Άλικο σώμα
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Αρνούμαι τη διαφυγή…
Δεν μπορώ να σου μοιάσω
Αδελφέ μου άνεμε
Συμπαγής είμαι
Και πιο φθαρτός
Πιο δοκιμασμένος
Απ’όσο φαίνομαι…
Σε μακέλεψε
Το ξέρω
Το χαμόγελό της
Έσπασε ο καθρέφτης σου
Και αποφεύγεις τα θραύσματα
Που σε ματώνουν…
Όπου πατάς πια
Είναι τα ίχνη της
Και αρκέσου
στην ανάμνηση ενός κόσμου
Που δεν στερεώθηκε ποτέ στο άδολο βλέμμα…
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Αρνούμαι την υπεκφυγή…
Είμαι νοητός
Κι όμως ένσαρκος
Κι επιτέλους
Με αγγίζω
Και νιώθω πως πονάω…
Σε νίκησε
Το χαίρομαι
Η ζεστασιά της
Απλωνόσουν
Σαν καταχνιά
Στη κάθε λέξη
Στη κάθε ανάσα μου
Και έχεις τώρα συρρικνωθεί
Σε ένα τόσο δα μικρό
Θαυμαστικό!
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Σε φιλοξενώ…
Αγνόησε τα σημάδια
Στο μαρμάρινο δέρμα μου
Αγνόησε τις λαιμητόμους
Στους ψιθύρους
Του αίματος
Αγνόησε τις στοιχειωμένες λίμνες
Στις σιωπές μου…
Αγκάλιασέ με μόνο
Κλείσε με στις παρενθέσεις
Της αποδοχής σου
Και νιώσε με που γεννιέμαι ξανά
στην επόμενη
ζωντανή σου λέξη…
Ιαν2010
19 σχόλια:
Ποιός είναι άραγε ο μεγαλύτερος εχθρός;Αυτός που έφυγε ή αυτός που έμεινε;
Και γίνομαι άνεμος
να σ' αγκαλιάσω..
Και περνάω απ' τους πόρους σου
στη ζωή σου -
Μέσα εκεί είσαι!..
Οι χτύποι εκεί ακούγονται δυνατά
δεν ψιθυρίζουν!..
Κι εκεί,
κι ας σπάσουν οι καθρέφτες μου,
τρυπώνω στις πύλες
της Αλήθειας σου, Νημερτή!..
Την αγάπη μου!!!
Λέξη, Πύλη υποδοχής..
όσο διαβάζεις, τόσο εισχωρείς..
όσο γράφεις, τόσο διαχέεσαι...
Δεν υπάρχει έρωτας που δεν εξάντλησε όλα τα λεκτικά περιθώρια...
Κι εκεινος ο φραγμός της Γλώσσας Νημερτή, διαστέλλει το πεπερασμενο του και ο ερωτευμενος γινεται Ποιητής!...
θαυμασμός και δέος για τις άρρητες εκρήξεις των στεναγμών του έρωτα... Νημερτή, είναι καταπληκτικό αυτό που έγραψες και τόσο αληθινό που μου προκαλεί ρίγος
καλημέρα
Ο ποιητής μπορεί να γίνει άνεμος και να φτάσει εκεί που επιθυμεί η καρδιά του. Και όλα αυτά, χωρίς να τον αντιληφθεί ούτε ο αναγνώστης!
Έσπασε ο καθρέφτης σου
Θα ήθελα πολύ να δω, τι βλέπεις μέσα σε τούτον τον καθρέφτη Ονειρευτή...
Υπέροχος ... όπως πάντα....
"Σε μακέλεψε
Το ξέρω
Το χαμόγελό της
Έσπασε ο καθρέφτης σου
Και αποφεύγεις τα θραύσματα
Που σε ματώνουν…"
Επικύνδινο να σπάνε οι καθρέφτες..δε ξέρεις ποτέ πιο κομμάτι σου που δεν θέλεις θα φανεί..
και προχωρώ το ερώτημά σου Κάρμα... ποιος αληθινά έφυγε και ποιος έμεινε;...
η τελευταία σου φράση Κάκια ένα ολόκληρο ποίημα...
Silena μου σ'ευχαριστώ πολυ...
με ταξιδεύεις στις διαστάσεις σου Γουίκα... καλησπέρα
τι βλέπω άραγε μέσα απ'αυτό το καθρέφτη Νερένια μου; τι βλέπεις εσύ; το ανείπωτο ίσως...
καλησπέρα Μαριελ... καλώς ήρθες στο Μαύρο Ρόδο... με ερέθισε το σχόλιό σου... από τη μια, το κάθε θραύσμα ένα στοιχείο της μερικότητας... από την άλλη αυθύπαρκτο Ολον... ευχαριστώ...
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Σε φιλοξενώ…
Πραγματικος μαγνητης τα λογια σου.
Συμπαγής και φθαρτός!
Νοητός και ένσαρκος!
Τι άλλο από γέννημα θρέμα του Απείρου. . .
Καλημέρα, Νημερτή!
re παιδια
sorry
το Αλικο σώμα τι σημαινει
τι ειναι ?
Nimerti δυνατο αυτο που εγραψες
......
nimerti
λεω να σου κλεψω των Μοσλέχ Εντίν Σααντί και τα λεγωμενα του ...
εσυ τι λες ??
μην σου φανη παραξενω αν το δεις στο ιστολογιο μου :)
τα λεμε
'συν τοις άλλοις'... συνάντησις και στο Μαύρο Ρόδο! σ'ευχαριστώ...
επισημαίνεις τα ζεύγη, τα δίπολα, τις διττές υποστάσεις... Γκούφη μου... καμιά φορά αναρωτιέμαι... αν είμαστε σε ένα μαγικό φασματοσκόπιο πόσα χρώματα θα καταγράφαμε στο αόρατο αυτό και άπιαστο 'σώμα' που λέμε ε ί ν α ι...
Δημήτρη μου, κατ'αρχάς να σου πω ότι με βάση τους Τεγόπουλο - Φυτράκη, η λέξη άλικος παράγεται από την τουρκική ρίζα al (=κόκκινος) και την κατάληξη -ικος... σημαίνει τον βαθυκόκκινο, τον φλογάτο λένε πάλι οι ίδιοι... φλογάτος... ωραία λέξη αυτή...
όσον αφορά στον Σααντί εννοείται ότι μπορείς να τον... 'κατακλέψεις' κανονικά... κάνω ότι δεν βλέπω... να σαι καλά φίλε μου... είσαι ένας από εκείνους που εκτιμώ και συμπαθώ πολύ...
Αν την καλοκοιτάξεις θα δεις ότι είναι πιο ζεστή όταν γυμνή φοράει τις λέξεις σου.
Φόβε, όμορφο αυτό που είπες...
σε μακέλεψε το χαμόγελο της και αυτή είναι πληγή που δε γιάνει εύκολα.θελει χρόνο και άλλα χαμόγελα αλλά που να τα βρεις αυτα, δύσκολος και ο χρόνος δύσκολα και τα χαμόγελα
"..Κλείσε με στις παρενθέσεις
Της αποδοχής σου
Και νιώσε με που γεννιέμαι ξανά
στην επόμενη
ζωντανή σου λέξη…"
Μεγαλειώδες!
Το Αιστάνθηκα με την Ψυχή!
καλημέρα magdalena... έστω και με καθυστερηση σ'ευχαριστώ πολύ... δύσκολος και ο χρόνος και τα χαμόγελα... τα είπες όλα μου φαίνεται...
Ρεγγίνα είναι μεγαλειωδες αυτό που γράφεις... οτι σε άγιξε τόσο βαθιά... τι να πω εδώ εγώ; μόνο σιωπώ... και ευχαριστώ...
κειμενο που φανερωνει το γλυκο βυθισμα του ερωτα..η μουσα που βαφτιζεται αλικη στην θυσια της σαρκας κ στην ανασταση της..
Δημοσίευση σχολίου