Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Αχανές
και στους λειμώνες
μιας φθαρτής αγάπης
όμοιοι
φαινόμαστε
τόσο διάφανοι
και τόσο μόνοι
κι αρπαζόμαστε απ’τα
πύρινα φιλιά
που δυναμώνουν
όσο τ’αποφεύγουμε
και μέσα μας απλώνουν
σαν μανδύες
πλεγμένοι
από νοσταλγία
και δάκρυα…
Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Διαρκές
ίδια στεκόμαστε
ορθωμένοι στο
Χάος
λίγες ανάσες
κάποιες
υποσχέσεις και χαμόγελα δειλά
αγγιγμένοι για
πάντα απ’τη Νύχτα
για το
προσωρινό της αιωνιότητας
τάχα
νοιαζόμαστε
κι όπου ανασαίνουν
τ’ακριβά της μοναξιάς
που υφαίνουμε
εκεί
γεννιόμαστε
κι εκεί
πεθαίνουμε…
Χίος
21.2.2001
Eternity
6 σχόλια:
Την καλησπέρα μου...!!
να'σαι καλά φίλε μου...
"που δυναμώνουν όσο τ’αποφεύγουμε"
Έφυγα Πλούσια... ;-)))
Σε φιλώ γλυκά Κάκια μου...
"όπου ανασαίνουν
τ’ακριβά της μοναξιάς που υφαίνουμε
εκεί γεννιόμαστε
κι εκεί πεθαίνουμε…"
Μπράβο φίλε μου
Πήρα ανάσα!!
φιλί
σ'ευχαριστώ Ελένη μου... όμορφο το σχόλιό σου...
Δημοσίευση σχολίου