Σε
κείνο το παλιό σου όνειρο
Θυμάσαι;
Στεκόσουν
στο μικρό αίθριο
Σε
μια στάση ιερής από-στασης
Απ’ό,τι
ψηλαφείται
Απ΄το
νου…
Τον
περίμενες
Ο
ουρανός έπεφτε κομμάτια
Σαν
αρχαία σιωπή
Πρώτα
γινόταν μια μαύρη θύελλα από ρόδα
Που
κλείναν τους ορίζοντες
Και
σχημάτιζαν παράξενες σκεπτομορφές
Από
τους μύστες των αιώνων
Κι
ύστερα βροχή, τόσο πυκνή
Που
σου πονούσε τη σάρκα…
Δεν
φοβόσουν
Μονάχα
άνοιγες το στόμα σου
Να
πιεις…
Σε
κείνο το όνειρό σου
Κείνος
που σε κλείδωσε
Ανάμεσα
σε γη και ουρανό
Σου
αρνιόταν τη φυγή
Τον
περίμενες!
Θα
ερχόταν, το ήξερες
Μέσα
από τον αλάστορα Χρόνο
Να
σε διατρήσει
Ως
τα μύχια έγκατά σου
Να
σε αλώσει
Να
σε ενώσει με το Άρρητο…
Τον
περίμενες
Και
έπινες αχόρταγα
Με
δίψα ασίγαστη
Έπινες
την Αλήθεια…
Εκεί
σε βρίσκω
Πάντα…
Να
στέκεις
Βαφτίζοντας
το κάθε τι
Ξανά
και ξανά
Μεθοκοπώντας
Ονοματίζοντας
τα πάντα
Ένα
προς ένα τα σώματα
Και
τις υπάρξεις…
Δεκ2011
Powermaker
14 σχόλια:
I do, Nim, I do ... waiting cautiously ... what a thrill ... Love, cat.
Τέλειο!
yes my Cat... a thrill... from the ancient voices of the soul... from the Time and it's marks on us... maybe even from the inner us... the uknown deep mystic us... you have my love...
serenata μου καλησπέρα... σ'ευχαριστώ πολύ!
« Κείνος που σε κλείδωσε
Ανάμεσα σε γη και ουρανό
Σου αρνιόταν τη φυγή
Τον περίμενες!
Θα ερχόταν, το ήξερες »
Το Απόλυτο!
Μεσ' από τ' Όνειρο κι από την Χίμαιρα, αιχμαλωσία μεταξύ Γης κι Ουρανού,
Επι-Μονή στην Προσ-Μονή!
Εξαίσιο..!! ღڰۣ✿ღڰۣ♥
You wouldn't find a better fitting photo...
A poem within a poem.
Beautiful.
ακριβώς στο μεταίχμιο, στο Μεγάλο Σύνορο, έτσι δεν είναι αοράτη μου;
σ'ευχαριστώ φίλη μου... σε φιλώ...
ευχαριστώ και για το σχόλιο εις την αγγλικήν lefti μου... νομίζω κι εγώ πως αυτή τη φορά την πέτυχα τη φωτο... να'σαι καλά φίλη μου...
"Ονοματίζοντας το κάθε τι.." "Ονοματίζοντας τα πάντα" με την ιερή μέθη, που όπως σχολιάστηκε πιό πάνω, είναι στην μεθοριακή ζώνη..για πάντα, όσο και να προσπαθεί ο Λόγος ή "Λόγος"...Ανάμεσα σε γη και ουρανό, όπως έδειξε ο θεικός (άγνωστος στους σχολιαστές) Πλάτων, στο "μεταξύ", αλλά κάπως σαν κάθειρξη, με την εισβολή του Χρόνου, στο φόντο μιας ασταμάτητης βροχής, ριπών καθήκοντος πρός το αιώνιο. Όλα αυτά στο μικρό αίθριο, και όχι σε Ναούς του Νου και της πίστης. Ο ουρανός πέφτει σε κομμάτια, μια πυκνή εικόνα συνοχής μέσα στην θραυσματικότητα της αιωνιότητας..Που είναι λοιπόν οι "σκέψεις"; Μόνον εδώ δεν μπορούν να τα ταξινομήσουν όλα..
"...αλλά κάπως σαν κάθειρξη, με την εισβολή του Χρόνου, στο φόντο μιας ασταμάτητης βροχής, ριπών καθήκοντος πρός το αιώνιο. Όλα αυτά στο μικρό αίθριο, και όχι σε Ναούς του Νου και της πίστης..."
πάντοτε όσα μου γράφεις (μια μέρα θα τα εκδώσουμε μου φαίνεται) πως γίνεται και έρχονται σε μια μυστική συνομιλία με άλλες δράσεις... έβλεπα τελευταία τους Κυνηγούς, μια ταινία του Αγγελόπουλου που δεν αγαπήθηκε και πολύ και ξέρεις, ο νεκρός αντάρτης που σε όλη την ταινία πάνω σε ένα τραπέζι είναι ο πυρήνας που γύρω του περιστρέφονται όλα έρχεται και 'διαβάζεται' εξαιρετικά από τούτα τα λόγια σου...
μωρέ πρέπει να δούμε καμιά ταινία μαζί... μπας και ξεκλειδώσουν πόρτες που μου είναι ακόμη σφραγισμένες...
σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα απόψε Ιωάννη μου... για λόγους προφανείς αλλά κυρίως για λόγους βαθύτερους, εσωτερικούς...
έχεις την αγάπη μου...
πολύ πολύ όμορφο....
σ'ευχαριστώ πολύ V...
"Εκεί σε βρίσκω
Πάντα…
Να στέκεις
Βαφτίζοντας το κάθε τι
Ξανά και ξανά
Μεθοκοπώντας
Ονοματίζοντας τα πάντα
Ένα προς ένα τα σώματα
Και τις υπάρξεις…"
Εξουσιάζεις και καρποφορείς
τη θεία μήτρα της ζωής αδερφέ μου
φιλιά
το πέρασμά σου με το ιδιαίτερο κύρος του κάνει πάντοτε αίσθηση αγαπημένη μου Ελένη...
πολύ τιμητικά τα λόγια σου και σ'ευχαριστώ!
σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου