Στρώμα
Κυριακές στους τοίχους
γδέρναμε το φως
και γράφαμε για τη μοναξιά
χωρίς μελάνι, χωρίς μπογιά
μονάχα με ουρανό…
μια δρασκελιά χωρίζει
το δίκλινο του ζευγαρώματος
απ΄το μονόκλινο της απατηλής
αυτάρκειας
όμως για σένα
σκληρό θα έχω το στρώμα της μνήμης
πάντα
για να μην νιώσεις ποτέ επισκέπτης
κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι
δεν θα σου επιτρέψω
την πολυτέλεια της λησμονιάς...
ιουν2012
Headache...
15 σχόλια:
Μεγάλη αγάπη αλλά και μεγάλος πόνος...
ναι Serenata μου, το μέτρο του πόνου είναι το μέτρο της αγάπης... σε φιλώ!
"γδέρναμε το φώς"..Μια αγωνιώδης σχέση με το φώς, καθόλου μειλίχια, με τον τρόπο της αληθινής ζωής. Χωρίς μελάνι, και μπογιά, χωρίς τις μεσολαβήσεις της "θεραπευτικής" νόησης και του "μετουσιωτικού" πολιτισμού. Μια δρασκελιά, όπως λές, χωρίζει αυτό τον τόπο της αγωνίας, αλλά και της αγάπης, απο το μηδέν, το κενό. Στο τέλος, αφού έρθει το μηδέν, αφού κυριαρχήσει η απωλεια, το πείσμα του αυθεντικού βιώματος θα αντισταθεί με ένα απτό "πράγμα" της ίδιας της βίωσης. Το σκληρό στρώμα είναι το πραγματικό σύμβολο της εμμονής αυτής, η εκδίκηση της βίωσης απέναντι στις μαλακές αναμνήσεις, απέναντι στους μαλακούς ανθρώπους, τις μαλακές συνειδήσεις, την μαλακή "μνήμη"...
Πυκνό, όμορφο..
Με αγάπη φίλε μου
"κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι
δεν θα σου επιτρέψω
την πολυτέλεια της λησμονιάς"
Τι μεγάλος λόγος αλήθεια!!!
πολλά φιλιά αδερφέ μου
"...Το σκληρό στρώμα είναι το πραγματικό σύμβολο της εμμονής αυτής, η εκδίκηση της βίωσης απέναντι στις μαλακές αναμνήσεις, απέναντι στους μαλακούς ανθρώπους, τις μαλακές συνειδήσεις, την μαλακή "μνήμη"..."
ναι Ιωάννη μου
το σκληρό στρώμα
πολύ ωραία το σημειώνεις γιατί εκεί εδράζεται ένα ολόκληρο σύμπαν... και η σκληρότητα αυτή δεν έχει να κάνει με σκληροκαρδία... έτσι δεν είναι;
και τη δική μου αγάπη έχεις φίλε μου...
σ'ευχαριστώ πολύ Ελένη μου... σε φιλώ!
Πολύ όμορφο! Καλή χρονιά με ωραίους στίχους.
ευχαριστώ πολύ! με καλές εκδόσεις, καλές επιλογές και ωραία βιβλία... να είσαι καλά!
Καλημέρα Νημερτή :)
Το στρώμα της μνήμης σκληρό...
(Έχω την αίσθηση- ίσως και να το είχα διαβάσει αλλά δεν το θυμάμαι, ότι είσαι του ιδίου... ζωδίου.) :))
misoagnosti, αγαπημένη φίλη... θαρρώ σωστή είναι η αίσθησή σου!
κι Έλεγαν τάχα πως με σώματα θα άρουμε την ακινησία...
και οι Σιωπές μου ούρλιαΖαν:
Με Νου που Σαλεύει νικιέται ο Θάνατος....
Γι'αυτό Έρχομαι...
Σου κλέβω Ζωές.....
;-))))
κλέφτρα!
γλυκό φιλί...
.....μμμμμ......
Το ένιωσα πως τριΓυρίΖεις παραμονεύοντας ανάμεσα στους στίχους των Ποιημάτων σου....
Δόλωμα Ψυχής λέγεται αυτό...
μα σου κλέβω Τυρί από τη φάκα και ... χάνομαι στο Σκοτάδι, πριν με προδώσει το Άρωμα των ...Βημάτων μου!...
;-)))))
Υπέροχο....
καλησπέρα Voulaki... σ'ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου