Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014




Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Αχανές
και στους λειμώνες μιας φθαρτής αγάπης
όμοιοι φαινόμαστε
τόσο διάφανοι
και τόσο μόνοι
κι αρπαζόμαστε απ’τα πύρινα φιλιά
που δυναμώνουν όσο τ’αποφεύγουμε
και μέσα μας απλώνουν
σαν μανδύες πλεγμένοι
από νοσταλγία και δάκρυα…

Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Διαρκές
ίδια στεκόμαστε
ορθωμένοι στο Χάος
λίγες ανάσες
κάποιες υποσχέσεις και χαμόγελα δειλά
αγγιγμένοι για πάντα απ’τη Νύχτα
για το προσωρινό της αιωνιότητας
τάχα νοιαζόμαστε

κι όπου ανασαίνουν
τ’ακριβά της μοναξιάς που υφαίνουμε
εκεί γεννιόμαστε

κι εκεί πεθαίνουμε…


Χίος  21.2.2001


Eternity

6 σχόλια:

Ανταίος είπε...

Την καλησπέρα μου...!!

Νimertis είπε...

να'σαι καλά φίλε μου...

~reflection~ είπε...

"που δυναμώνουν όσο τ’αποφεύγουμε"

Έφυγα Πλούσια... ;-)))

Νimertis είπε...

Σε φιλώ γλυκά Κάκια μου...

ποιώ - ελένη είπε...

"όπου ανασαίνουν
τ’ακριβά της μοναξιάς που υφαίνουμε
εκεί γεννιόμαστε
κι εκεί πεθαίνουμε…"

Μπράβο φίλε μου
Πήρα ανάσα!!

φιλί

Νimertis είπε...

σ'ευχαριστώ Ελένη μου... όμορφο το σχόλιό σου...