Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013




Στρώμα  


Κυριακές στους τοίχους
γδέρναμε το φως
και γράφαμε για τη μοναξιά
χωρίς μελάνι, χωρίς μπογιά
μονάχα με ουρανό…

μια δρασκελιά χωρίζει
το δίκλινο του ζευγαρώματος
απ΄το μονόκλινο της απατηλής
αυτάρκειας

όμως για σένα
σκληρό θα έχω το στρώμα της μνήμης
πάντα
για να μην νιώσεις ποτέ επισκέπτης

κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι

δεν θα σου επιτρέψω 
την πολυτέλεια της λησμονιάς...

ιουν2012

Headache...
© Toffeur

15 σχόλια:

serenata είπε...

Μεγάλη αγάπη αλλά και μεγάλος πόνος...

Νimertis είπε...

ναι Serenata μου, το μέτρο του πόνου είναι το μέτρο της αγάπης... σε φιλώ!

Eriugena είπε...

"γδέρναμε το φώς"..Μια αγωνιώδης σχέση με το φώς, καθόλου μειλίχια, με τον τρόπο της αληθινής ζωής. Χωρίς μελάνι, και μπογιά, χωρίς τις μεσολαβήσεις της "θεραπευτικής" νόησης και του "μετουσιωτικού" πολιτισμού. Μια δρασκελιά, όπως λές, χωρίζει αυτό τον τόπο της αγωνίας, αλλά και της αγάπης, απο το μηδέν, το κενό. Στο τέλος, αφού έρθει το μηδέν, αφού κυριαρχήσει η απωλεια, το πείσμα του αυθεντικού βιώματος θα αντισταθεί με ένα απτό "πράγμα" της ίδιας της βίωσης. Το σκληρό στρώμα είναι το πραγματικό σύμβολο της εμμονής αυτής, η εκδίκηση της βίωσης απέναντι στις μαλακές αναμνήσεις, απέναντι στους μαλακούς ανθρώπους, τις μαλακές συνειδήσεις, την μαλακή "μνήμη"...
Πυκνό, όμορφο..
Με αγάπη φίλε μου

ποιώ - ελένη είπε...

"κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι
δεν θα σου επιτρέψω
την πολυτέλεια της λησμονιάς"

Τι μεγάλος λόγος αλήθεια!!!

πολλά φιλιά αδερφέ μου


Νimertis είπε...

"...Το σκληρό στρώμα είναι το πραγματικό σύμβολο της εμμονής αυτής, η εκδίκηση της βίωσης απέναντι στις μαλακές αναμνήσεις, απέναντι στους μαλακούς ανθρώπους, τις μαλακές συνειδήσεις, την μαλακή "μνήμη"..."

ναι Ιωάννη μου
το σκληρό στρώμα
πολύ ωραία το σημειώνεις γιατί εκεί εδράζεται ένα ολόκληρο σύμπαν... και η σκληρότητα αυτή δεν έχει να κάνει με σκληροκαρδία... έτσι δεν είναι;
και τη δική μου αγάπη έχεις φίλε μου...

Νimertis είπε...

σ'ευχαριστώ πολύ Ελένη μου... σε φιλώ!

librarian είπε...

Πολύ όμορφο! Καλή χρονιά με ωραίους στίχους.

Νimertis είπε...

ευχαριστώ πολύ! με καλές εκδόσεις, καλές επιλογές και ωραία βιβλία... να είσαι καλά!

Ange Alexiou είπε...

Καλημέρα Νημερτή :)
Το στρώμα της μνήμης σκληρό...

(Έχω την αίσθηση- ίσως και να το είχα διαβάσει αλλά δεν το θυμάμαι, ότι είσαι του ιδίου... ζωδίου.) :))

Νimertis είπε...

misoagnosti, αγαπημένη φίλη... θαρρώ σωστή είναι η αίσθησή σου!

~reflection~ είπε...

κι Έλεγαν τάχα πως με σώματα θα άρουμε την ακινησία...

και οι Σιωπές μου ούρλιαΖαν:
Με Νου που Σαλεύει νικιέται ο Θάνατος....


Γι'αυτό Έρχομαι...
Σου κλέβω Ζωές.....

;-))))

Νimertis είπε...

κλέφτρα!

γλυκό φιλί...

~reflection~ είπε...

.....μμμμμ......

Το ένιωσα πως τριΓυρίΖεις παραμονεύοντας ανάμεσα στους στίχους των Ποιημάτων σου....

Δόλωμα Ψυχής λέγεται αυτό...
μα σου κλέβω Τυρί από τη φάκα και ... χάνομαι στο Σκοτάδι, πριν με προδώσει το Άρωμα των ...Βημάτων μου!...

;-)))))

voulaki είπε...

Υπέροχο....

Νimertis είπε...

καλησπέρα Voulaki... σ'ευχαριστώ πολύ!