Τρίτη 5 Μαρτίου 2013






Σεντόνι αθανασίας

Σε ένιωθα δίπλα μου να ανασαίνεις
Κι ένα σεντόνι
Από ιστούς αθανασίας
Απλώθηκε στο δωμάτιο
Στη ζωή μου
Σε όλο μου το είναι

Πως θα μπορούσα να ακινητήσω τη στιγμή
Σε τούτη την ευλογία;
Μονάχα να το αισθανθώ
Και να το απολαύσω
Δεν μου αρκεί
Δεν με πληρώνει…
       
Σε έσφιξα πιο δυνατά
Να συντονίσω το παλμό σου
Με τον δικό μου
Να γίνουμε για λίγο
Ένας στεναγμός
Να έχει η φθορά
Μια μάχη επιτέλους
χαμένη…
       
Το ξέρω
Θα βλέπω τούτο τον ιστό
Να αργοπεθαίνει
Δίπλα σου
Και να διαλύεται σε χιλιάδες
Ήλιους μεταξιού
Ώσπου να αποφασίσω
Ν’ ασπαστώ το Ημαρ της Ανάγκης
Και να το φιλοξενώ
Στο πιο αθέατο μόριό μου
Για να ξεγελιέμαι
Ότι τάχα
δεν υπάρχει…

       
Μάης 2009


'Sailing'
Ursula

8 σχόλια:

Ανταίος είπε...

Αυτό το "Το ξέρω" πόσο τραγικά θλιβερό ακούστηκε..
Την καλησπέρα μου Νημερτή!

Νimertis είπε...

καμιά φορά αρκεί μια λέξη φίλε μου Ανταίε
για να περικλείσει ένα ολόκληρο σύμπαν...

σ'ευχαριστώ πολύ!

Eriugena είπε...

Το σεντόνι αιωνιότητας που απλώνεται πάνω στις υπάρξεις είναι ζωντανό, ένα σύνολο ιστών, ένας ιστός που ζεί περισσότερο από τις ίδιες τις υπάρξεις..Αλλά αυτό το σεντόνι δημιουργείται από την ανάσα της. Εσύ, από τους λίγους που κατανοούν την ουσία του, δεν αρκείσαι στην "απόλαυσή" του, την "αίσθησή" του, αλλά θέλεις να αιωνιοποιήσεις την παρουσία του αιώνιου στη ζωή μας..Με ένα σφίξιμο, με μια βαθιά αγκαλιά, πως αλλιώς άραγε; θα ακούγεται ακόμα "αφελές" στους "φιλοσόφους" να θές να κρατήσεις για πάντα το αιώνιο με μια αγκαλιά...αλλά ξεχνάνε πως και αυτό το αιώνιο από μια ανάσα γεννήθηκε, κι όχι (μονο;) από συλλογισμούς..Κι ας ξέρεις πως θα αργοπεθαίνει..

Νimertis είπε...

Ναι αγαπημένε μου φίλε... αυτό που φαίνεται αφελές στους φιλοσόφους μπορεί να είναι το πιο αληθινό, το πλέον ουσιώδες για κάποιους άλλους... που ας πούμε δεν θεωρούν αφελές το ίδιο το είναι, την ανάσα του, την αιωνιοποίηση του αιώνιου όπως έξοχα σημείωσες...

σ'ευχαριστώ βαθιά για την αγκαλιά σου σε τούτη τη γραφή αδελφέ μου...

G. είπε...

Yπέροχα Νημερτή μου..ανασαίνεις

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"Να έχει η φθορά
Μια μάχη επιτέλους
χαμένη…"

Ηττημένη φθορά σε έναν απέθαντο αγώνα προσφοράς αίματος και συναισθήματος...

Νimertis είπε...

Γλυκό μου Γκουίν...

Νimertis είπε...

Σ'έναν απέθαντο αγώνα... όμορφα το λες Νατάσα...