Ήταν σοκαριστικό να τον ακούς…
Το απέραντο χυμούσε μέσα μου
Γινόταν ένα με τη σάρκα μου
Ένα με το αίμα μου
Το στερέωμα με τρυγούσε
Και δεν το αρνιόμουν
Δεν το φοβόμουν
ήθελα να γίνω αόρατος
και μαζί ορατός…
Υπήρχε η αποφορά του δέους
σε κάθε του λέξη, σε κάθε του ανάσα…
Το αδιανόητο με κατοικούσε
Γινόμουν ξενιστής του
Γινόμουν δέσμιος
Και φύλακάς του
Έπρεπε να μάθω
Να μάθω να ψελλίζω απ’την αρχή
Ως και τ’όνομά μου
Στη δική Του αρχαία γλώσσα
Έπρεπε να μάθω
Ν’ακούω την ύπαρξή μου
Μέσα απ’τη δική Του μουσική…
Τα χέρια του κρατούσαν το κεφάλι του
έσφιγγαν τα μηνίγγια του
Έκλαιγε
Αλλά δεν ήθελε το φαινόμενο να σταματήσει…
Το Υπέροχο με άλωνε
Ένα προς ένα όλα τα κύτταρά μου
Του παραδίνονταν
Γινόμουν η εταίρα του
Η πόρνη του
Με εκφύλιζε
Με εξαγόραζε
Και ήταν το μόνο που είχα τόσο πολύ ποθήσει
Από την αυγή της ζωής μου
Το Κοσμικό Διανόημα
Το Δέντρο
Ο Όφις και ο Κήπος
Η δίχως αρχή Αρχή Όλων
Με διαπερνούσε
Με έναν ασύλληπτο ρυθμό
Απλωνόταν μέσα μου
Δήωνε τις αντιστάσεις μου
Φυλάκιζε τις ενοχές μου
Με απελευθέρωνε…
Πάλευε να κρατήσει την καρδιά του
Να μην εκτοξευτεί απ΄το στήθος του
Ξέρω πως πια θα είμαι σιωπηλός
Αδελφέ μου
Αρχίζει εκείνο που δεν έχει όνομα
Να με βαφτίζει στο Ιχώρ του
Ανασαίνω το πρώτο Φως
Κι έχω τη γεύση όλων των ανήλικων ωκεανών
Της Δημιουργίας
Στα χείλη μου…
Αν θελήσω να πιω θα πεθάνω
Αν θελήσω να εισπνεύσω αναλώνομαι
Αν τολμήσω να εκπνεύσω…
Θα γεννηθώ ξανά
και δεν θα σε γνωρίζω...
και δεν θα σε γνωρίζω...
Ιαν 2012
8 σχόλια:
Born again and again and again ... don't choose the curse of kharma ... look over the edge ... it's peaceful ... choose peace of mind. Love, cat.
But, there is not only Karma, my friend Cat... there is also Darma... Anyway, in this case, to be born again is not a curse... maybe is the opposit... my love...
Διαβάζω
Κι έπειτα κάποιοι στίχοι με επιλέγουν
Τους σημειώνω...
Σήμερα πρόσεξα ότι έχουν συνοχή. Κάποια στιγμή θα έχω ένα ποίημα από εδώ γραμμένο για μένα. Τι παράξενο...
"Το Κοσμικό διανόημα/το Δέντρο/Ο Όφις και ο Κήπος/Η δίχως αρχή Αρχή Όλων/ Με δοαπερνούσε/Με έναν ασύλληπτο ρυθμό.."
θα έλεγα μόνον με έναν ασύλληπτο ΡΥΘΜΟ θα μπορουσαμε να κατανοήσουμε και τον ίδιο τον Ρυθμό του Κόσμου, αν και αυτό είναι το "επικίνδυνο' να εκτοξέυσει την καρδιά απ'το στήθος.
Γι αυτό είναι οι φίλοι, οι αδελφοί εν χρόνω και α-χρονο φίλε μου, να κρατούν την καρδιά να την πίνουν, να στην δίνουν μαζί με την δική τους να την πιείς, να ξαναμπεί στο αίμα σου, να έχουμε να ζούμε αληθινά με την υπέροχη ψυχή σου. Δε ξέρω, ίσως να γίνομαι όσο γερνώ συναισθηματικός..
Μαζί σου φίλε..σε παρακολουθω με αγωνία
k.Mer... μήπως δεν είναι παράξενο που 'χύνουμε τα σωθικά μας' πάνω στο χαρτί... όση επιτήδευση κι αν έχει η γραφή, όση 'κατασκευή' κι αν προϋποθέτει, όση αυτοδέσμευση... ας το πει ο καθένας όπως θέλει... διαβάζοντας ξανά κάτι 'που δραπέτευσε' από μας και μπήκε στις σελίδες, τρομάζουμε...
Την καλησπέρα μου...
Ναι, αγαπημένε μου φίλε... γι'αυτό είναι οι φίλοι... σ'ευχαριστώ που το έγραψες... που το νιώθεις... ξέρεις πως κι εγώ με την ίδια αγωνία και προσοχή σε μελετώ... είναι μια... μυστική σχέση αυτή... την αγάπη μου έχεις...
Κοσμική Συνάντηση,
σαν η Σταγόνα να θυσιάστηκε στο μέσον του Συμπαντικού Ωκεανού,
κομμένη στα δύο, τρία... όσα...
μένοντας εκτεθημένη με τον Πυρήνα σε Σχάση Εαυτού,
να αποσυναρμολογεί μόρια από το υγροπλεγμένο της Κορμί,
ώσπου όλο το Οξυγόνο της Πνοής όλων των Ποιημάτων που αναγνώστηκαν στους Αιώνες
εισχωρήσει στην μικροδιάστατη ρωγμή της,
εκεί όπου χωρά το κλειδάκι της Δημιουργίας και του Όποιου Παραδείσου της Ταύτισης με το Όλον...
Ξεκλειδώνεις Σκέψεις
κι ας μπλοκάρεις τη Γήινη Φοβία μας...
Υπέροχος....
καλησπέρα Κάκια μου... σ'ευχαριστώ... έχεις τον μοναδικό σου τρόπο να εισχωρείς στα έγκατα...
Δημοσίευση σχολίου