Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009



θα πρέπει να αισθάνομαι ευγνώμων
μπόρεσα κάποτε 
πριν πολύ καιρό
να αρχίσω την δική μου πορεία
μπορεί να μην αναγνώριζα τα βήματά μου
αλλά ήξερα πως είχα κι εγώ ένα βηματισμό
που ταίριαζε στο δικό μου χρέος
χρέος να με συναντήσω ξανά
κάποια στιγμή
μετά από μήνες, χρόνια, αιώνες
να με συναντήσω και να με δω
όπως αληθινά είμαι

κι εσύ που διαβάζεις τούτες τις γραμμές
και αναζητάς την δική σου ατραπό
μη νομίζεις πως επειδή είσαι μόνος
είσαι καταραμένος
αλλά να ξέρεις
ότι τούτο το μονοπάτι
το άνοιξες κάποτε εσύ
το χαράζεις κάθε μέρα με τις σκέψεις σου
το περπατάς με την αγωνία, το φως
αλλά κυρίως το σκοτάδι σου
είναι δικό σου
το μόνο αληθινά δικό σου
πράγμα που είχες
και θα έχεις ποτέ...

κι έτσι
αν δεν φοβάσαι το ένδον σκότος
προχώρα...

7 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις!
Αλλά δεν μπορώ να σε δω πια...
τα δάκρυα σε κρύβουν.
Θα σε ψάξω αύριο.

Νimertis είπε...

επιτέλους κι εδώ ένα σχόλιο... ΖΗΤΩ Η GOOFYMAGOUFH!

Νimertis είπε...

φάνηκε ότι χάρηκα ε;

goofyMAGOUFH είπε...

Ίσως την εκατοστή φορά που θα το διαβάσω
να πάψει να με συγκινεί τόσο όσο τώρα
και τότε να μπορώ να διαβάζω πιο άνετα
τα σχόλια σου...
αλλά ναι, το ότι χάρηκες φάνηκε!

Εγώ αισθάνομαι ευγνώμων...

Νimertis είπε...

είπα να γράψω κάτι αλλά δεν θέλω να χαλάσω την αίσθηση με λόγια... ρίγησα, να, αυτό έγινε...

Νimertis είπε...

ε, λοιπόν, όχι, σήμερα θα γράψω... κι εγώ σ'ευχαριστώ goofyMagoufh που κάποια στιγμή ευλογημένη για μένα, θέλησες να περπατήσεις μέσα στο κόσμο μου... ολος αυτός ο κόσμος, να το ξέρεις, αισθάνθηκε το ρίγος και τις δονήσεις σου...
σε δεξιώνομαι με όλη μου την ακεραιότητα, όπως είσαι, όπως θέλεις να είσαι, όπως ελεύθερη θέλεις να εκδιπλώνεσαι...

goofyMAGOUFH είπε...

Απέναντι στην τιμητική αυτή υποδοχή
μόνο το Ευχαριστώ μπορεί να "ανδρωθεί"
χωρίς να λιποψυχήσει μπροστά στο μεγαλείο!