με την περίσσεια της πρώτης νύχτας
στα φιλιά σου
και με το μαχαίρι που έκοβες τις μέρες
καρφωμένο στο στήθος σου
μου συστήθηκες
εμπρός λοιπόν
είπα
σηκώσου
και αν σε βαστάνε οι
σιωπές σου
κοίταξέ την!
έτσι
να ξέρεις
δεν τόλμησε ο μαστρωπός
χρόνος
να σε χαρακώσει…
Οκτ2012
The Seaweed Man
6 σχόλια:
Με την περίσσεια της αρχής, αλλά κυρίως "με το μαχαίρι που έκοβες τις μέρες / καρφωμένο στο στήθος σου" παρουσιάστηκε ως ότι είναι άξιο να μην παρουσιάζεται απλώς...αν αυτο μπορεί να φοβίζει όποιον έχει συνηθίσει να καμπυλώνει (με την "κακή" έννοια της καμπύλωσης) τα πάντα, είναι αυτό που επιθυμεί όποιος ζεί με τον αγώνα του χρόνου, ή τον αγώνα ενάντια στον χρόνο. Με κέντρισε το γεγονός πως υπάρχει πάνω στο σώμα του έρωτα που προσφέρεται το μαχαίρι που κόβει τον χρόνο, τον χρόνο μάλιστα στην σκληρή και απαιτητική μορφή του: Τη μέρα. Σκέφτηκα πως δεν είναι καθόλου εύκολο, μα καθόλου, να πολεμάς έτσι τη μέρα...αλλά από την άλλη πως αλλιώς; Μόνο πάνω στο σώμα του έρωτα υπάρχει το όπλο. Τόσο εύστοχο που πρέπει να υπάρχουν τραγουδιστές να το θυμίζουν στους "ανθρώπους-νόες"...ξανά και ξανά..
Και φυσικά, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, όπως εδώ..
Με αγάπη
~Τσιγγάνος~
"Στο ενδιάμεσο της διαδρομής
δεν έχεις Πατρίδα.
Μόνο στην Αναχώρηση
και στην Άφιξη
ανήκεις στιγμιαία
στο Σημείο Αναφοράς."
-------------------
Πάντα υπάρχει ένας Φύλακας να προστατεύει την Γοητεία του Ταξιδιού από τη φθορά στις πατούσες του Ταξιδιώτη.....
;-))))
Μόνο πάνω στο σώμα του έρωτα υπάρχει το όπλο...
είδες; με μια φράση έδωσες όλες τις απαντήσεις Ιωάννη μου...
έχεις την αγάπη μου φίλε μου...
Ώστε πάντα υπάρχει ένας Φύλακας λοιπόν...
μπορεί να'ναι κι έτσι... Κάκια μου...
Ο χρόνος μαυλιστής και με τις δίκοπες λάμες του κόβει απ’ τη μια τον καιρό κι απ’ την άλλη τη σάρκα - μα ο έρωτας ακόμα και ματωμένος συνεχίζει το ταξίδι του.
Καλή βδομάδα φίλε μου.!
Καλή εβδομάδα και σε σένα αγαπημένη φίλη...
Δημοσίευση σχολίου