Εκτόπλασμα
φεύγοντας
ξέχασες τα χέρια σου
και νέκρωσε το άγγιγμά τους
ως και στα πράγματα
ως και στο χρόνο
αναζητώντας λίγο αίμα
απ’τ’ακροδάχτυλά σου
ένιωσα μονάχα το δικό μου
να ρέει καυτό
σαν εκτόπλασμα
στ’αποτυπώματά σου
φεύγοντας
ξέχασες το βλέμμα σου
κι ό,τι αγγίζω πια
ή με αγγίζει
είναι φωνές και ήχοι
σαν ίχνη αρνητικής εκτύπωσης
φτωχά ομοιώματα
απ’όσα είδες στη ζωή σου…
Φεβ 2013
3 σχόλια:
Πολύ όμορφο! Εύγε!
Να'σαι καλά Astrosynnefo... ευχαριστώ...
...ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ...ΚΙ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΩ ΠΙΑ Η ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΙΧΝΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ...ΥΠΕΡΟΧΟ!!!ΤΟ ΜΕΥΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...?ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ, ΑΠΟΛΥΤΑ, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΥΣ...ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΣΟΥ...
Δημοσίευση σχολίου