ότι το Μαύρο Ρόδο θα σε φιλοξενεί στα πέταλά του... την αγάπη μου!!!
Δημοσίευση σχολίου