Σεντόνι αθανασίας
Σε ένιωθα δίπλα μου να
ανασαίνεις
Κι ένα σεντόνι
Από ιστούς αθανασίας
Απλώθηκε στο δωμάτιο
Στη ζωή μου
Σε όλο μου το είναι
Πως θα μπορούσα να
ακινητήσω τη στιγμή
Σε τούτη την ευλογία;
Μονάχα να το αισθανθώ
Και να το απολαύσω
Δεν μου αρκεί
Δεν με πληρώνει…
Σε έσφιξα πιο δυνατά
Να συντονίσω το παλμό σου
Με τον δικό μου
Να γίνουμε για λίγο
Ένας στεναγμός
Να έχει η φθορά
Μια μάχη επιτέλους
χαμένη…
Το ξέρω
Θα βλέπω τούτο τον ιστό
Να αργοπεθαίνει
Δίπλα σου
Και να διαλύεται σε
χιλιάδες
Ήλιους μεταξιού
Ώσπου να αποφασίσω
Ν’ ασπαστώ το Ημαρ της
Ανάγκης
Και να το φιλοξενώ
Στο πιο αθέατο μόριό μου
Για να ξεγελιέμαι
Ότι τάχα
δεν υπάρχει…
Μάης
2009
'Sailing'
Ursula
'Sailing'
Ursula
8 σχόλια:
Αυτό το "Το ξέρω" πόσο τραγικά θλιβερό ακούστηκε..
Την καλησπέρα μου Νημερτή!
καμιά φορά αρκεί μια λέξη φίλε μου Ανταίε
για να περικλείσει ένα ολόκληρο σύμπαν...
σ'ευχαριστώ πολύ!
Το σεντόνι αιωνιότητας που απλώνεται πάνω στις υπάρξεις είναι ζωντανό, ένα σύνολο ιστών, ένας ιστός που ζεί περισσότερο από τις ίδιες τις υπάρξεις..Αλλά αυτό το σεντόνι δημιουργείται από την ανάσα της. Εσύ, από τους λίγους που κατανοούν την ουσία του, δεν αρκείσαι στην "απόλαυσή" του, την "αίσθησή" του, αλλά θέλεις να αιωνιοποιήσεις την παρουσία του αιώνιου στη ζωή μας..Με ένα σφίξιμο, με μια βαθιά αγκαλιά, πως αλλιώς άραγε; θα ακούγεται ακόμα "αφελές" στους "φιλοσόφους" να θές να κρατήσεις για πάντα το αιώνιο με μια αγκαλιά...αλλά ξεχνάνε πως και αυτό το αιώνιο από μια ανάσα γεννήθηκε, κι όχι (μονο;) από συλλογισμούς..Κι ας ξέρεις πως θα αργοπεθαίνει..
Ναι αγαπημένε μου φίλε... αυτό που φαίνεται αφελές στους φιλοσόφους μπορεί να είναι το πιο αληθινό, το πλέον ουσιώδες για κάποιους άλλους... που ας πούμε δεν θεωρούν αφελές το ίδιο το είναι, την ανάσα του, την αιωνιοποίηση του αιώνιου όπως έξοχα σημείωσες...
σ'ευχαριστώ βαθιά για την αγκαλιά σου σε τούτη τη γραφή αδελφέ μου...
Yπέροχα Νημερτή μου..ανασαίνεις
"Να έχει η φθορά
Μια μάχη επιτέλους
χαμένη…"
Ηττημένη φθορά σε έναν απέθαντο αγώνα προσφοράς αίματος και συναισθήματος...
Γλυκό μου Γκουίν...
Σ'έναν απέθαντο αγώνα... όμορφα το λες Νατάσα...
Δημοσίευση σχολίου