Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010


Ανθρωπομέτρης

Σάρκινα λουλούδια
φυτρώνουν σε μια άρρωστη γη
πάνω τους κόκκινες δροσοσταλίδες
ο χρόνος
δηλητηριάζει τα φύλλα
και τους μίσχους
ποτίζει με ιχώρ που αχνίζει
Σε είδα ξέρεις
στ’ όνειρό μου
γινόσουν χώμα
γινόσουν δέντρα
γινόσουν σύννεφα
γινόσουν αίμα…

Ο ανθρωπομέτρης
άπλωσε ένα λευκό μανδύα
πάνω στο πρόσωπό μας
το φως τρυπώνει μέσα από τη σκέψη
η αθανασία τρυπώνει από τη προσευχή
η αγάπη απόλυτη τιμή
και δεν αντέχει
ν’αργοπεθαίνει στο περίπου…
Σε είδα πάλι
ν’αγκαλιάζεις τον ήλιο
μονάχα με το χαμόγελό σου
καιγόσουν
γλώσσες φωτιάς
εξέχεαν τα σωθικά σου
και δεν ζητούσες να εξαγοράσεις
το πυρετό με τη δροσιά
αλλά το αύριο
με το τώρα
χωρίς να ξέρεις
πως ζούσες ξανά και ξανά
όλο το παρελθόν σου
σε μια εξάχνωση του απείρου
μόνο…

Ο ανθρωπομέτρης
άνοιξε ένα από τ’αναρίθμητα κελιά του
έβγαλε έναν ανήλικο ήλιο
στον λευκό σου κόρφο τον απίθωσε
άγγιξε τα πλευρά σου
τα φτερά σου άνοιξαν
σε άγγιξε στο πρόσωπο
και η λάμψη από την ομορφιά σου
απλώθηκε σε χίλια στερεώματα
άγγιξε το μυαλό σου
για να μπορέσεις να τον δεις
κι ύστερα
χαμογελώντας σαν μικρό παιδί
με μια του κίνηση
χώρισε το σώμα απ’το κεφάλι
και το ζεστό σου αίμα
που πλημμύρισε την μαύρη θάλασσα
του απείρου
έγινε γεννήσεις
έγινε θάνατοι
έγινε ρίγος
έγινε χώρος
έγινε άνθρωποι
ξανά…

Νοε 2009

12 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Κι όμως...

ήπια το Χρονικό Δηλητήριο σταγόνα σταγόνα...
συνήθισα....

εθιστηκα στη Δοσολογία του Παρα-Ιατρείου της Ζωής..

Δεν αφέθηκα στην αλλοτρίωση....στη φθορά...και στην αλλοίωση...

Μόνο το κορμί άφησα βορά στο στόμα των Ανέμων..

αλλα εκείνη την Νιφαδα της Ψυχής μου αναλλοίωτη την Φυτεψα ν'ανθισει στο πιο εύφορο έδαφος του Απείρου ...

εκει όπου οι Ευαισθητοι πίνουν νερό στις όχθες του Στίχου...
αιωνίως.....


Σε φιλω....

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως… δεν περίμενα τέτοια κατάληξη. Με εξέπληξε. Ωραίο ποίημα!
Καλή σου μέρα.

V είπε...

Τι να πει κανείς για τις λέξεις, για τον ρυθμό τους όταν αποκτούν τέτοια ικανότητα να αγγίζουν πολυεπίπεδα?
Τίποτα.
Τις σέβεται σιωπηλά...και αφήνεται.

Μια καλημέρα nimertis :)

Νimertis είπε...

εκει όπου οι Ευαισθητοι πίνουν νερό στις όχθες του Στίχου...

να δω πότε θα σε 'κλέψω' και θα φτιάξω ένα άλλο ιστολόγιο... κρυφό για να παρουσιάζω τις σκέψεις σου ως δικές μου...
ο πειρασμός μεγάλος!!!

την αγάπη μου όμορφη ψυχή!!

V σε καλωσορίζω με χαρά στο Μαύρο Ρόδο. είναι πολύ τιμητικά τα λόγια σου για μένα... μια γιορτινή καλημέρα!!

nameliart είπε...

Διαδρομές εξαίσιες!
Στη σαγήνη των οσμών του... Στο χάδι της αφής του... Στους βαθείς φιλτραρισμένους φωτισμούς του...
Στο μαύρο ρόδο σου!

Καλά Χριστούγεννα Νημερτή!

Νimertis είπε...

nameliart σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου... να περάσεις όμορφα Χριστούγεννα και γεμάτα νέες εμπνεύσεις! εσύ ξέρεις να μεταβολίζεις την έμπνευση σε μοναδική δημιουργία! να σαι καλά!

~reflection~ είπε...

Δε γίνεται να κλέψεις κάτι που χαρίζεται, Νημερτή...

και χαρίζω, σημαίνει έχω...

θυμασαι το μικρό θαυματουργό κειμενακι?...


Ότι έχεις
είναι σαν να μην το έχεις
αν δεν το χαρίσεις..


Επίσης, δεν ασπάζομαι την κατοχύρωση των ιδεων....

Οι Ιδέες και τα κείμενα ανήκουν σε όποιον καταφέρουν να συγκινήσουν...

αρα?....

ολα δικά σου......

Νimertis είπε...

εντάξει το λοιπόν Κάκια μου... πήρα και την άδειά σου... σύντομα θα διαπρέψω σε νέο χώρο με 'αλλωνώνε' κείμενα [για να μην ξεχνάμε και την σωστή χρήση της γλώσσης]...

υπέροχη ψυχή... από τη δική σου ανεξάντλητη πηγή είναι όμορφο να ξεδιψά κανείς...

τα φιλιά μου και τις ευχές μου...

ποιώ - ελένη είπε...

Καλά Χριστούγεννα φίλε Νιμερτή και είθε ο άνθρωπος να βρεί το μέτρο του
φιλιά πολλά

Νimertis είπε...

Καλά Χριστούγεννα, φωτεινά και ζεστά να έχεις φίλη Ελένη... τι εξαιρετική ευχή... την υιοθετώ πάραυτα!!

^.^ είπε...

... makes me want to live ...again ... yes, I want to live ... I ... will ... live ... Love, cat.

Νimertis είπε...

Hello Cat! Thank you very much for your thoughts!