Μορικόνε
Και το είναι μου
έσταζε
τη φυγή σου
δάχτυλα
του χρόνου
φορούν το δαχτυλίδι σου
δείχνουν το φεγγάρι σου…
για μένα
ακόμα αόρατα είναι…
Πάνω στο τοίχο
έχει απομείνει η ανάσα σου
ξέχασες στο σεντόνι
ένα καλοκαιρινό σου βλέμμα
και δεν αντέχω
πια να σκεπαστώ…
Άκουγα Μορικόνε
και πέθαινα
ανοίγω τη παλάμη μου
σου είχα αρπάξει ένα χαμόγελο
και δεν στο δίνω
αν
λέω αν
απόψε αποδράσω
να χαμογελά κάτι επάνω μου…
Πάνω στο τοίχο
έχει σκαρφαλώσει η ζωή μας
φέρε μου το πρωί τσιγάρα
και καφέ
κι ένα ακόμη σ’αγαπώ
για να έχει το κουράγιο
ο ήλιος να ανατείλει πάλι
Ιουλ 09
18 σχόλια:
"..ξέχασες στο σεντόνι
ένα καλοκαιρινό σου βλέμμα
και δεν αντέχω
πια να σκεπαστώ…"
Θα το έλεγα καταπληκτικό με όλα τα Θαυμαστικά μαζί!!!!!!!!!
Αν δεν μ έβρισκε κατάστηθα το :"ανοίγω τη παλάμη μου
σου είχα αρπάξει ένα χαμόγελο
και δεν στο δίνω
αν
λέω αν
απόψε αποδράσω
να χαμογελά κάτι επάνω μου…"
Πως να ξεπεράσεις πια τον ..εαυτό σου Νημερτή;;
Καλημέρα και σ ευχαριστώ που το διάβασα...
Σ'αυτόν τον τοίχο που γατζώθηκε η ζωή για να φέξει εκείνο το χαμόγελο
και να κυλήσουν στο λευκό σεντόνι τα χρώματα και τ' αρώματα ολόκληρης ζωής ...οι ήχοι του Μαρικόνε αντιβοούν παντού....
Σημαδεύουν τον χρόνο να στον κρατήσουν λίγο ακόμα ...παραπάνω.......
Είναι σαν να προσπαθώ να μετρήσω τα φύλλα ενός τριανταφυλλου κι όλο χανω τον αριθμό !!!!
Καλημέρα Νημερτή !!!
Υ.Γ κι αυτο το Ecstasy of Gold
είναι θεϊκό !!
Βλέπω ένα παράθυρο στην αγριάδα του κόσμου, Νημερτή..
Και μια σταγόνα δάκρυ να το διατρέχει..καλύτερα, έτσι, να μη φανεί ο μεγάλος λυγμός της ψυχής...
Είναι ό,τι ένιωσα, διαβάζοντάς Σε...
Την αγάπη μου, αδελφέ!!!
«…το είναι μου έσταζε τη φυγή σου…» … αυτό είναι… έτσι τη νοιώθεις τη φυγή… αποσπά κομμάτια σου… από παντού… έχει πάρει μαζί της και τις πέντε αισθήσεις σου… σε έχει αφήσει μια αύρα, να πλανιέσαι πάνω από ίχνη που μόνο η έκτη, η μόνη πιστή σου αίσθηση αντιλαμβάνεται…
Θα το πω και εδώ: Στο μαύρο ρόδο συντελούνται πράγματα μαγικά! Είναι εκεί ο Νημερτής, ένας μάγος του λόγου!!!
…θα ήθελα σε κάθε ανάρτηση να αφήσω ίχνη από το συνεπαρμένο πέρασμά μου, αλλά μου είναι ακατόρθωτο… όχι, δεν είναι το διαρκές έλλειμμα του χρόνου… ούτε η βασανιστική απουσία των λέξεων… είναι που όλη αυτή η διαδρομή με ξόδεψε… με μερικές μικρές ανάσες μόνο, χάραξα λίγα λόγια εδώ… στους ήχους του «Μορικόνε» σου…
Τη καλησπέρα μου!
ερωτικότατο ποίημα με τη χροιά του
ανικανοποίητου
έτσι μου δόθηκε
να είσαι πάντα καλά
Ο ήλιος ανατείλει πάντα ...ίσως για πάντα... παίρνουμε τη δυναμη και τη ζέστη του και προχωρούμε... όσο αντέχουμε .... όσοι μπορούμε...
Φιλιά απίστευτε γητευτή των λέξεων...
Μόνο κράτησε ό,τι έμεινε δικό μου
στο σεντόνι..
στο πάτωμα ρούχο πεσμένο..
στο τραπέζι φιλί σε κυβάκι ζάχαρης..
Κι αν αργήσω να γυρίσω,
μην το προσφέρεις για να γλυκάνει τον καφέ της η επόμενη αγάπη σου..
Θέλω την προσφορά μου με Αγάπης Πνευματικό Δικαίωμα Κατοχυρωμένο..
Έτσι σ'αγαπησα..
κι έτσι θελω ν'αγαπηθούμε ως το Τελος..
εκει που η Μνήμη θα σβήσει τους δρόμους....
και το κυβάκι θα λιώσει από μόνο του στο χρόνο...
Φιλί.... φυσικά, κυβάκι ζάχαρης για τον καφέ σου!!!....
τσιγάρα, καφές, σ' αγαπώ. . .
τα τρία στοιχεία που καθιστούν τη "συνθήκη"
της ανατολής του ήλιου αναγκαία και ικανή. . .
νιώθω ψυχή, τρυφερή, μελωδία μαγική οι λέξεις, ονειρική εικόνα οι στιγμές... σ' ευχαριστώ Νημερτή, είναι ανεπανάληπτο να σε διαβάζω... φιλιά
Ρεγγίνα μου, ειλικρινά με άφησες άναυδο… και θα έλεγα και με… κόκκινα μάγουλα… μια όμορφη καλημέρα σου εύχομαι…
Σε κάποια σου ποιήματα έχω ανάλογα συναισθήματα Δέσποινα… [όσο για το Ecstasy of Gold… μήπως σου ψιθύρισε κανείς ότι είναι από τα αγαπημένα μου; Ειλικρινά με έχει συντροφέψει σε άπειρες διαδρομές μου…]
Μια μυστική γέφυρα μας συνδέει Πυρφόρα μου… το’χω νιώσει έντονα αυτό… δεν ξέρω πως συνέβη είναι όμως κάτι το πολύ δυνατό και υπέροχο… πολλά φιλιά για την ημέρα σου!!
Όπως είναι γεμάτο υπέροχα χρώματα και εικόνες και λόγια το ιστολόγιό σου, έτσι και στο σχόλιό σου αυτό nameliart… κι αν συντελούνται μαγικά πράγματα στο Μαύρο Ρόδο, είναι που εσείς το αγγίζετε και δίνει το άρωμά του… σ’ευχαριστώ!!
Ελένη μου, ναι, τούτη η χροιά δεν λαθεύεις, εκπέμπεται… αν είναι έτσι, ο Μορικόνε έχει λόγο να παίζει ακόμα… καλημέρα σπουδαία ποιήτρια!
Κρατάω το κυβάκι σου Κάκια μου για να φτιάξω το πρωινό μου καφεδάκι… κάτι μου λέει ότι θα έχει μια άλλη γεύση… μια υπέροχη μέρα να έχεις…
…διότι Γκούφη μου, κάποιες μέρες δεν ανατέλλει ο ήλιος… παραμένει εκεί, καρφωμένη η νύχτα να σε ακολουθεί…
Αναγκαία και ικανή συνθήκη ε; μου θύμισες την Αλεγβρα τώρα… αλλά είναι μια έκφραση που αγαπώ…
Σε άγγιξε ο Μορικόνε περισσότερο μάλλον που είναι ο υπεύθυνος για εσωτερικά ταξίδια ανεπανάληπτα Σιλένα μου… καλημέρα φίλη μου… το χαίρομαι πολύ όταν σε υποδέχομαι…
Τιποτα πιο γοητευτικο απο τις αυθορμητες εξομολογησεις καρδιας.Με το σκηνικο της φωτογραφιας και τις λεξεις σου ,αυτο ηρθε στα αυτια μου.
http://www.youtube.com/watch?v=_5mCdBTfNu0
"Κουβαλω εναν άγιο στην καρδιά μου
και εχω κι εναν αμαρτωλό στην τσάντα μου
Τα μάτια μου είναι πράα και οι διαφάνειες στο κεφάλι μου δεξιά
καθως η Λετισια γερνει επάνω μου
και αγγιζει τα φρικτα μου χέρια
Εχω ενα αίσθημα ηρεμίας
Δοκιμάζω τις σκέψεις μου
Μυρίζω τον ιδρώτα μου,
Mε δεδομενο πως ο δρομος αντεχει τους λεκέδες ,
αφήνω πισω μου ίχνη για τα σκυλιά
αφήνω πισω όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που χρειάζονται
για να με βρει ένοχο
και να μου χρεώσει πράγματα
καθώς δεν υπάρχει χώρος
και θέση στον δρομο για τον αθώο άνθρωπο
Ξέρω ότι λοξοτομώ."
Λιγοι στιχοι απο αυτο που σου παρεθεσα να ακουσεις.Η μεταφραση ειναι δικη μου.
Αφιερωμενο
:)
http://www.youtube.com/watch?v=mLXQltR7vUQ
Mε έχεις αφήσει άφωνο και δεν μπορώ να σχολιάσω με την μαγεία της γραφής σου ποιητή
Θα στο κλέψω να το ξέρεις
εξαιρετικό το τραγούδι που μου παρέθεσες και σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου, τη προσοχή και την διεισδυτικότητά σου Διόνη (τι όμορφο όνομα!!!)
όσο για τη μετάφραση... σα να μου φάνηκε καλύτερη κι από το... πρωτότυπο!!!
Φίλε Δημήτρη, αθάνατη μουσική από μυθικές ταινίες... ίσαμε 2000 φορές τις έχω δει... σ'ευχαριστώ!!!
Διονυσια με βαφτησανε ,αλλα ολοι Διονη με φωναζουν.Σ'ευχαριστω πολυ.Κριμα που δεν γνωριζω το δικο σου,για να σου ανταποδωσω το κοπλιμεντο.:)
πολύ όμορφο και το Διονυσία αλλά υπερέχει το Διονη... Αντώνης...
Αντωνιος...ο αιωνιος εραστης της Κλεοπατρας.Ακομα και τ'ονομα σου αρχιζει υποθετικα.Μυστηριακος σκοτεινος σκορπιος με αυτοκαταστροφικες τασεις.Γι αυτο εμβαθυνεις..τοσο.
Αντωνης λοιπον.
Μ'αρεσει :)
από εσένα Διόνη, ναι, περίμενα μια τόσο ενδιαφέρουσα ανάλυση... ποτέ δεν είχα σκεφτεί το ΑΝ του ονόματός μου ως εκκίνηση υπόθεσης... αποκαλυπτικό αυτό...
Μυστηριακός... υπάρχει και κάτι άλλο;
σκορπιός... και ελπίζω όχι σκόρπιος...
με αυτοκαταστροφικές τάσεις...
παιδιόθεν στο άθλημα...
[και ομολογώ κρυφά πως με κολακεύει που σου αρέσει το όνομά μου...]
Δημοσίευση σχολίου