Όνειρα
Τα καλοκαίρια
σφάζαμε τη θάλασσα
πίναμε το άσπρο αίμα της
και κάναμε έρωτα
ώσπου να γίνει άηχη η απληστία μας
Από το μολυσμένο σώμα της
έρεε ανεμπόδιστο το ποτάμι του χρόνου
Ο πρώτος που την είδε νεκρή
ήταν Αυτός που φέρνει την Αυγή
την ήπιε με μια αβυσσαλέα δίψα
κι ύστερα σπάταλα τη ράντισε
στα πρωινά του ανθρώπου
Το φθινόπωρο
κάναμε ανίερες επικλήσεις
στους αρχαίους θεούς
τσακίζαμε το Ζαγρέα
πάνω στα βράχια
και η Κόρη
μας έδειχνε με προστυχιά
τους λευκούς μηρούς της
Οίκτο δεν είχαμε
και δεν ξέραμε καμιά αμυχή της ύπαρξης
με το πραγματικό της όνομα…
Εκείνος την αγάπησε
πιο πολύ απ’όλους μας
της έδωσε στα στήθια το αιώνιο γάλα
να μεγαλώσει τα βλάσφημα παιδιά του
της έδωσε το λίκνισμα της φθοράς
κι ύστερα την κλείδωσε για πάντα
στην ανάσα των βροτών…
Το χειμώνα
ικετεύαμε για λίγη αιωνιότητα
διψασμένα παιδιά
γυρνούσαμε στις αλάνες του απείρου
κανείς δεν είχε βλέμμα για μας
κι όταν απελπισμένοι πια
χτυπούσαμε τη πόρτα
στο Γέροντα – Δέντρο
εκείνος είχε πάντοτε για μας
μονάχα αλήθεια…
Η Άγνοια και η Πενία
ήταν οι τροφοί της
τη βύζαιναν κι οι δυο μαζί
από το στήθος της πρώτης
ρουφούσε όξινο αίμα
ενώ η δεύτερη
της έπλενε αργά το στόμα
με δάκρυα πικρής επίγνωσης
που ποτέ δεν έφτασαν
ως τα μύχια της ψυχής της…
Την Άνοιξη
κλαίγαμε για τις νοσηρές ιαχές μας
στη θεά με τα επτά πέπλα που ερχόταν
κλείναμε την πόρτα
κι ετοιμαζόμασταν
να συμφιλιώσουμε
ξανά
το αχώρητο με το ενσαρκωμένο
Ο ερμαφρόδιτος
ήταν ο πατέρας
που λιμοκτονούσε από την πρώτη Αρχή
για λίγη αγάπη
κι όταν την γέννησε
την έσφιξε τόσο δυνατά στα χέρια του
που το βλέμμα της χύθηκε απ’τις κόρες
κι έλουσε βροχή από όνειρα
τον ύπνο των ανθρώπων…
Φεβ2010
Lines world
Late spring. The first lily rise to the surface.
6 σχόλια:
Ντανού - όσο Νερό κι αν γεννήσει η Γη δεν ξεπλένεται η Περιέργεια του Ανθρώπου...
Λουγκ - Όση Φωτιά από τον Πυρωμένο Ηλιο κι αν φωτίσει τα Σκοτάδια μας, πάλι η Αγωνία θα παραμονεύει στις Στροφές των Ποιημάτων.....
ΜεταΦυσικά ΜεταΦράζεσαι.......
πάντα... κι αβίαστα......
η περιέργεια του ανθρώπου... ευλογία και κατάρα μαζί... αλλά έστω... χωρίς τη θυσία του βλέμματος δεν γεννιέται το όραμα...
σε φιλώ Κάκια μου...
It's all letting go ... it will come back to you if it was yours in the first place ... Love you, cat.
Το καλοκαίρι είναι η αρχή της διαδοχής του χρόνου της ψυχής, και η ματιά στη θάλασσα, μιά θάλασσα όμως που νεκρώνει και νεκρώνεται, είναι η αρχή του βλέμματος. Μίλησες πριν για το βλέμμα που θυσιάζεται. Σε τι άραγε;
Ας συνεχίσουμε την "πορεία" στις εποχές. Θα έλεγα πως το φθινόπωρο ακούγεται και λέγεται σωστά σαν η ανίερη επίκληση της κάθε διαδοχής των εποχών. Αν η άνοιξη είναι μια μετάβαση στην άνοδο, το φθινόπωρο τί είναι άραγε. Με έκανε να σκεφτώ η συμβολική σου για το φθινόπωρο. Η βαθύτερη επιλογή μου "υπέρ" του χειμώνα, μου έδωσε τη σωστή θέση να απολάυσω την εικόνα σου του χειμώνα. Φυσικά η ευμένειά μου σάυτην την εποχή ίσως "στρεβλώνει" την ματιά μου στο ποίημα. Μου αρέσει βλέπεις να γυρνώ στις αλάνες του απείου διψασμένος και ικέτης, ο καθείς με τα βίτσια του φίλε μου! ελπίζω να μην παρερμηνεύω το ίδιο το ποίημα. Η άνοιξη που τώρα αποχαιρετάμε είναι η δική σου εποχή νομίζω, η εποχή της ενσάρκωσης και της αναγέννησης, της συμφιλίωσης του απείρου με την σάρκα, την ενσάρκωση.Μακάρι να μπορούσα να ακολουθήσω αυτήν την αίσθηση....
Πολύ πυκνό το ποίημα. Σ'ευχαριστούμε φίλε μου..
να σου πω την αλήθεια φίλε μου Ιωάννη, περισσότερο προς το χειμώνα βρισκόμουν πάντα... αλλά τα τελευταία χρόνια η λαχτάρα για την εσωτερική άνοιξη ίσως να υπερισχύει της 'γκόθικ' και 'νταρκ' φύσης μου... η άνοιξη με μελαγχολεί ακριβώς όσο και με χαροποιεί... είναι πάντα η τελευταία διαφυγή, είναι το έσχατο σύνορο... ο χειμώνας όμως έχει το σπέρμα της μεταμόρφωσης, έχει μυστικισμό, ενδοστρέφεια και υπόσχεται πάντα την άνοιξη... η άνοιξη δυστυχώς καταναλώνεται πάντα πολύ γρήγορα... αυτά βέβαια είναι σχηματικές τοποθετήσεις χάριν της ωραίας συζήτησης που πάντα με αφορμή τις σκέψεις σου έχουμε... να'σαι καλά...
φίλη μου αγαπημένη Cat σ'ευχαριστώ που με διαβάζεις με τόση επιμονή και αγάπη παρά τα ζητήματα της γλώσσας που σε ένα ποιητικό κείμενο είναι σχεδόν αξεπέραστα... να'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου