Τρίτη 1 Μαΐου 2012




OmeAeternus 


…και υπήρχαν δρόμοι σκοτεινοί κατά τη διάρκεια της ημέρας
έγκυες γυναίκες απέβαλλαν δίπλα σε περιττώματα σκύλων
μοναχικοί εφιάλτες έκραζαν τους ονειρευτές τους
λεπροί  κανίβαλοι νάνοι
ιερουργούσαν στις εκκλησίες

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…


…και υπήρχαν παιδιά πρησμένα από το χτες
δημαγωγοί σάτυροι και νεκρονόμοι
κρεμασμένοι έξω από τα σπίτια τους από τσιγκέλια
στα σχολεία
οι καθηγητές ουρούσαν πάνω στα βιβλία τους

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…


…και λάμβανε την θεία κοινωνία ο μοιχός
και δεν νεκρωνόταν
και λάμβανε την θεία κοινωνία ο βλάσφημος
και δεν νεκρωνόταν
και λάμβανε την θεία κοινωνία ο άγιος
και πυρπολείτο το σώμα του

και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από το λερό κορμί της Γης…


…και πήρε τα παιδιά του ο Κερασφόρος
και τα έκλεισε όλα σε μια μεγάλη κιβωτό
της έβαλε φωτιά που θέριεψε με ανθρώπινο λίπος
και όταν κατέκαυσε ό,τι είχε απομείνει στην ταλαίπωρη γη
ανελήφθη στους ουρανούς

και το πνεύμα του Θεού δεν περιφερόταν πια
πάνω απ’ το λερό κορμί της Γης…

Απρ2012

Apocalypse
Who can save us?

13 σχόλια:

Ange Alexiou είπε...

Ποιος θα μας σώσει απ΄του σωτήρες. (Για τη φωτο)
Σε συνδυασμό ποίημα και φωτογραφία, έχω εξασφαλισμένους τους εφιάλτες... :P
Τρεις φορές το διάβασα. Μου θύμισε λίγο Μάτεσι.
:)

Eυαγγελία είπε...

Ουτε Θεος ουτε Δαιμονας αντεχουν πλεον να περιφερονται πανω απο το λερο κορμι τουτης της γης.

Σου ευχομαι λοιπον εναν Ομορφο Μαη με μυρωδιες ανθρωπινες.

Νimertis είπε...

καλησπέρα φίλη μου misoagnosti... κατά βάση πρόκειται για ένα ευχάριστο, ανοιξιάτικο ανάγνωσμα... να'σαι καλά!

Νimertis είπε...

ευπρόσδεκτες οι ευχές αοράτη μου... ανταποδίδω! αλλά με λιγότερη ζέστη... δεν είναι ώρα ακόμη να ΄'ψηθούμε'...

Eriugena είπε...

Ένα σκοτεινό όραμα;
Δεν νομίζω..εγώ το εξέλαβα ως μια εικόνα της δαιμονικότητας των μικρών δαιμόνων που δεν γνωρίζουν ότι είναι δαίμονες, μέχρι να τους κλείσει ο "αρχηγός" τους σε αυτήν την μεγάλη κιβωτό, και να τους κατακαύσει με το ίδιο το λίπος της βρωμερής τους ζωής!
Η απλότητα της ανάληψης διαφωτίζει την σαφή εικόνα του κακού σε μια ανοιξιάτικη μέρα που δεν επιδέχεται αμφισημίες, αν και είναι ικανός ο μάστορας-ποιητης και γι αυτές...έτσι το λαμβάνω, και παίρνω το θάρρος να το διαβάζω σαν ένα γιορτινό ποίημα νίκης και εκδίκησης του καλού. όσες αμφιβολίες κι αν έχουμε για την έννοιά του!
Δεν σχολιάζω τη εικόνα όλης της βεβήλωσης που γίνεται, ας σκεφτούν όλοι οι παπάδες που δεν την καταλαβαίνουν, και ας αρχίσουν (σιγά..) να αμφιβάλλουν για το σε ποιούς δίνουν την (κάθε) θεία κοινωνία..
Στέκομαι στο "δημαγωγοί σάτυροι και νεκρονόμοι"..όντας επίκαιρο, άν και δεν με κόφτει τελικά η επικαιρότητα για να κρατήσω την "νεκρονομία"..μια λέξη-νόημα σφαίρα για την κάθε βεβήλωση της εξουσίας, γιατί πριν απο εξουσία είναι νεκρονομία, και αν είναι νεκρονομία είναι εξουσία...ας μην είναι ασφαλείς εν τη αθωότητά τους οι "αντεξουσιαστές νεκρονόμοι" λοιπόν!

Νimertis είπε...

όταν έγραψα στην φίλη μου misoagnosti πως πρόκειται για ένα ανοιξιάτικο ανάγνωσμα, δεν ήθελα καθόλου να την ειρωνευτώ... ίσως να υπερέβαλα μεν, αλλά και τούτο έγινε γιατί η πρώτη ανάγνωση μπορεί να μοιάζει... γκόθικ, στην ουσία όμως, όπως με την ανάλυσή σου Ιωάννη μου καταδεικνύεις, είναι ένα ποίημα νίκης... μέσα από το νταρκ σκηνικό, υπάρχει ένα πέρασμα σε μιαν άλλη διάσταση...
βεβαίως η νεκρονομία (ας μην βιαστεί όμως κάποιος να παραβάλλει το Nekronomikon του 'τρελού Άραβα' που υπήρξε στην οργιώδη και υπέροχη αλλοκοσμική φαντασία του Χ.Φ. Λάβκραφτ) είναι κεντρικός άξονας Ιωάννη μου...αλλά είναι κι αυτό αρχή μιας πολύ μεγάλης συζήτησης!

[ώστε αριστεριστής φίλε μου... για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...]

^.^ είπε...

There is always something/ someone else to explore ... life goes on ... it's just around the corner ... that will keep mankind going for a while longer ... hope is eternal, thankfully. Love you, my friend. Always, cat.

Βεατρίκη είπε...

Αυτό το "μητρικό" σύμπλεγμα του -παρα-πλανητικού "δον ζουάν" κατά τα άλλα - κερασφόρου της φωτογραφίας που μαζεύει τα παιδιά του ερμηνεύει και τον "θεό" της άλλης Αποκάλυψης...
Ωραία, λοιπόν, να κάνω μια ευχή: είθε να φύγουν τα παιδιά της shamballa - ποτέ στο επανιδείν!- και να μείνουν επί γης οι ανέκαθεν θεοί...
:)

nameliart είπε...

Ένας σύγχρονος Ψαλμωδός γίνεσαι εδώ φίλε Νημερτή και ρέει σαν ψαλμός κανονικός η γραφή σου... Έτσι κυλούσαν οι λέξεις στο μυαλό μου καθώς διάβαζα και τα συναισθήματα που ένιωσα ήταν πολύ παρόμοια μ' εκείνα όταν διάβαζα την Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Σε χαιρετώ και εύχομαι καλό Μάη, με ό,τι επιθυμείς!

Νimertis είπε...

Hope is eternal... να είσαι καλά αγαπημένη φίλη Cat... με ακεραιότητα και ευελιξία...

Νimertis είπε...

Μελίνα φίλη μου, έχει μια υφολογική 'σχέση' ίσως το συγκεκριμένο ποίημα με την 'βιβλική' αντίστοιχη αλλά, αυτό μονάχα ως επιτήδευση και στόχευση... για να επιτευχθεί το... αντίθετο...
εύχομαι όμορφο Μάη και σε σένα!!

Νimertis είπε...

ή ίσως να σηκωθούν και να φύγουν όλοι τους και να μας αφήσουν στην ησυχία μας Βεατρίκη... πιο πολλούς εφιάλτες έφεραν παρά όνειρα... ό,τι άγγιξαν το λέρωσαν...

Βεατρίκη είπε...

Το θέμα, χρυσέ μου, είναι να μην είμαστε κι εμείς ανάμεσα σε αυτούς...
Η α-κεραιότητα στοιχίζει, θέλει θυσίες και αγώνα, και συγχρόνως ισορροπίες όχι σε βάρος της αγάπης...
Χαιρετώ, με ελπίδα!