Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013




Ποταμός

της κράτησε το χέρι
και άρχισε να της μιλά

"πολλές είναι οι φορές που στάθηκα αναποφάσιστος
διλημματικός
στον κόμβο ενός Υ
και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ακολουθήσω το δεξί
ή το αριστερό σκέλος...

είχα βλέμμα και για τα δυο
είχα ενέργεια
είχα 'παύση' αρνήσεων
καμιά εσωτερική αντιπολίτευση...

αναρωτιόμουν
πώς επιλέγει κανείς;

πως 'διαλέγει';

ή ποιος τον διαλέγει
ποιος επιλέγει για λογαριασμό μας;

ήρθε η μέρα που
άκουσα και κάτι... καινούργιο
κάτι παράξενο, κάτι πρωτόφαντο
έναν... παφλασμό...
κάτω απ'τα πόδια μου...

λες και το έδαφος έβραζε
λες και η γη ετοιμαζόταν να υγροποιηθεί
να γίνει μια ρευστή απεικόνιση της αντίληψης...
μια ποιητική απόδοση της πραγματικότητας...

φοβήθηκα...

κι ύστερα
σαν από κάποιο μεγα-προβολικό μηχάνημα
τον... είδα

έτρεχε, υπέροχα αφρισμένος
μπροστά μου
κάτω μου...

ένας ποταμός!

από που ερχόταν;
που πήγαινε;

το συναίσθημα δεν ήταν απλά λυτρωτικό
ήταν μια διάνοιξη όλης της ύπαρξης
μέθεξη!

λες και υπήρχαν χιλιάδες μικροσκοπικά άλογα
που οι χαίτες τους ανέμιζαν
τα νερά του κάλπαζαν μπροστά...

και ακολουθούσαν την πορεία
που θα έπαιρνα

έτσι κι αλλιώς!"

"και...  τι έγινε μετά;" τον ρώτησε

"δεν κράτησε πολύ τούτη η εμπειρία
κράτησε ίσως όσο μπορούσα να την αντέξω...

κατάλαβα...

αντιλήφθηκα...

τούτη είναι η αληθινή μύηση
να δεις κάποτε
να αξιωθείς να δεις
τον δικό σου υπόγειο ποταμό
να τον ακούσεις
να τον υποδεχτείς
να μην τον φοβηθείς!

εκεί
το Μέγα Αρσενικό που βρυχάται την διαιώνιση
εκεί
το Αιώνιο Θηλυκό που γονιμοποιεί το Άπειρο
εκεί όλες οι πρωτοπηγές του παραδείσου
εκεί όλες οι Υγρές Φωτιές της κόλασης
εκεί όλο το διανόημα του γνωστού
και τα κατηγορήματα της σκέψης

εκεί ο μελαγχολικός στοχασμός του φιλοσόφου

η ανάσα του ποιητή
καθώς αφουγκράζεται το είναι του
εκεί
η περιπέτεια του ασκητή
στο απειροδιάστατο κελί του
εκεί
και το μοναχικό τραγούδι των αδελφών μας βάρδων
που κανείς ποτέ
δεν συγκρίθηκε μαζί τους
στην αποκοτιά
να προκαλούν το Απρόσιτο...

εκεί ο έρωτας

εκεί το λάθος
εκεί το πρώτο σου φιλί
εκεί ο ρόγχος του τέλους"

σταμάτησε για λίγο
κι ύστερα πάλι είπε...

"ναι...
να τον ακούσεις
να τον δεις!
κι ίσως
ίσως λέω
κάποια μέρα
να έχεις τα κότσια
ολόγυμνος
να βουτήξεις μέσα του
ολόκληρος!"

"κι αν αυτό... αν αυτό σημαίνει..."

"θάνατο;
όχι, δεν έχει τη φορεσιά του θανάτου
όλο αυτό το γιορτάσι...
ζωή
που όλα τα περιέχει
αλλά απαιτεί
το άλμα..."

έτσι της είπε
και έμειναν ώρα σιωπηλοί...

φεβ2012


"Raging Rush"

12 σχόλια:

Eriugena είπε...

Αλλά απαιτεί, το άλμα..
Ο θάνατος είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται οι άνθρωποι, όταν βλέπουν η "αισθάνονται" αυτό το τεράστιο ρεύμα, αφού ότι έχει όλα μέσα του δεν μπορεί να μην έχει άρνηση και μηδενισμό, αλλά όχι φυσικά μόνον αυτά. Είναι σαν να λές στον άνθρωπο ότι η αληθινή ζωή είναι αυτή η ζωή που όλα τα περιέχει, και ο φοβισμένος άνθρωπος-όλοι μας κάπου-να σκέφτεται μόνον την εξαφάνιση της σταθερότητας ταυτισμένη με τον θάνατο. Σε αυτό το ποίημα που εικονίζει το όλον, με τον δικό σου τρόπο τον χαρακτηριστικό, εμένα αυτό με καθήλωσε. Αυτό το αγωνιώδες ερώτημα του ακροατή, δεν έπρεπε να μην απαντηθεί, όντως..Έχει συνέχεια βέβαια η εικόνα αυτή. Μέχρι να βουτήξουμε ολόκληροι, ολόγυμνοι μέσα στον ποταμό..

Eriugena είπε...

Φυσικά, δεν μπορώ να μην πώ κάτι για αυτή την κονιορτοποίηση της "επιλογής"...πολύ το φχαριστήθηκα.

Νimertis είπε...

γιατί αυτός ο ποταμός, αγαπημένε μου Ιωάννη, τα εμπεριέχει όλα, ακόμα και το θάνατο... πως αλλιώς... και το δέος και το μεγαλείο και το απόλυτο... αλλά τίποτε απ'όσα είναι αληθινή ζωή άραγε δεν περιέχει το θάνατο;
τετριμμένο το ερώτημα, θα πεις... μα δεν μπορείς να εξαιρέσεις τίποτα από το Όλο...
μέχρι να βουτήξουμε ολόκληροι, καθώς το λες... ολόγυμνοι στον ποταμό...
σ'ευχαριστώ φίλε μου...

Alex είπε...

αυτό το γύμνωμα εμπρός στα φαινόμενα που δεν μπορούμε παρά μόνο να τα κατονομάσουμε , μαζί και να ενταχθούμε με επιφύλαξη στου ενός ή στου άλλου τον αυλόγηρο , πολύ μου άρεσε..
μου άρεσε και το ζευγάρωμα, η μοναξιά στη ζωή και στο θάνατο φοβίζει όταν τη συλλογάται κανείς αλλά αυτό το ζευγάρωμα μου μοσχοβολάει έρωτα ή αγάπη ή συντροφικότητα ή και όλα μαζί- σπάνια μαζεύονται όλα στο ίδιο τραπέζι κι'αποφαίνονται- κάνει τις έννοιες οικείες κι'ας μην είναι κατα βάθος!
Σε χαιρετώ εγκάρδια φίλε nimerti

Ange Alexiou είπε...

Απαιτεί άλμα "εκρηκτικού τύπου". Κατά συνέπεια και γερά "γόνατα" του άλτη, ακριβή υπολογισμό της απόστασης... εν μέσω θολής όρασης(γιατί τα εύκολα δεν αρέσουν σε κανένα)
:)

Αφροδίτη Κ. είπε...

Η απαρχή του μαγικού, η απόλυτη ένωση και αρμονία του θηλυκού με το αρσενικό αλλά και με την ίδια την φύση και το σύμπαν. Η υπέρτατη αλήθεια ψυχής και σάρκας … η ολοκλήρωση … ή ιερή ερωτική ένωση!

Νιμέρτης αναριγώ με το μεγαλείο του λόγου σου … με το μεγαλείο της συμπαντικής και θεϊκής ένωσης του Ποταμού σου!

Φιλί!

Νimertis είπε...

φίλη μου αγαπημένη Αλεξ, με συγκίνησε το σχόλιό σου γιατί ένιωσα πως το βίωσες αυτό το ταξίδι... οι λέξεις σου διαλεγμένες κι αυτή η φράση δυνατή 'κάνει τις έννοιες οικείες κι ας μην είναι κατά βάθος'
σ'ευχαριστώ από καρδιάς!

Νimertis είπε...

άλμα εκρηκτικού τύπου, καλά το λες misoagnosti... κι αν φοβάται κανείς τις απώλειες ενέργειας, έχει μπροστά του έναν ωκεανό!
το άλμα είναι που θέλει τα κότσια βέβαια...

Νimertis είπε...

Αφροδίτη μου για μια ακόμη φορά με τίμησες με τούτα τα πολύ θερμά λόγια... σ'ευχαριστώ πολύ... είναι για μένα πολύτιμες οι σκέψεις σου και η ανταπόκρισή σου...
να'σαι καλά!

~reflection~ είπε...

Θέλω να Σε δω να διαλέγεις
μπροστά σε ένα Δ
....


Δέλτα του Κορμιού με την Ψυχή....

Νimertis είπε...

στα δύσκολα είναι που θριαμβεύω!

~reflection~ είπε...

Το ήξερα!...