Λάμψη
Όμορφοι άνθρωποι
σπρωγμένοι
από έναν άνεμο - ουρλιαχτό
ριγμένοι κατάχαμα
που με ζήλια αστράφτει στο βλέμμα τους
η λάμψη
από το σπάσιμο της αλυσίδας
στον καρπό του αδελφού τους…
κι εκείνοι απλώς χαμογελούν
από αιώνες σιωπηλοί
κι όμως φλυαρούν
στα ρείθρα των πεζοδρομίων
στα παγκάκια των πάρκων
στα λεωφορεία με τις φθαρμένες θέσεις
στις καφετέριες με τις κρύες καλησπέρες…
όμορφοι άνθρωποι
επιτάφιοι που περιφέρονται
περήφανοι
και αλαζόνες
μοσχοβολούν
με άνθη νεκρά
στα στομάχια τους…
Φεβ13
I still got the blues for you
10 σχόλια:
Πόση ομορφιά φέρει η αντανάκλαση του Φωτός στον επίγειο καθρέφτη, που, αν και τεμαχισμένος, επιμένει να ορίΖει ΠνευματοΜορφές ανάμεσα στην Ύλη και στην Ενέργεια?....
Πόση ομορφιά φέρει η ρυτίδα στο πρόσωπο της Γης που βεβαιώνει πως το ποτάμι του Χρόνου επιτυχώς επισκέφτηκε τα μέρη μας μαθαίνοντας στο χέρι του Ποιητή κινήσεις Χορού πάνω στην απόκοσμη μουσική που αντηχεί με σιγουριά στα decibel της αγωνίας του?....
Πόση ομορφιά ανακαλύπτεις κάθε που οι ανασκαφές σου προεκτείνονται στις Διαστάσεις του ΧωροΧρόνου όπου Φως και Σκοτάδι καταπίνουν το ένα το άλλο με την γοητεία της Ερωτευμένης Ποίησης?.......
Κάκια...
υποκλίνομαι!!!
τι όμορφα που "μυρίζει" ο λόγος σου μέσα μου ... μοσχοβολά τρυφερότητα και ανθρώπινο! με κάνεις πιο πλούσια σε συναισθήματα κι εικόνες!
φιλί και καλησπέρα!
οι άνθρωποι παραμένουν όμορφοι ακόμη και μέσα στον κυνισμό τους... ή στην εξαλλαγή αυτού του ανθρώπινου σε κάτι άλλο...
σ'ευχαριστώ πολύ Αφροδίτη μου για την δική σου ομορφιά που καταθέτεις στο Μαύρο Ρόδο μέσα από το λόγο σου... να'σαι καλά φίλη μου...
Αυτή η αιώρηση της ματιάς σου μεταξύ της επίγνωσης της κυνικότητας των "περιφερόμενων" πλασμάτων και της τρυφερότητάς σου γι'αυτά, είναι απόλυτα προσδεδεμένη στον αγώνα του μυστικού ανθρώπου για αποκατάσταση των πάντων, τίποτα να μην χαριστεί στην ασημαντότητα της εξορίας στο (κακώς) εννούμενη ασημαντότητα, και την κατάκριση. Φυσικά αυτή η βύθιση στον κόσμο όλων των όντων κρύβει πολλές φορές ένα τίμημα που εμείς οι υπόλοιποι ίσα ίσα το αντιλαμβανόμαστε...αλλά σιγά σιγά φαίνεται ο διαρκής μεταφυσικός αγώνας για την αναβίβαση όλων..όλων αυτών που είναι "ριγμένα κατάχαμα" και ζηλεύουν μάλιστα την ελευθερία των αδελφών τους, το σπάσιμο της αλυσίδας που αυτοί πέτυχαν..αλλά ο άνθρωπος της "αποκατάστασης" των όντων θα ανακαλύψει την ομορφιά μέσα σε αυτά τα "σιωπηλά-φλύαρα" πλάσματα.
Τον ευχαριστούμε..
Με αγάπη.
αλλά ο άνθρωπος της "αποκατάστασης" των όντων θα ανακαλύψει την ομορφιά μέσα σε αυτά τα "σιωπηλά-φλύαρα" πλάσματα....
είναι τρομακτικό αγαπημένε μου Ιωάννη, το πόσο σιωπηλοί είμαστε... το πόσο σπάνια αληθινά ανοιγόμαστε, ουσιαστικά επικοινωνούμε... πρόσφατα 'έσκασε' σαν βόμβα στο κεφάλι μου, σαν έκλαμψη φωτός τούτη η αλήθεια και με σοκάρισε... το βίωμα άλλωστε πάντα σοκάρει...
κι όμως, όπως πολύ ωραία το γράφεις, τούτη η αποκατάσταση είναι και μέσα στις δυνατότητες του ευλογημένου - καταραμένου αυτού δημιουργήματος - δημιουργού...
σ'ευχαριστώ αληθινά που με προσεγγίζεις πάντα με τόση ομορφιά ανάλογη με την ανοιχτοσύνη της ψυχής σου και την ευρυχωρία του νου σου...
έχεις την αγάπη μου!
όμορφοι άνθρωποι
επιτάφιοι που περιφέρονται
περήφανοι
και αλαζόνες
μοσχοβολούν
με άνθη νεκρά
στα στομάχια τους…
Όμορφα μοσχοβολά ο ανθρώπινος λόγος
απέριττος αλλά και με εμπειρίες πλούσιες στο ενεργητικό του
πολλά φιλιά αδερφέ μου
Ελένη μου
σ'ευχαριστώ πολύ αγαπημένη φίλη...
σε φιλώ!!
Για να τονιστεί η λάμψη, γύρω της θέλει σκοτάδι. Όλα τα υλικά τα έχεις στα χέρια σου. Εκλεκτός.
Wicca!! Σ'ευχαριστώ... αγαπώ πολύ όσα μου γράφεις!... το χαίρομαι... σε φιλώ...
Δημοσίευση σχολίου