Στήθος
Το σταχτί δεν θα ζήσει
άλλο δε θα τυραννήσει το φως
εκείνο που γεννιόταν απ’τη σκιά του Νάρκισσου…
αν ήσουν ένα κατάλευκο ρόδο
θα σε αρνιόμουν
Το σκοτάδι θα εκλείψει
ο Περσέας βγήκε απ’το κατώφλι του νου
και η Μέδουσα κοιτάζει τον εαυτό της
και αφανίζεται
αν ήσουν ένας απόστατος κρίνος
θα σε αγνοούσα
Το αγόρι εισέρχεται στο Ναό
με το δεξί του χέρι λαβωμένο
έχει δυο μάτια άπληστα
και ένα σκισμένο τετράδιο ποιημάτων
στον κόρφο του
και του σιγοτρώει την καρδιά
κάθε μέρα
εδώ
στο βωμό θα το αφήσει
και θα επιστρέψει το αίμα του
στις φλέβες
αν ήσουν ένα κλεμμένο βλέμμα
θα σε εξόριζα
στο Νότιο σύνορό μου
είσαι ένας επαναστάτης ήλιος
και σε φιλοξενώ
στο στήθος
στο στήθος
για να με καις…
Μαρ2012
Rose in morning dew
12 σχόλια:
"Το σταχτί δεν θα ζήσει
άλλο δε θα τυραννήσει το φως"
Με τους υπέροχους σου στίχους που ομνύουν στο φως θα καίμε τις φυλλωσιές του στήθους μας με επαναστατημένους ήλιους
Καλησπέρα
γλυκύτατη Ελένη σ'ευχαριστώ από καρδιάς... εντός μας όλοι οι γαλαξίες και όλα τα σύμπαντα, έτσι δεν είναι; Να'σαι καλά φίλη μου...
Ούτε ο απόμακρος κρίνος, ούτε το κατάλευκο ρόδο, μπορεί να συγκριθεί με τον Ήλιο στη καρδιά, τον Ήλιο που μπορούν να δούν μόνο όσοι αντιστρέφουν τη ροή των πραγμάτων ακυρώνοντας τη θυσία τους, την συντελεσμένη σε ένα πραγματικό θυσιαστήριο, όπως η ποίηση..
Πόσο θα ήθελα να εισέλθω κι άλλο στο θυσιαστήριο σου αυτό που γυρνάει τα πράγματα πίσω, και γυρνάει και αυτή την ποίηση, που δεν είναι αυτοσκοπός, στις φλέβες του παιδιού. Τότε η Μέδουσα θα κοιτάξει τον εαυτό της των ειδωλικό στον καθρέφτη, και θα χαθεί, τότε θα ανατείλει για πάντα ο Ήλιος..
Αρχοντικέ φίλε μου σε φιλώ!
Να με καίς..σαν πυρίκαυστη άγρυπνη μνήμη..έτσι κι αλλοιώς το Ανθρώπινο εφικτό δεν είναι επί ματαίω.
Όμορφο βράδυ Αντώνη μου.
Μέσα εδω η δική μου επίγνωση σταθερά δυναμώνει. :)
έχεις έναν ιδιαίτερο τρόπο να με συγκινείς με αυτά που γράφεις Ιωάννη μου... είναι κάτι βαθύτερο από την ματιά σου... είναι κάτι ανώτερο που έχει να κάνει με ποιότητες της ψυχής σου...
σε φιλώ κι εγώ εκλεκτέ μου φίλε!
πάντα αυτή η μνήμη... πυρίκαυστη... πολύ όμορφη τούτη η λέξη...
να περνάς όμορφα Αερικό μου... η σκέψη μου είναι πάντοτε κοντά σου...
ΤΕΛΙΚΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΓΕΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΦΩΣ!
ΑΛΛΑ ΠΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ - ΑΝΤΕΧΟΥΝ, ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΝ;
δυνατό το ερώτημά σου φίλη μου Νέλλυ... χάρηκα που είδα το σχόλιό σου... σ'ευχαριστώ...
καλημερα!!Νημερτη μου ποσο τακτοποιεις τον εσωτερικο λαθυρινθο...ο Μινωταυρος εχει κι αυτος τις αδυναμιες του..πως φανταζει οταν εχεις την κατοψη..και πως οταν εισαι μεσα κι ας εχεις το νημα...Σε γλυκοφιλω!!!
σε φιλώ κι εγώ Γκουίν μου...
Σκέφτομαι πως την ώρα που κάποιοι τραβούν επίμονα την κουρτίνα να μην τους τυφλώσει ο Ήλιος,
Εσύ με ορθάνοιχτο Νου
κάθεσαι στο τραπέζι της αιχμηρής ευτυχίας
και γευματίΖεις Πυρωμένο Κράμα Ιδέας με κουταλοΠίρουνα Ελευθερόστιχου Ελιγμού,
και με κοφτές ανάσες από λέξη σε λέξη δροσίΖεις στιγμιαία το εσωτερικό παρανάλωμα....
Φιλί....
δεν τολμώ να προσθέσω το παραμικρό σε όσα μοναδικά μου έγραψες Κάκια μου... ένα γλυκό φιλί κι ένα ζεστό ευχαριστώ... περισσότερο γιατί με νιώθεις...
Δημοσίευση σχολίου